پانکراتیت اتوایمیون یا خودایمنی چیست و چطور تشخیص داده می‌شود؟

پانکراتیت اتوایمیون یک بیماری خوش خیم است که نمای پاتولوژیک منحصر به فردی دارد.

اپیدمیولوژی:

پانکراتیت اتوایمیون در مردان ۲ برابر شایع‌تر است و پیک سنی آن دهه ششم و هفتم زندگی است.

پاتولوژی:

پانکراتیت اتوایمیون نمای پاتولوژیک منحصر به فردی دارد که به آن «پانکراتیت اسکلروزان لنفوپلاسماسیتی» گفته می‌شود. ویژگی‌های این نمای پاتولوژیک عبارتند از:

۱- انفیلتراسیون لنفوپلاسما سیتی اطراف مجرایی

۲- فیبروز مارپیچی

۳- فلبیت انسدادی

۴- رنگ‌پذیری IgG4

علائم بالینی:

زردی انسدادی شایع‌ترین علامت پانکراتیت اتوایمیون است که بسیار شبیه کانسر پانکراس است (با بزرگی کانونی سرپانکراس). پانکراتیت اتوایمیون در ۳۰-۱۵٪ موارد با پانکراتیت حاد تظاهر پیدا می‌کند.

یافته‌های تصویربرداری:

در CT- Scan، بزرگی منتشرپانکراس به همراه Enhancement تأخیری (حاشیه‌ای) و نامنظمی منتشر مجرای پانکراسی اصلی مشاهده می‌گردد.

درگیری سایراعضاء:

در بیش از ۶۰٪ بیماران درگیری سایر اعضاء از جمله درخت صفراوی، رتروپریتوئن، غدد بزاقی و اشکی، غدد لنفاوی، بافت‌های اطراف اربیت، کلیه، تیروئید، ریه، مننژ، سینه‌ها، آئورت، پروستات، پوست و پریکارد مشاهده می‌گردد

درمان:

اکثر بیماران به کورتیکواستروئید پاسخ خوبی می‌دهند.