صدف‌ها چیستند؟

اگر فرصتی پیدا کنید که در ساحل اقیانوس اطلس، هنگامی که جذر وجود دارد و سطح آب پائین است، قدم بزنید، منظره جالبی را خواهید دید. در ساحل دریا هزاران نرم تن صدف دار سیاه دیده می‌شوند که آن‌ها را صدف می‌نامیم.

صدف‌ها از بسیاری جهات شبیه حلزون‌ها و صدف‌های خوراکیند. آن‌ها خصوصیات عجیبی دارند.‌ می‌توانند خود را به چیزهایی از قبیل ماسه‌ها، صخره‌ها و یا حتی حلزون‌ها بچسبانند. این کار بوسیله ساختمان صدف‌ها که «Byssus» نامیده می‌شود انجام می‌گیرد، و آن ترکیبی است از رشته‌هایی که بوسیله غدد مترشحه موجود در پا یا انتهای باریک صدف تولید می‌شود که بطور خلاصه پاهای ابریشمی نام دارند.

صدف‌ها دو کفه‌ای هستند، یعنی آن‌ها دو پوسته با کفه دارند، اما شبیه صدف‌های خوراکی نیستند و مفصل عضلانی که پوسته‌ها را با هم نگه می‌دارد، ندارند.

صدف‌ها، سطحشان صاف و صیقلی است و از این نظر شبیه به صدف‌های خوراکی که سطح آن‌ها زبر و خشن است، نیستند.

صدف‌های آب شیرین فاقد «Bysus»‌ می‌باشند، بنابراین نمی‌توانند خودشان را به صخره‌ها بچسبانند. عمل تنفس و تغذیه در صدف‌ها بکمک لوله‌ای بنام سیفون انجام می‌گیرد. این لوله به دو بخش بالا و پائین تقسیم شده، آب از طریق سیفون کشیده می‌شود و آبشش‌ها اکسیژن را از آن می‌گیرند. بنابراین صدف‌ها می‌توانند تنفس کنند یک دهان کوچک در داخل لوله وجود دارد که غذا را از لوله می‌گیرد. در فصل تولید مثل، صدف‌های ماده میلیون‌ها تخم می‌گذارند. این تخم‌های سیاه کوچک تا زمان تبدیل به نوزاد صدف، در زیر آبشش‌های آن‌ها حمل می‌شوند. هنگامی که لاروها از تخم بیرون آمدند، در حدود چند روز در آب شناورند. اما بزودی صدف رشد کرده، سنگین می‌شود و به زیر آب فرو می‌رود. صدها نوع از صدف‌ها وجود دارند ولی دو دسته عمده دارند که صدف‌های آب شور و آب شیرین می‌باشند.

صدف‌های آب شیرین طولشان در حدود دو اینچ می‌باشد و از صدف‌های آب شور کمی بزرگترند. صدف‌ها بویژه، بیشتر در اروپا یافت می‌شوند. در داخل پوسته صدف یک مروارید ظریف، برنگ آبی وجود دارد که از آن برای ساختن دکمه استفاده می‌کنند.

گاهی اوقات مرواریدها در صدف‌های آب شیرین یافت می‌شوند. اما اغلب ناقصند.