آزمایش VDRL، RPR چه هستند و چه نقشی در تشخیص سیفیلیس دارند؟
نام آزمایش:
Venereal Disease Research Laboratory، Rapid Plasma reagin
نام‌های دیگر آزمایش با نام‌های اختصاری:
VDRL، RPR
چرا و چه موقع درخواست می‌شود؟
جهت غربالگری و تشخیص آلودگی با باکتری تروپونما که موجب بیماری سیفلیس می‌گردد در خواست می‌شود.
نمونه مورد نیاز: نمونه خون وریدی، مایع مغزی نخاعی یا برداشت نمونه از محل درگیر بیماری
آمادگی قبل از انجام آزمایش: آمادگی خاصی احتیاج ندارد.
سیفلیس بیماری ای عفونی است که اغلب از طریق جنسی و از طریق تماس مستقیم با ناحیه در گیر بیماری منتقل می‌شود. به راحتی قابل درمان است ولی در صورتی که اهمیتی به درمان آن داده نشود ممکن است خطرات جدی به دنبال داشته باشد.
از طریق مادر به جنین انتقال پیدا می‌کند که موجب به وجود آمدن خطرات جدی برای جنین یا نوزاد می‌شود. این بیماری چند مرحله دارد. در مرحله اول که معمولا بین دو تا سه هفته به طول می‌انجامد، یک یا چند زخم در نواحی که برخورد مستقیم با آلودگی داشته‌اند (آلت تناسلی یا محیط واژینال) ظهور خواهد کرد. این زخم‌ها، بدون درد هستند و به همین علت مورد توجه قرار نمی‌گیرند به ویژه اگر زخم‌ها در ناحیه مقعدی (رکتوم) یا سرویکس باشند.
مرحله دوم دو تا هشت هفته بعد از ظهور زخم‌ها شروع می‌شود. در این مرحله عارضه‌های پوستی قرمز رنگ و خشکی که به طور معمول روی کف دست‌ها و پا‌ها (به ویژه در نواحی پایین پا‌ها) مشاهده می‌شوند ظهور می‌کنند. علائم دیگری از جمله تب، خستگی، تورم غدد التفاوی نیز ممکن است وجود داشته باشند. در صورتی که بیماری درمان نشود وارد مرحله سوم می‌شود که ممکن است سال‌ها به طول بیانجامد.
در مرحله آخر ۱۵ درصد افراد ممکن است صدمات بافتی، تخریب قلب، چشم، مغز و سیستم عصبی و دیگر بافت‌های بدن را تجربه کند. درمان در مراحل ابتدایی به وسیله آنتی بیوتیک‌ها ( پنی سیلین) انجام می‌شود و در صورتی که بیش از یک سال فرد درگیر بیماری باشد، درمان بیشتر طول می‌کشد. در صورتی که بیماری باعث درگیری سیستم عصبی شده باشد نمونه مورد آزمایش از مایع مغزی نخاعی تهیه می‌شود. روش‌ها و آزمایش‌های مختلفی جهت غربالگری و تشخیص بیماری وجود دارد.
جهت غربالگری از آزمایش VDRL و جهت پیگیری پاسخ به درمان از آزمایش RPR استفاده می‌شود. نتیجه مثبت آزمایش نشانگر وجود آلودگی فعلی یا قبلی می‌باشد و نتیجه منفی نمی‌تواند نشانه عدم آلودگی به باکتری می‌باشد به علت اینکه اغلب روش‌های آزمایش، تولید آنتی بادی بر علیه باکتری را می‌سنجند.
بعد از حدود سه ماه که از ورود عامل بیماری‌زا به بدن گذشت میزان آنتی بادی‌ها قابل تشخیص می‌شوند و در صورت درمان آلودگی، آنتی بادی‌های تولید شده تا سال‌ها در بدن باقی می‌مانند. از این رو انجام آزمایش‌های RPR یا VDRL می‌توانند در مرحله دوم بیماری سودمند باشند.
