زمین با چه سرعتی حرکت می‌کند؟
زمین همان طوری که بیشتر مردم اطلاع دارند، دارای دو نوع حرکت است. در حرکت نخست، به دور محور خودش می‌چرخد و در حرکت دوم، بر مداری به دور خورشید می‌گردد.
انسان نخستین بار حرکت زمین به دور محور خودش (یعنی حرکت وضعی زمین) را کشف کرد.
همین «حرکت وضعی» است که طلوع و غروب ظاهری خورشید و ماه و ستارگان و توالی شب و روز را باعث می‌شود.
مدت حرکت وضعی در ۳۶۰ درجه (یعنی در یک چرخش کامل زمین به دور خویش) ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه و ۴.۰۹۱ ثانیه است.
در زمان‌های گذشته چنین تصور می‌شد که سرعت چرخش زمین هیچ وقت کم و زیاد نمی‌شود و اگر هم بشود، در هر چند قرن در حدود یکهزارم ثانیه کم و زیاد می‌شود.
لیکن نوسان‌های مختصری در این «مدت» وجود دارد و به علت فرسایش ناشی از جذر و مد دریاها و تغییر در پوستهٔ زمین، مدت «روز» ممکن است تقریباً در هر قرن یکهزارم ثانیه طولانی‌تر شود.
دانشمندها و پژوهشگرها به این قبیل جزئیات علاقهٔ بسیار زیادی دارند و همین جزئیات را سعی می‌کنند اندازه‌گیری نمایند.
زمین به دور خورشید هم می‌چرخد و این چرخش را «حرکت انتقالی» می‌نامند. کرهٔ زمین در نقاطی از مدار خویش به خورشید نزدیک‌تر، و در نقاطی دیگر از مسیرش از خورشید دورتر می‌شود.
وقتی زمین در نزدیک‌ترین نقطهٔ مدارش به خورشید قرار گرفته باشد، می‌گویند در «حضیض» است و هنگامی‌که در دورترین نقطه واقع شده باشد، می‌گویند در «اوج» است.
کرهٔ زمین (و همهٔ سیاره‌های دیگر) بر مدار خودشان با سرعتی حرکت می‌کنند که این سرعت به فاصلهٔ سیاره‌ها از خورشید بستگی دارد.
هرگاه سیاره‌ای به خورشید نزدیک شده باشد، سریع‌تر از زمانی حرکت می‌کند که فاصله‌اش از خورشید بیشتر باشد.
بنابراین، سرعت زمین هنگامی که در «حضیض» است، بیشترین مقدار می‌باشد و وقتی در «اوج» است، کمترین سرعت خود را دارد.
فاصلهٔ زمین از خورشید همیشه ثابت نیست و به همین جهت است که سرعت مداری زمین نیز همیشه تغییر می‌کند.
زمین هنگامی که در «حضیض» است، در مدار خودش با سرعت ۳۰ کیلومتر در ثانیه حرکت می‌کند.
لیکن هنگامی‌که در «اوج» باشد، با سرعتی در حدود ۲۹ کیلومتر در ثانیه مدار خودش را می‌پیماید و به دور خورشید می‌چرخند.