ساختار و عملکرد لوله گوارش را توضیح بدهید؟
دستگاه گوارش از لوله گوارش (دهان، حلق، مری، معده، روده باریک، روده بزرگ (راست روده)، مخرج و اندامهای مرتبط با آن (غدههای بزاقی، پانکراس، کبد و کیسه صفرا) تشکیل شده است.
بخش عمده جگر، بنداره پیلور، کیسه صفرا، دوازدهه، بنداره انتهای روده باریک، کولون بالارو و آپاندیس در سمت راست بدن قرار دارند.
بخش عمده معده و پانکراس، بخش باریک کبد، کولون پایین رو در سمت چپ بدن قرار دارند.
لوزالمعده (پانکراس) در زیر معده و موازی با آن قرار دارد. بخش برون ریز این غده، شیره گوارشیترشح میکند. قاعده لوزالمعده در س مت راست و رأس آن در سمت چپ بدن قرار دارد.
بخش عمده مری، درون قفسه سینه (بالاتر از دیافراگم) قرار دارد.
مری در پشت نای قرار گرفته است. معده، جگر، کیسه صفرا، لوزالمعده، روده و همچنین بخش انتهایی مری درون حفره شکمی پایینتر از دیافراگم) قرار دارند.
غدههای بزاقی از نوع برون ریزند و هر یک از آنهاترشحات خود را از طریق مجرایی به حفره دهان میریزند. بزاق، حاوی انواعی از آنزیمها است: ۱- آمیلاز (گوارش نشاسته) -۲ لیزوزیم از بین بردن باکتریهای درون دهان) غدههای بزاقی بناگوشی از سایر غدههای بزاقی بزرگترند.
بندارههای لوله گوارش
عبارتند از: 1- بنداره ابتدای مری ۲ -بنداره انتهای مری ۳ -بنداره پیلور (بین معده و روده باریک) 4-بندارۂ انتهای روده باریک ۵ -بندارههای مخرج (داخلی صاف و خارجی مخطط) ماهیچههای حلقوی هستند و بخشهای مختلف لوله گوارش را از هم جدا میکنند. همانند دریچه عمل میکنند و با انقباض خود، از برگشت محتویات لوله به بخش قبلی جلوگیری میکنند.
همه بندارهها (اسفنکترها) فقط هنگام عبور مواد باز میشوند. ضخامت لایه ماهیچهای مری، در محل بنداره انتهای آن، بیشتر از نواحی دیگر است.
بافت پیوندی سست و رگهای خونی در همه لایههای لوله گوارش وجود دارد.
– پردۂ صفاق، اندامهای حفره شکمی را از خارج به هم متصل میکند.