همه جانداران، این هفت ویژگی را دارند …
نظم و ترتیب:
همه جانداران، سطوحی از سازمان‌یابی را با هم دارند.
سطوح سازمان‌یابی جانداران با سطوح سازمان‌یابی حیات متفاوت است. بالاترین سطح سازمان‌یابی هر جاندار، خود آن جاندار است؛ در حالی که هر جاندار، جزئی از سطوح سازمان‌یابی بالاتر (مانند جمعیت، بوم سازگان و غیره) است.
هم ایستایی (هومئوستازی):
همه جانداران می‌توانند با مصرف انرژی، وضع محیط درون بدن خود را در حد ثابتی نگه دارند.
جانداران تک یاختهای همانند جانداران پریاخت‌های هم ایستایی دارند. در جانداران تک یاختهای، محیط درونی همان میان یاخته (سیتوپلاسم) است. در اغلب جانوران، محیط درونی بدن شامل خون، لنف و مایع بین یاختهای است. – بعضی جانوران، خون و لنف ندارند و محیط درونی آنها شامل مایع بین یاختهای است (مانند اسفنج).
هر جاندار تک یاختهای، به تنهایی همه اعمال لازم برای هم ایستایی را انجام می‌دهد. در جانداران پیشرفته، سامانه‌های ویژه‌ای برای برقراری هم ایستایی وجود دارد. به عنوان مثال در انسان، دستگاه دفع ادرار در اعمالی از قبیل تنظیم میزان آب، pH محیط داخلی و دفع مواد زائد نیتروژن دار نقش دارد.
هم ایستایی هر یاخته، به عملکرد یاخته‌های دیگر وابسته است.
رشد و نمو:
در همه جانداران، الگو‌های رشد و نمو توسط اطلاعات ذخیره شده در دنا تنظیم می‌شود. ارشد جانداران می‌تواند از طریق افزایش تعداد یاخته‌ها و یا افزایش غیرقابل بازگشت اندازه یاخته‌ها باشد.
رشد یک جاندار تک یاختهای (مانند باکتری) فقط از طریق افزایش اندازه یاخته صورت می‌گیرد. البته رشد جمعیت باکتری‌ها که به معنی افزایش تعداد باکتری هاست، از طریق افزایش تعداد یاخته‌ها صورت می‌گیرد. ارشد جانداران پریاخت‌های نتیجه هر دو عامل افزایش تعداد و اندازه یاخته هاست.
فرایند جذب و استفاده از انرژی:
همه جانداران برای انجام فعالیت‌های زیستی خود به ATP نیاز دارند. جانداران از نظر منبع انرژی مورد استفاده به سه گروه تقسیم می‌شوند: آ جانداران فتوسنتز‌کننده از انرژی نور خورشید برای ساخت ترکیبات آلی استفاده می‌کنند. آنها در مواقع نیاز، ترکیبات آلی را تجزیه و از انرژی آزاد شده برای تولید ATP استفاده می‌کنند.
جانداران شیمیوسنتز‌کننده از انرژی حاصل از واکنش‌های شیمیایی (به ویژه اکسایش ترکیبات معدنی) برای ساخت ترکیبات آلی استفاده می‌کنند. این جانداران نیز در صورت نیاز به انرژی، ترکیبات آلی را تجزیه و از انرژی آزاد شده برای تولید ATP استفاده می‌کنند.
سایر جانداران، مصرف‌کننده‌اند و نمی‌توانند ترکیبات آلی را با استفاده از مواد معدنی بسازند. این جانداران، مواد آلی تولید شده توسط سایر جانداران را به عنوان غذا دریافت می‌کنند. در صورت نیاز به انرژی، ترکیبات آلی را تجزیه نموده و با استفاده از انرژی آزاد شده، ATP می‌سازند.
همه جانداران بخشی از انرژی دریافتی را به صورت گرما از دست می‌دهند. جانوران، بخشی از انرژی دریافتی را برای گرم کردن بدن خود استفاده می‌کنند.
پاسخ به محیط:
همه جانداران به محرک‌های محیطی پاسخ می‌دهند. نورگرایی (خم شدن ساقه گیاهان به سمت نور) نوعی پاسخ به محرک‌های محیطی است و با دخالت هورمون اکسین انجام می‌شود. – پاسخ جانوران به محرک‌های محیطی، با دخالت دستگاه عصبی، دستگاه درون ریز و یا هر دوی آنها انجام می‌شود.
گل دادن بعضی گیاهان با کاهش سرما بسته شدن برگ‌های بعضی گیاهان در شب – پاسخ گیاهان به دما، گرانش زمین، تماس و پاسخ‌هایی از جنس دفاع
تولیدمثل:
– به طور معمول، جانداران، موجوداتی کم و بیش شبیه خود را پدید می‌آورند. به این معنی که مثلا یوزپلنگ همیشه از یوزپلنگ‌زاده می‌شود. – تولیدمثل ممکن است جنسی یا غیر جنسی باشد.
گاهی ممکن است دو گونه مختلف با هم آمیزش کنند؛ در این صورت، ممکن است‌زاده دورگه به وجود بیاید که تفاوت اساسی با والدین خود دارد.
بعضی جانداران دورگه قادر به تولید مثل نیستند.
سازش با محیط:
جانداران، ویژگی‌هایی دارند که برای سازش و ماندگاری در محیط، به آنها کمک می‌کنند؛ مانند مو‌های سفید خرس قطبی میزان سازش افراد با محیط، تعیین‌کننده شانس بقا و تولید مثل آنهاست.
– انتخاب طبیعی، افراد سازگارتر با محیط را انتخاب می‌کند.
– به تدریج و با گذشت زمان، فراوانی صفات سازگار با محیط افزایش می‌یابد و در نهایت منجر به تغییر در جمعیت می‌شود.
– انواعی از گیاهان، برای زندگی در محیط‌های خشک و کم آب سازش پیدا کرده‌اند:
