ویژگی‌های رادیوگرافیک پیش بینی‌کننده خوش خیم یا بدخیم بودن ندول منفرد ریوی
ویژگی‌های رادیوگرافیک خاصی می‌توانند در پیش بینی اینکه یک ندول ریوی (SPN)، خوش خیم یا بدخیم است کمک‌کننده می‌باشند:
١- اندازه SPN مهم است زیرا احتمال بدخیمی در ضایعات بزرگتر بیشتر است. احتمال بدخیمی در ضایعات بین ۴ تا ۷ میلی متر در افراد بدون سابقه کانسر ۰ / ۹٪ ذکر شده است؛ در حالی که این احتمال برای ضایعات ۸ میلی متر تا ۲ سانتی متر، ۱۸٪ و برای ضایعات بزرگتر از ۲ سانتی متر، ۵۰% می‌باشد.
۲- SPNها با حاشیه‌های صاف و مشخص، با احتمال بیشتری خوش خیم هستند؛ در حالی که احتمال بدخیمی در ندول‌هایی که حاشیه‌های نامنظم و خاردار (اسپیکوله) دارند، بیشتر است.
٣- الگو‌های کلسیفیکاسیون که به نفع SPN خوش خیم هستند عبارتند از الگو‌های منتشر (Difuse)، مرکزی (Central)، لایه‌ای (Laminated)، یا پوست پیازی ( Onion- skin ) و پاپ کورن Popcorn).
ضایعات دارای کلسیفیکاسیون محیطی یا Eccentric (آسیمتریک یا غیرقرینه) با احتمال بیشتری بدخیم هستند.
۴- یافته‌های تصویربرداری باید با یافته‌های قبلی مقایسه شوند؛ زیرا عدم تغییر در اندازه برای بیش از ۲ سال، به طور چشمگیری احتمال بدخیمی را پایین می‌آورد و به احتمال زیاد توده بدخیم نمی‌باشد
