آیا هر برنجی سفید است؟
تمام یا قسمتی از غذای روزانهٔ نیمی از مردم جهان را «برنج» تشکیل می‌دهد. در بعضی از کشورهای آسیا هر نفر در هر سال از صد تا دویست کیلوگرم برنج می‌خورد.
داته‌های کوبیده شدهٔ برنج را «برنج خام» می‌نامند. برنج در این حالت، همچنان از قشر یا پوست زبری پوشیده شده است که قبل از پختن، باید آن را از برنج جدا کرد.
برنجی که پوستش گرفته شده باشد، «برنج قهوه‌ای» نامیده می‌شود. برنج قهوه‌ای در پوشش خارجی قهوه‌ای رنگی به نام «سبوس» قرار دارد.
قسمت عمدهٔ ویتامین‌ها و مواد معدنی دانهٔ برنج نیز در همین قسمت (یعنی در درون «سبوس») ذخیره شده است.
ولی برنج قهوه‌ای به اندازهٔ برنج سفید دوام نمی‌آورد. بیشتر مردم نیز برنج سفید را که کاملاً کوبیده و صیقلی شده باشد به برنج قهوه‌ای ترجیح می‌دهند.
هنگام برنج‌کوبی، پوسته و گیاهک برنج با عبور دادن دانه‌ها از یک ماشین برنج‌کوبی (که سطح هریک از دانه‌ها را به نرمی می‌ساید) از آن گرفته می‌شود.
بعد از اینکه همهٔ دانه‌های برنج به وسیلهٔ ماشین برنج‌کوبی کوبیده شدند، دانه‌های برنج به رنگ سفید در می‌آیند و سطح‌شان صیقلی می‌شود.
«برنج تقویت شده» عبارت از برنج کوبیده شدهٔ تیره رنگ‌تری است که مقدار ویتامین‌های گروه «ب» و مواد معدنی‌اش از برنج صیقلی شدهٔ معمولی بیشتر است.
برنج تقویت شده را قبل از اینکه در ماشین برنج‌کوبی بریزند، در آبی که درجهٔ حرارتش نزدیک به نقطهٔ جوش رسیده است قرار می‌دهند و سپس در زیر فشار، بخارش می‌دهند تا آماده شود. این کار را «جوش کردن» می‌گویند. با این کار، ویتامین‌های ذخیره شده در سبوس به وسط دانهٔ برنج منتقل می‌شوند و به عبارت ساده‌تر، «به خورد دانه‌های برنج» می‌روند.
«برنج» احتمالاً نخستین بار در هند کاشته شد زیرا سابقهٔ برنج در هند به چندین هزار سال می‌رسد.
«برنج» از هندوسان به سمت شرق حرکت نمود و بیش از پنج هزار سال پیش به کشور چین رسید.
مردمی که در آمریکای شمالی زندگی می‌کردند، تا اواسط قرن هفدهم میلادی هنوز «برنج» را نمی‌شناختند!