آیا واقعا زالوها خون کثیف را می‌مکند؟
سال‌ها قبل، پیش از آنکه علوم و دانستنی‌های علم پزشکی باندازه امروز پیشرفت کند، رگزنی «حجامت» در معالجه بیماران بکار گرفته می‌شد. اگر می‌توانستید باندازه کافی، خون کثیف از مریض بگیرید، او اطمینان داشت که بهبود خواهد یافت.
در حقیقت زالو تنها لفظ کرم مکنده خون، که پزشکان بکار می‌برند، نبود. بلکه عنوانی برای یک دکتر نیز بود.
در اوایل قرن نوزدهم زالوها مانند پزشکان مورد علاقه مردم بودند و حرفه بعضی از افراد، پرورش زالو بود. در حال حاضر در اروپا و آمریکا بندرت برای این منظور از زالوها استفاده می‌شود.
اگر چه این کار هنوز در برخی از کشورهای آسیای شرقی رایج است. موردی که هنوز زالوها را برای علم طب با ارزش ساخته، استفاده از مواد مترشحه غدد بزاقی آن‌ها برای ساختن یک نوع ماده می‌باشند به نام «هیرودین» است که مانع از انعقاد خون شده و بیشتر مواقع در طی عمل جراحی مورد نیاز می‌باشد. زالوها با کرم‌های خاکی کمابیش هم خانواده‌اند. اغلب زالوها بدنی صاف داشته و رنگ آن‌ها، سیاه، سبز یا قهوه‌ای می‌باشد.
اغلب آن‌ها در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند و برخی دیگر بویژه انواع بزرگتر، در دریا زندگی می‌کنند و چند نوع آن‌ها نیز در خشکی بسر می‌برند. بر روی سر زالو دهانی مکنده وجود دارد که مجهز به دندان‌های تیز و اره مانند است. زالوها مخصوصاً خون کثیف را نمی‌کند، آن‌ها براحتی می‌توانند خون بمکند. بجز یک نوع زالو که «زالوی گزنده» نام دارد نیش دیگر زالوها بدون درد است. در حقیقت علامت گزیدگی بوسیله زالو در بیشتر مواقع ادامه خونریزی بعد از مرگ آن می‌باشد.
این جانوران اغلب سمی نبوده اما دیده شده است که مردمی که در جنگل زندگی می‌کرده و هنگام بیماری، بخاطر استفاده از زالو، خونشان آنقدر مکیده شده تا جان خود را از دست داده‌اند.