صرع چیست؟
در دوران قدیم چون مردم بیماری‌ها و عوامل آنها را نمی‌شناختند، بنابراین با مبتلایان به برخی از بیماری‌ها، بی‌رحمانه رفتار می‌کردند.
در قرون وسطی مردمی که مبتلا به صرع بودند، مجنون و یا افسون شده، خوانده می‌شدند. با این وجود می‌دانستند که بسیاری از مردمان بزرگ و نوابغ دچار صرع بوده‌اند؟ از این میا: دوک ولینگتو، ریچارد واگنر، وان‌سن ونگوک، لوئیز هکتور برلیوز را می‌توان نام برد.
صرع بیماری سیستم عصبی است، مردمی که دچار صرع هستند، بطور ناگهانی دچار حمله تشنج می‌شوند و پس از آن ممکن است بیهوش و یا به کما فرو روند.
پزشکان هنوز نتوانسته‌اند تغییر دقیقی در مورد این رویداد و علت تشنج بدست دهند. به نظر می‌رسد که فعالیت الگوهای نرمال مغز برای مدت کوتاهی از هم گسیخته می‌شود.
بافت مغزی این‌گونه افراد به تغییرات شیمیایی حساس است و زمانی که نوعی تغییر اتفاق می‌افتد، مغز واکنش‌هایی از خود نشان می‌دهد که منجر به تشنج می‌شود.
ابتلاء به بیماری صرع، نیازمند یک زمینه ارثی می‌باشد، زیرا همه مردم همین تغییر شیمیایی را تحملکرده و دچار تشنج نمی‌شوند.
حمله‌های صرع ممکن است ناشی از اصابت ضربه به سر، تب شدید، تومورها یا ایجاد زخم در مغز و یا اختلالات در محتویات خون و غیره باشد. صدمات مغزی نیز ممکن است باعث صرع شود.
علیرغم مسائل گفته شده، این بیماری در رشد و نمو مغز تأثیر نمی‌گدارد. شخص مبتلا، فردی عادی است، او علیل و یا احیاناً نوعی انسان مطرود و منفور شناخته نمی‌شود.
افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی عادی داشته باشند، به مدرسه رفته، ازدواج کنند، کار کرده و صاحب فرزند شوند.
علم پزشکی داروهایی را اختراع کرده که از حملات پیشگیری می‌کند و یا در زمان وقوع، آن را کنترل می‌کند. این داروها همواره برای مدت زمان طولانی و یا حتی برای همه عمر برای مبتلایان تجویز می‌شود. بنابراین آنان می‌توانند طبیعی و سالم باقی مانده و زندگی خوبی داشته باشند.
