عفونت سل استخوان یا آرتریت مایکوباکتریایی چیست و چطور درمان می‌شود؟
آرتریت سلی ۱٪ کلیه موارد سل و ۱۰٪ موارد سل خارج ریوی را شامل می‌شود. شایع‌ترین تظاهر آرتریت سلی، منو آرتریت گرانولوماتوی مزمن است. یک سندرم ناشایع به نام بیماری پوست (Poncet) به شکل پلی آرتریت متقارن واکنشی تظاهر می‌نماید.
علائم بالینی:
برخلاف استئومیلیت سلی که اغلب مهره‌های توراسیک و کمری (۵۰٪ موارد را گرفتار می‌نماید، آرتریت سلی مفاصل بزرگ تحمل‌کننده وزن به خصوص هیپ، زانو و مچ پا و گاهی مفاصل کوچکتری که وزن را تحمل نمی‌کنند، مبتلا می‌سازد. سل ریوی فعال همزمان غیرشایع می‌باشد .
تشخیص:
از آسپیراسیون مفصل گرفتار، مایعی بدست می‌آید که حاوی ۲۰۰۰۰ سلول در هر میکرولیتر می‌باشد که حدودا ۵۰٪ آن نوتروفیل است . رنگ‌آمیزی Acid- fast مایع سینوویال در کمتر از یک سوم موارد و کشت مایع سینوویال در ۸۰٪ موارد مثبت است . کشت بافت سینوویال که از راه بیوپسی به دست آمده است در ۹۰٪ موارد مثبت بوده و حاکی از التهاب گرانولوماتوز می‌باشد.
با استفاده از روش‌های تقویت اسید نوکلئیک (NAA)، بیماری در عرض ۱ تا ۲ روز تشخیص داده می‌شود.
تشخیص معمولا با بیوسی و کشت صورت می‌گیرد و درمان براساس حساسیت آنتی بیوتیکی می‌باشد.
یافته‌های رادیوگرافیک:
در رادیوگرافی آرتریت سلی موارد زیر مشاهده می‌گردد
١- اروزیون‌های محیطی (Peripheral erosions) ۲- استئوپنی اطراف مفصلی (Periarticular osteopenia) ٣- باریک شدگی فضای مفصلی (Joint space narrowing)
درمان:
درمان آرتریت سلی مشابه سل ریوی است و به درمان چند دارویی به مدت ۹-۶ ماه احتیاج دارد.
در اشخاصی که ضعف ایمنی دارند مانند بیماران مبتلا به عفونت HIV دوره درمان طولانی‌تر است.
مایکوباکتریوم‌های آتیپیک مختلفی که در آب و خاک وجود دارند، می‌توانند موجب آرتریت مزمن بی‌سروصدا شوند.
