پانکراتیت اتوایمیون یا خودایمنی چیست و چطور تشخیص داده میشود؟
پانکراتیت اتوایمیون یک بیماری خوش خیم است که نمای پاتولوژیک منحصر به فردی دارد.
اپیدمیولوژی:
پانکراتیت اتوایمیون در مردان ۲ برابر شایعتر است و پیک سنی آن دهه ششم و هفتم زندگی است.
پاتولوژی:
پانکراتیت اتوایمیون نمای پاتولوژیک منحصر به فردی دارد که به آن «پانکراتیت اسکلروزان لنفوپلاسماسیتی» گفته میشود. ویژگیهای این نمای پاتولوژیک عبارتند از:
١- انفیلتراسیون لنفوپلاسما سیتی اطراف مجرایی
۲- فیبروز مارپیچی
٣- فلبیت انسدادی
۴- رنگپذیری IgG4
علائم بالینی:
زردی انسدادی شایعترین علامت پانکراتیت اتوایمیون است که بسیار شبیه کانسر پانکراس است (با بزرگی کانونی سرپانکراس). پانکراتیت اتوایمیون در ۳۰-۱۵٪ موارد با پانکراتیت حاد تظاهر پیدا میکند.
یافتههای تصویربرداری:
در CT- Scan، بزرگی منتشرپانکراس به همراه Enhancement تأخیری (حاشیهای) و نامنظمی منتشر مجرای پانکراسی اصلی مشاهده میگردد.
درگیری سایراعضاء:
در بیش از ۶۰٪ بیماران درگیری سایر اعضاء از جمله درخت صفراوی، رتروپریتوئن، غدد بزاقی و اشکی، غدد لنفاوی، بافتهای اطراف اربیت، کلیه، تیروئید، ریه، مننژ، سینهها، آئورت، پروستات، پوست و پریکارد مشاهده میگردد
درمان:
اکثر بیماران به کورتیکواستروئید پاسخ خوبی میدهند.