اولین خطوط کشتیرانی دریای چه بودند؟

امروزه اکثر مسافرت‌ها از یک طرف و یا به طرف دیگر، از طریق هوا انجام می‌گیرند، اگرچه خطوط کشتیرانی هنوز مورد استفاده هستند. کار خط کشتیرانی از یک سوی اقیانوس اطلس به طرف دیگر، در سال ۱۸۱۶ آغاز شد، اولین مسیری که کشتی‌ها را بر طبق یک برنامه منظم حرکت می‌داد، شرکت کشتیرانی «Ball Black»  نیویورک بود. کشتی‌های این شرکت بین نیویورک و لیورپول حرکت می‌کردند، به زودی پس از آن سایر خطوط کشتیرانی کار خود را آغاز کردند. اولین کشتی هایی که در خطوط کشتیرانی کار می‌کردند، کشتی های بادبانی، که آن‌ها را کشتی‌های پستی می‌نامیدند، زیرا مسافران و محموله‌های پستی را حمل می‌کردند. کشتی‌ها امکانات رفاهی چندانی نداشتند. مسافرین درجه یک فقط کابین‌های کوچکی داشتند و مسافرین در قسمت‌های ارزان‌تر، در اتاق‌های زیر ارشک دارای هیچ کابینی نبود، روی نیمکت‌هایی از تخته‌های زبر که به صورت سرتاسری با فواصل کم روی هم قرار داشتند، آن‌ها در فضاهای باریکی زیر عرشه می‌خوابیدند.

در بعضی خطوط کشتیرانی، مسافرین قسمت زیر عرشه باید غذای خود را به همراه می‌آورد و هر مسافر قبل از سوار شدن به کشتی باید موجودی غذای خود را نشان می‌داد. موجودی مقرری شامل: مقادیر بیسکویت، آرد، سیب زمینی، چای، شکر، شیر، دو تکه گوشت ران، یک دیگ، یک ماهیتابه، لیوان، قوری، کارد، چنگال و قاشق بود. به عنوان کمک برای تأمین غذا و شیر برای سایر مسافرین، اکثر کشتی‌های پستی یک گاو و تعدادی مرغ در کشتی داشتند.

اولین کشتی که با نیروی بخار کار می‌کرد و از اقیانوس اطلس عبور نمود،  کشتی آمریکایی “Savanh” ساوانا بود. در سال ۱۸۱۹ این کشتی در طول ۲۹ روز مسافرتی از ساوانا، جورجیا به لیورپول نمود و در بیشتر مسیر از بادبان استفاده کرد و تنها هنگامی که باد نمی وزید، از نیروی بخار استفاده می‌کرد. بادبان ها با کشتی‌های بخار حمل می‌شدند، زیرا ملوانان اعتقادی به نیروی بخار نداشته و بیم آن را داشتند که مبادا در میانه راه، وسط اقیانوس از کار افتاده و یا سوخته آن تمام شود.

یکی از معروف‌ترین کشتی‌های بخار اولیه دارای چرخ‌های پروانه‌دار و پرده‌های پیچ شده بود.  این کشتی که «eastern Great» نام داشت. طول آن m 210 و پهنای آن m 25 بوده و به مدت ۴۰ سال به عنوان بزرگ‌ترین کشتی دنیا محسوب می‌شد.