ستاره شناسی با امواج رادیویی چیست؟
در سال ۱۹۳۱، یک مهندس ارتباطات که برای آزمایشگاه «Bell» کار می‌کرد، در جستجوی امواج رادیویی مزاحم در هوا بود. که امکان داشت مانع ارتباط تلفنی بین اقیانوسی باشند. او متوجه صدایی شد که ناشی از رعد و برق نبود، ولی از جایی در فضای بالاتر می‌آمد. او کشف کرد که قادر به به دست آوردن تشعشعاتی از دور دست در کهکشان ما، می‌باشد و شاخه جدید علم نجوم، به نام ستاره شناسی با امواج رادیویی به وجود آمد.
این علم به دو روش کار می‌کند. به وسیله استفاده از انواع مخصوصی آنتن، تشعشعات خارج شده از اجسام را در فضا می‌گیرد، که بعضی از این‌ها تشعشعات حرارتی، تشعشعاتی که هر جسم گرم به صورت فرکانس امواج رادیویی خارج می‌سازد، هستند. ولی صدای خش خش فرستاده از اجسام دارای اشعه نیز وجود دارد که از فضای بالاتر به دست آمده و منشاء حرارتی ندارد.
طریقه دیگر عملکرد علم ستاره شناسی با امواج رادیویی، به خارج فرستادن علائمی به طرف چنین اجسامی مانند شهاب سنگ‌ها و ماه و گرفتن انعکاس از آن‌هاست. این طریقه‌ایست که رادار کار می‌کند. تاکنون این علم برای مطالعه شهاب سنگ‌ها، ماه، خورشید و سایر سیارات سودمند بوده است. به کمک پرتوی که از شهاب سنگ‌ها به عقب پرتاب می‌شود، اطلاعاتی در رابطه با مسیر آنها به دست آورده و به وسیله مطالعه ماه با این علم، چیزهایی درباره سطح آن یاد می‌گیریم، حتی قبل از فرود انسان بر روی کره ماه، این علم دانشمندان را متوجه این مسئله کرد که لایه‌های سطحی کره ماه از سنگ‌های پودر شده تشکیل شده است.
شاید بزرگ‌ترین استفاده‌ای که از این علم می‌شود، جستجو برای یافتن اخباری از سایر کرات باشد. یک تلسکوپ رادیویی تا حدی گسترش یافته است که قادر به کشف علائم در فاصله تقریباً ۵۰ تریلیون مایل دورتر می‌باشد. دانشمندان امیدوارند که چه نوع علامتی را دریافت کنند؟ آنها معتقدند در جایی بالاتر در فضای بالا، تمدنی وجود داشته باشد، و می‌خواهد وجود خود را بشناساند. احتمالاً علائمی ساده مانند سری ارقام خواهد فرستاد. همچنین تصور می‌شود که علائم از فرکانس رادیویی 1.42 مگا سیکل خواهند بود، فرکانسی که در آن ئیدروژن طبیعی در فضای بالاتر، انرژی رادیویی منتشر می‌کند.
