چرا ترومبوفلبیت در بیماران سرطانی رخ می‌دهد؟

ترومبوز ورید‌های عمقی (DVT) و آمبولی ریه شایع‌ترین اختلالات ترومبوتیک در مبتلایان به کانسر هستند. ترومبوفلبیت مهاجر یا راجعه ممکن است تظاهر اولیه کانسر باشد.

۱۵٪ از مبتلایان به DVT یا آمبولی ریه، مبتلا به یک نوع کانسر هستند.

به وجود همزمان ترومبوز ورید محیطی با یک کارسینوم ویسرال (به خصوص کانسر پانکراس)، سندرم Trousseau اطلاق می‌گردد.

فیزیوپاتولوژی:

علت ایجاد ترومبوفلبیت‌ها در جریان کانسر‌ها به قرار زیر است:

1- مبتلایان به کانسر بستری یا بی‌حرکت هستند، لذا شانس ترومبوآمبولی افزایش می‌یابد.

۲- اگر مبتلایان به کانسر، جراحی شوند؛ ترومبوآمبولی بعد از جراحی در مبتلایان به سرطان، دو برابر شایع‌تر است.

٣- تومور می‌تواند با انسداد در جریان خون موجب ترومبوآمبولی شود.

۴- کاتتر‌های داخل وریدی شانس وقوع این حوادث را بالا می‌برند.

۵-‌ترشح مواد پیش انعقادی (Procoagulants) یا سیتوکین‌ها از تومور

۶- دارو‌های شیمی درمانی به خصوص گروه‌هایی که به آندوتلیوم آسیب وارد می‌کنند، شانس ترومبوز وریدی را ۶ برابر بالا می‌برند. بلئومایسین، L- آسپارژیناز، آنالوگ‌های تالیدومید، سیس پلاتین و دوز‌های بالای بوسولفان و کارموستین دارو‌هایی هستند که ریسک ترومبوز وریدی را افزایش می‌دهند.

۷- سندرم آنتی بادی ضدفسفولیپید ممکن است با بعضی از کانسر‌ها همراه باشد.