عمر زمین چقدر است؟

به این پرسش نمی‌توانیم هرگز پاسخ دقیقی بدهیم. بشر از زمان‌های قدیم در مورد سن زمین در شگفت است و داستان‌ها و افسانه‌های زیادی وجود دارد که به نظر می‌رسد می‌خواهند به این سؤال پاسخ دهد. اما بشر تا ۴۰۰ سال پیش به این مسئله مهم نیندیشیده بود و هنگامی که گردش زمین به دور خورشید به اثبات رسید و مسلم شد که زمین قسمتی از منظومه شمسی است، آنگاه دانشمندان دریافتند که از کجا آغاز کنند. برای بافتن پاسخ این سؤال، لازم بود که مشخص شود منظومه شمسی چگونه به وجود آمده و حیات خورشید و سایر سیارات، چگونه آغاز گردیده است. یک نظریه: فرضیه سحابی بودن منظومه شمسی است. مطابق این نظریه: یک توده بزرگ از گازهای سفید و داغ در حال چرخش در فضا بوده. که بمرور زمان کوچک‌تر و داغ تر شده‌اند. همچنان که توده‌های گازها، کوچک‌تر می‌شدند، حلقه‌هایی از گاز به خارج پرتاب می‌نموده است. هر کدام از این حلقه‌ها منقبض شده و به شکل یک سیاره درآمده و قسمت ثابت توده گاز، در ناحیه مرکزی متراکم و خورشید را به وجود آورده است.

نظریه دیگر: فرضیه آسمانی بودن اجرام در منظومه شمسی است. بر طبق این نظریه: میلیون‌ها میلیون سال پیش توده‌ای بزرگ، که از اجرام کوچک و جامد ساخته شده بود، وجود داشته پلانتسیمال نامیده می‌شد و خورشید در مرکز آن قرار داشت. ستاره بزرگی کره خورشید را به سمت خود کشید و بدین‌سان قسمتی از خورشید از آن جدا و به بخش‌های مختلف تقسیم شد. این ذرات، اجرام آسمانی کوچک را درست کردند و همان‌گونه که یک گلوله برفی غلتان برف‌ها را به خود می‌گیرد، آن‌ها سیارات را پدید آوردند.

دو نظریه‌های مذکور درستند. اخترشناسان تخمین زدند که احتمالاً این رویدادها در ۵ میلیارد و ۵۰۰ سال پیش، اتفاق افتاده است! اما علاوه بر اخترشناسان، دیگر دانشمندان نیز درصدد پاسخ به این سؤال برآمدند. آن‌ها سعی کردند به وسیله مطالعه پاره‌ای مطالب از قبیل اینکه چه مدت طول کشیده تا زمین به شکل امروزی درآید و یا این‌که چه مدت لازم است تا کوه‌های مرتفع فرسایش یابند و فرو نشیند و یا چه مدت لازم است تا اقیانوس‌ها مقدار نمکی را که امروز دارا هستند، جمع‌آوری کنند، پاسخ سؤال را بیابند.

بعد از مطالعات فراوان، دانشمندان باتفاق اعلام کردند که زمین در حدود ۵ میلیارد و ۵۰۰ سال، عمر دارد.