سندرم پای بیقرار (Restless leg syndrom) چیست؟
به احساس نیاز مبرم به حرکت دادن پا‌ها به ویژه هنگام نشستن یا دراز کشیدن اطلاق می‌گردد به گونه‌ای که بیمار قادر به مقاومت کردن در برابر آن نمی‌باشد.
بیمار دچار یک احساس ناراحت‌کننده در اندام تحتانی به ویژه از زانو تا مچ پا می‌شود که او را مجبور به حرکت دادن پا‌ها یا راه رفتن می‌نماید.
سندرم پای بیقرار موجب اختلالات خواب می‌شود.
پلی سومنوگرافی: در پلی سومنوگرافی این بیماران حرکات دوره‌ای در یک یا هر دو پا در مرحله Non-REM خواب رخ می‌دهد که به صورت اکستانسیون پا‌ها، اکستانسیون انگشت بزرگ و اکثرا فلکسیون زانو و ران است. حرکات، ۱ تا ۲ ثانیه طول کشیده و با فواصل ۴۰-۲۰ ثانیه تکرار می‌شوند و می‌توانند چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یابند.
درمان
۱- در موارد خفیف از شیوه‌های غیردارویی استفاده می‌شود. رعایت بهداشت خواب، اجتناب از محرومیت از خواب و مصرف نکردن دارو‌هایی که موجب تشدید سندرم پای بیقرار می‌شوند، اهمیت دارد.
این دارو‌ها و مواد غذایی عبارتند از: الکل، سیگار، کافئین، آنتی هیستامین‌ها، دارو‌های SSRI، نورولپتیک‌ها و ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای
۲- در موارد شدید باید از درمان دارویی استفاده نمود. آگونیست‌های دوپامین مثل پرامی پکسول و روپی نیرول دارو‌های انتخابی هستند که۱ تا ۲ ساعت قبل از خواب باید مصرف گردند. گاباپنتین، لوودوپا-کربی دوپا، بنزودیازپین‌ها و اپیات‌ها نیز در درمان مؤثر می‌باشند.
3- چون در بعضی از بیماران سطح فریتین و آهن سرم پایین است، درمان با فروس سولفات به همراه اسید اسکوربیک (ویتامین C ) توصیه می‌گردد.
