داروی آمینوفیلین Aminophylline- موارد مصرف و ممنوعیت – عوارض و آثار جانبی – شیوه مصرف
رده بندی فارماکولوژیک : مشتق گزانتین
رده بندی درمانی : گشاد کننده برونش
رده بندی مصرف در حاملگی :گروه C
فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک : از طریق شل کردن عضلات صاف و نیز تحریک مرکز تنفس در مدیولا آبلونگیتا اثر گشاد کنندگی برونشها را اعمال می نماید. بیشتر دوز جذب می گردد. در همه بافتها و مایعات خارج سلولی انتشار می یابد بجز در بافت چربی . از لحاظ متابولیزم ابتدا به تئوفیلین و سپس به ترکیبات غیر فعال تبدیل می شود. ۱۵% به صورت تئوفیلین از طریق ادرار دفع می گردد.
اندیکاسیون های تجویز، راه مصرف، دوز اثر دارو :
فرم خوراکی جزء فارموکوپه ایران نمی باشد جهت ادامه درمان به صورت خوراکی ، چون در ایران موجود نیست به عنوان جایگزین باید تئوفیلین خوراکی تجویز شود که دوزاژ مربوطه در اطلاعات مربوط به تئوفیلین ارایه شده است. هر mg ۱ آمینوفیلین تقریبا معادل ۰.۸mg تئوفیلین آنهیدروز است.
درمان برونکواسپاسم حاد .: در بیمارانی که نیاز سریع به رفع علایم دارند و تئوفیلین مصرف نمی کنند. دوز اولیه mg.kg ۶ تزریق وریدی mg.minute ۲۵، سپس انفوزیون نگهدارنده با محلول دکستروز ۵% یا نرمال سالین
درمان تنگی نفس حمله ای شبانه یا آپنه دوره ای به همراه تنفس cheyne-stoke، ایجاد دیورز بالغین: ۴۰۰mg – ۲۰۰ تزریق بلوس وریدی
کاهش برونکواسپاسم شدید در شیر خواران مبتلا به فیبروزکیستیک . شیر خواران۱۲- ۱۰ mg.kg وریدی در روز
انفوزیون نگهدارنده بالغین: ۰.۷mg.kg در ساعت وریدی برای ۱۲ ساعت سپس ۰.۵mg.kg در ساعت وریدی یا mg.kg 3 خوراکی هر ۶ ساعت برای دو دوز
کنترا اندیکاسیون : حساسیت مفرط به ترکیبات گزانتین ( کافئین ، تئوبرومین ) ، زخم فعال گوارشی ، اختلالت تشنجی ( در صورت عدم دریافت کافی درمان ضد تشنج )
موارد احتیاط : نوزادان ، شیرخواران ، کودکان جوان ، سالمندان ، نارسایی قلبی ، COPD ،corpulmonale ، دیابت ، زخم گوارشی ، هیپوکسی ، هیپرتانسیون.
عارضه جانبی :
مغز و اعصاب : سردرد ، تب ، بی خوابی ، تحریک پذیری ، پرش عضلانی ، اضطراب ، تشنج
سیستم گوارشی: اسهال ، درداپی گاستر ، هماتومز ، تهوع و استفراغ
قلب و عروق: هیپوتانسیون ، آریتمی ، اکستراسیستول ، گرگرفتگی ، تپش قلب ، تاکیکاردی سینوسی
Met: هیپرگلیسمی ، افزایش کاتکولامین های ادراری
سیستم تنفس: تاکی پنه ، ایست تنفسی
Derm: کهیر
تداخلات دارویی : در مصرف همزمان با داروهایی – مثل سایمتیدین ، کورتیکواستروئیدها ، اریترومایسین ، اینترفرون ، OCP ، پروپرانولول ، امکان افزایش سطح آمینوفیلین به دلیل کاهش پالایش کلیوی وجود دارد. در مصرف همزمان با داروهایی مثل فنوباربیتال ، فنی توئین ، ریفامپین ، امکان کاهش سطح آمینوفیلین وجود دارد.
مسمومیت و درمان : در سطوح بالای mg.ml ۲۰ مسمومیت روی می دهد. علایم و نشانه ها عبارتند از تهوع و استفراغ ، بی خوابی ، تحریک پذیری ، تاکیکاردی ، تاکی پنه و تشنج های تونیک کلونیک . درمان عبارتست از ایجاد استفراغ ( به جز در صورت بروز تشنج ) و سپس تجویز زغال و مسهل، می تواند مفید باشد. آریتمی را بالیدوکائین و تشنج را با بنزودیازپینهای وریدی درمان کنید. و حمایت قلبی تنفسی را ادامه دهید.
مراقبت های پرستاری و توجهات ویژه :
۱) سطح درمانی mg.ml ۲۰ می باشد و براساس پاسخ بیمار ، تحمل و عملکرد ریوی دوز را تنظیم نمائید.
۲) کلیرانس می تواند در نارسایی قلبی ، اختلال کبدی یا ادم ریوی پایین آید.
مصرف در شیر دهی و کودکان : مصرف در زیر ۶ ماهگی توصیه نمی شود.
آموزش به بیمار و خانواده :
۱) آموزش دهید که در صورت ناراحتی گوارشی دارو را با یک لیوان پر آب مصرف نماید.