کریز کلیوی اسکلرودرمی چیست و چگونه درمان می‌شود؟

تشخیص:

کریز کلیوی به شکل شروع ناگهانی هیپرتانسیون تسریع شده به همراه افزایش کراتینین سرم، هماچوری میکروسکوپیک و پروتئینوری در U/ A تظاهر می‌یابد.

آنمی همولیتیک میکروآنژوپاتیک و ترومبوسیتوپنی هم شایع هستند. کریز کلیوی در مبتلایان به مراحل اولیه اسکلرودرمی منتشر با افزایش اخیر ضخامت پوستی، فریکشن راب تاندونی قابل لمس و آنتی RNA پلیمراز III شایع‌تر است. در طی مراحل اولیه و فعال اسکلرودرمی منتشر باید فشارخون بیمار به صورت هفتگی چک شود و افزایش فشارخون سیستولیک بیشتر از mmHg20  از حد پایه، گزارش گردد.

ریسک فاکتور:

تجویز پردنیزولون با دوز mg۱۵ و بیشتر در روز، شانس وقوع کریز کلیوی را بالا می‌برد، لذا باید از تجویز آن به بیماران High-risk اجتناب شود.

درمان:

اگرچه کریز کلیوی در گذشته یکی از علل اصلی مرگ بیماران بود، اما اکنون به راحتی با مهارکننده‌های ACE (کاپتوپریل) قابل کنترل می‌باشد.

تشخیص زودهنگام و درمان سریع با مهارکننده‌های ACE، به طور قابل توجهی Survival و Outcome بحران کلیوی اسکلرودرمی را بهتر نموده است. دوز مهارکننده‌های ACE باید در حدی تنظیم شود که فشارخون را در حد نرمال و ترجیحا کمتر از mmHg۱۲۵/۷۵ نگه دارد. حتی اگر در ابتدا بیمار دچار بحران کلیوی وابسته به دیالیز شود، در صورت ادامه درمان با مهارکننده‌های ACE، ممکن است در برخی بیماران بازگشت آهسته آسیب عروق کلیوی ایجاد شده و در طی ۲ سال اول بعد از شروع این عارضه، دیالیز قطع شود.

تجویز بتابلوکر‌ها در این بیماران کنتراندیکاسیون نسبی دارد.