بانک‌های خون، چگونه کار می‌کنند؟
بسیاری از بیمارستان‌ها دارای بانک خون هستند. در این بانک‌ها؛ خون از همه گروه‌ها، نگهداری شده و واحد خون در هنگام نیاز، از بانک گرفته می‌شود، سپس افراد سالم خون داده و بدینوسیله خون مصرف شده، جایگزین می‌شود. خون را می‌توان به مدت ۳ هفته در یخچال نگاه داشت. یک ماده شیمیایی مانند سیترات سدیم، برای جلوگیری از لخته شدن، به خون اضافه می‌شود.
انتقال خون بطور عمده برای جبران خون از دست رفته، در طی خونریزی حاد، انجام می‌شود. چنین خونریزی ممکن است بواسطه، بیماری، جراحی و یا تصادف باشد.
بعضی مواقع تنها قسمتی از خون، برای انتقال خون استفاده می‌شود. پلاسما یا قسمت مایع خون را می‌توان به تنهایی تزریق نمود. انتقال پلاسما زمانی انجام می‌شود که شخص دچار سوختگی شدید شده باشد. در این شرایط: مقادیر زیادی پلاسما از جریان خون، خارج می‌شود.
انتقال گلبول‌های قرمز خون به تنهایی، ممکن است برای معالجه موارد خاص کم خونی بکار می‌رود. کم خونی شرایطی است که در آن گلبول‌های قرمز شخص، بسیار اندک بوده و با هموگلوبین آن‌ها بسیار کم است.
در هنگام انتقال خون، شخص، خونی از نوع خون خود را دریافت می‌کند، در غیر اینصورت ممکن است واکنش بدی صورت گیرد. برای اطمینان بیشتر، خونی که در عمل انتقال مورد استفاده قرار می‌گیرد با خون شخصی که آن را دریافت می‌دارد، مورد آزمایش قرار می‌گیرد. این آزمایش «Cross match» با سازگاری گروه‌های خونی نام دارد.
عمل انتقال خود، نخستین بار بوسیله یک دکتر آمریکایی بنام oswald Robertson» برای معالجه سربازان زخمی در سال ۱۹۱۸ در جنگ جهانی اول، انجام گرفت.
