زاویه یاب چیست؟

در هنگام مسافرت زمینی، از آنجائیکه مشخص است جاده به کجا منتهی میشود معمولاً مسیر را میتوان پیدا نمود. در حرکت با کشتی اگر ساحل دیده شود به آسانی مکان مورد نظر مشخص میشود. شما میتوانید تپهها، کوهها، جنگلها، سواحل و غیره را تشخیص دهید.
در دوران اولیه، دریانوردان کشتیهای خود را تا دو سه مایل دورتر از ساحل نگه میداشتند، بطوریکه هیچگاه خارج از دید خشکی نبودند. افرادیکه جرات رفتن به دریا را به خود میدادند ریسک بزرگی میکردند، زیرا روش مطمئنی برای تعیین موقعیت وجود نداشت.
بعدها راهی برای تعیین موقعیت در دریا پیدا شد. اینکار بوسیله مشخص نمودن طول و عرض جغرافیایی محل انجام گرفت. عرض جغرافیایی فاصله شمال یا جنوب خط استواست و طول جغرافیایی به ما میگوید که محل چقدر از شرق با غرب فاصله دارد و بوسیله درجاتی در غرب با شرق یک خط فرضی که از گرینویج میگذرد، اندازهگیری میشود.
برای پیدا کردن طول و عرض جغرافیایی در دریا، دریانورد موقعیت ستارگان و خورشید را مشاهده میکند. در طول روز، عرض جغرافیایی کشتی خود را بوسیله اندازهگیری بلندی خورشید هنگام ظهر پیدا میکند و در شب بوسیله اندازهگیری بلندی ستارگان در آسمان، طول جغرافیایی بوسیله مقایسه ساعت در هنگام سوار شدن به کشتی و ساعت در گرینویچ انگلستان اندازهگیری میشود. اگر زمان سوار شدن به کشتی زودتر باشد، شخص در غرب گرینویچ و اگر دیرتر باشد، در شرق آن قرار دارد. هر یک ساعت تفاوت برابر ۱۵ درجه بطرف غرب با شرق میباشد.
زوابه یاب ابزاری است که بوسیله دریانوردان برای اندازه گیری موقعیت خورشید، ماه سیارات و ستارگان معینی استفاده میشود. شکل آن شبیه قطعات مثلثی شکل کیک بوده و دارای درجه بندی در لبه گرد خود است.
یک انتهای بازوی آویزان به نوک زاویه یاب اتصال یافته و آئینهای متحرک به این انتها نصب میشود. انتهای دیگر تا قسمت درجه بندی ادامه مییابد. یک تلسکوپ برروی زاویه یاب سوار شده و یک آئینه شیشهای در جلو آن را میگیرد. با نگاه کردن به خط افق از میان تلسکوپ و شیشه شفاف و سپس گردانیدن آن تا زمانیکه انعکاس نور هم سطح خط افق قرار گیرد، انتهای درجه بندی بلندی جسم مشاهده شده را نشان میدهد.
این نوشتهها را هم بخوانید