آیا دندان‌های ما مانند دندان‌های حیوانات است؟

هنگامی که دانشمندی برای یافتن فسیل‌ها و یا بقایایی از دوران باستان، حفاری می‌کرده است، به تعدادی دندان برخورد می‌کند، او بسیار خوشحال می‌شود، چون دندان‌ها راهنمای مهمی برای تشخیص نوع موجودی که در آن زمان‌ها می‌زیسته است، می‌باشد. برای مثال: جانوران شکارچی دارای دندان‌های برنده هستند. جوندگان دندان‌های تیزی برای جویدن دارند و گاو و گوسفند دارای دندان‌های آسیاب می‌باشند. همه جانوران اعم از اسب، گاو، موش، گربه یا سگ، دندان‌هایی متناسب با نحوه زندگی، نوع غذا و حتی خوی حیوانی خوییش دارند. برای مثال: سگ آبی دندان‌های برنده بسیار بزرگی دارد. دندان‌های حیوانات خانواده سگ و گربه، بلند و تیزند، بنابراین به راحتی شکار خویش را گرفته و پاره می‌کنند. دندان‌های قسمت عقب، گوشت و استخوان‌ها را شکسته و خرد می‌کنند.

سنجاب دارای دندان‌هایی است که به راحتی درون پوسته گردو و یا بلوط و غیره فرو کرده و آن‌ها را می‌خورد. حتی ماهی‌ها برای خوردن غذا دندان دارند.

برخی از کوسه‌ها برای خوردن ماهی، دندان‌های برنده‌ای دارند، در حالی که بقیه آن‌ها دارای دندان‌هایی پهن برای خرد کردن صدف ماهیان، می‌باشند. اردک ماهی صاحب دندان‌هایی است که حین بلعیدن شکار به سمت عقب متمایل شده و پس از قورت دادن آن به حالت اولیه باز می‌گردد. دندان‌های مار با زاویه به طرف داخل دهان متمایل است و به این جهت شکار نمی‌تواند از چنگشان فرار کند.

انسان دارای تعداد زیادی دندان‌هایی است که به اصطلاح بهم پیوسته می‌باشند و در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. بر طبق نظریه دانشمندان: ساختمان دندان‌های انسان شاهدی بر این مدعاست که بدن آدمی به رژیم غذایی گیاهی و جانوری سازگار و هماهنگ شده است.