بافندگی چند سال قدمت دارد؟
بافندگی شیوه‌ای است که در آن الیاف در هم بافته شده و پارچه را به وجود می‌آورند. اصول بافندگی در طول زمان تغییر نیافته است. کارخانه‌های بافندگی امروزی توسط ماشین همان کاری را انجام می‌دهند که مردم قدیم به وسیله دست و کندتر انجام می‌دادند.
انسان غارنشین در حدود ۳۰۰۰۰ سال پیش می‌زیست، بافندگی را یاد گرفت. آن‌ها از حصیر ساقه‌ها، نی‌ها، یا سایر مواد برای بافتن سبد استفاده می‌کردند. تور برای گرفتن ماهی و به دام انداختن جانوران شکاری، در دوران ماقبل تاریخ نیز بافته می‌شد.
بانک مردم قدیم به داستان واقعی نبودند این بود که نقش را می‌توان طوری به هم بافته پارچه‌های لباس‌های راحتی را به وجود آورد. به نظر می‌رسید که نظریه بافتن پارچه در مناطق خاصی ظاهر و سپس در سراسر دنیا انتشار یافت.قدیمی‌ترین لباس‌هایی که اطلاعاتی درباره آن‌ها داریم عبارتند از: خاور نزدیک در حدود ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد و مصر در حدود ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد، اروپای مرکزی در حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد، چین در حدود ۱۲۰۰ و ساحل «Peruvian» در امریکای جنوبی در حدود ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد.
استفاده از الیاف مختلف برای بافندگی در نقاط مختلف، بنابر مواد قابل دسترس، گسترش یافت. پشم و برای اولین بار در حدود ۲۶۰۰ سال قبل از میلاد زمانی که گوسفندان اهلی شدند، مورد استفاده قرار گرفت. استفاده از نخ پنبه‌ای در هند آغاز گردید و سپس از آنجا به آسیا و نهایتاً اروپا گسترش یافت.
الیاف ابریشم ابتدا در چین مورد استفاده قرار گرفتند، در آن سوی کره زمین، در پرو قدیم گیاه پنبه، پشم «llama» (نوعی شتر بی‌کوهان آمریکایی) موادی را برای تهیه پارچه فراهم می‌ساختند آنجایی که بشر همیشه لباس‌های رنگی را دوست داشت، جالب است بدانیم که اهالی پرو در قدیم چه روش‌هایی برای ایجاد بیش از ۱۵۰ نوع رنگ تیره و روشن در پارچه‌های خود یافته بودند.
بدیهی است امروزه، اکثر بافندگی ها در کارخانه‌ها انجام می‌شود، ولی در بسیاری از موارد، بافتن قالیچه‌ها و پرده‌ها دریاچه نمک و دیوارکوب هنوز به صورت دستی توسط هنرمندان ماهر صورت می‌گیرد.