چه زمانی بشر کاوش در زیر دریا را آغاز کرد؟
اولین کاوشگران زیر دریا، احتمالاً در جستجوی چیزی برای خوردن بوده‌اند، صدها هزار سال پیش، مردم می‌دانستند چگونه از دریا ماهی بگیرند. اولین مردان ماهیگیر در سواحل دریاچه‌ها در آفریقا زندگی می‌کردند و احتمالاً برای به چنگ آوردن ماهی، با دست‌های خود در آب و راه می‌رفتند، که راه رفتن در آب به شنا کردن منجر شد. سپس شناگران یاد گرفتند که چگونه نفس خود را نگاه داشته و به صورت غواص در آمدند. اولین غواصی‌ها در سواحل دریاچه‌ها و دریاها، جایی که آب عمیق و زلال بود، انجام می‌گرفت، به تدریج غواصان یاد گرفتند قسمت‌های عمیق‌تری را جستجو کنند.
آنها هر چیز قابل استفاده و جالبی را که می‌یافتند، با خود به همراه می‌آوردند. در این میان در بین آنها صدف‌های خوراکی، مرجان‌های رنگی زیبا و صدف‌هایی برای تهیه مهره‌ها یا به دست آوردن پول، وجود داشت.
در حدود ۴۰۰۰ پیش سرخپوستان بومی آمریکا در ساحل پرو، برای به دست آوردن صدف‌های دو کفه‌ای، نوعی صدف که یکی از غذاهای مطلوب آنان بود، تا عمق زیادی در آب و پایین می‌رفتند.
هزاران سال پیش در همان زمان، در قسمت‌های دیگری از دنیا، مردان صدف‌های خوراکی را از خلیج فارس به دست می‌آورد ولی از آنها برای خوردن استفاده نمی‌کردند، آنها به دنبال مروارید بودند که بعضی مواقع در داخل صدف در قسمت نرم بدنه این نرم پرورش می‌یافت. از مرواریدها مانند امروز برای تهیه جواهرات استفاده می‌شد.
مردان ترکیه و یونان، گاهی مواقع پدر غواصان امروزی نامیده می‌شوند. آنها بیش از ۲۰۰۰ سال پیش جستجو برای اسفنج‌ها را در دریای اژه شروع کردند، و آنچه یاد گرفتند، امروزه هنوز به کار می‌رود. آنها پی بردند که هر چه هوای بیشتری با خود به زیر آب ببرند، می‌توانم مدت زمان بیشتری در آنجا بمانند. نهایتاً یکی از آنها به فکر حمله هوای اضافی در اسبابی به نام بادبادک آبی افتاد. این وسیله از پوست بز، گوسفند یا خوک تهیه شده، چرب و عایق رطوبت بود. تمام درزها به جز یکی ، محکم دوخته می‌شد، غواص را از هوا پر و با سنگی سنگی برای نگهداری خود در زیر آب، داخل آب می‌شد. او می توانست برای مدتی در زیر آب کار کرده و هوای مورد نیاز خود را از آن به دست آورد.