گلومرولونفریت کرایوگلوبولینمیک و شیوه تشخیص و درمان آن کدام است؟

فیزیوپاتولوژی:

کرایوگلوبولین‌ها، ایمنوگلوبولین‌هایی هستند که در دمای پایین رسوب می‌کنند و با گرم شدن دوباره حل می‌شوند.

اتیولوژی:

علل کرایوگلوبولینمی عبارتند از: 1- ایدیوپاتیک ۲- بیماری‌های اتوایمیون ٣- بدخیمی‌ها  ۴- عفونت: عفونت با HCV یکی از علل اصلی کرایوگلوبولینمی است.

 تظاهرات بالینی:

بیماری کلیوی در ۶۰-۲۰٪ این بیماران رخ می‌دهد و با پروتئین اوری، هماچوری میکروسکوپیک (نکته سئوال)، سندرم نفروتیک و اختلال کلیوی تظاهر پیدا می‌کند. هیپرتانسیون شایع بوده و ممکن است به ویژه در صورت همراهی با سندرم نفریتیک حاد، شدید باشد.

پاتولوژی

۱- در میکروسکوپ نوری الگوی ضایعات مامبرانوپرولیفراتیو با واسطه کمپلکس ایمنی مشاهده می‌گردد.

۲- در میکروسکوپ الکترونی، رسوبات منتشر و دنس در ناحیه ساب اپی تلیال به همراه نمای میکروتوبولر یا کریستالی که لوپ‌های مویرگی را مسدود نموده، مشاهده می‌شود.

درمان:

رفع عامل زمینه‌ای اساس درمان است. مبتلایان به هپاتیت C فعال باید تحت درمان ضدویروسی قرار گیرند.

 پیش آگهی:

پیش آگهی کلیوی خوب بوده و تعداد اندکی از بیماران به سمت ESRD پیشرفت می‌نمایند.