غذای مورد علاقه سرخ پوستان چه بود؟

بیشتر مردم طوری از «سرخ پوست‌ها» حرف می‌زنند که انگار آنها مردمانی بوده‌اند که فقط و فقط از رسوم و شیوه زندگی ثابتی پیروزی می‌کرده‌اند.

ولی واقعیت موضوع آن است که سرخ پوست‌ها به قبیله‌های بسیاری تقسیم می‌شدند و در قسمت‌های مختلف آمریکای شمالی به سر می‌بردند و شیوه‌های زندگی‌شان بسیار متنوع بودند.

بعضی از قبیله‌ها شکارچی، برخی‌ها گردآورندهٔ خوراک، ماهی‌گیر و بعضی از قبیله‌ها نیز کشاورز بودند.

به این ترتیب، غذایی که سرخ پوست‌ها می‌خورند نیز طبیعی است که بسیار متنوع بود و ما در زیر برای‌تان شرح می‌دهیم.

در سرزمینی که «منطقهٔ بیزون» نامیده می‌شود (از ساسکاچوآن تا تکزاس، و از رودخانهٔ میسوری تا کوه‌های راکی) سرخ پوست‌ها بیزون (نوعی گاو کوهان دار) شکار می‌کردند.

سرخ پوست‌های مزبور گوشت و چربی گاو کوهان دار را همراه با دانه‌های گیاهی می‌کوبیدند و به صورت خمیر در می‌آوردند.

در نتیجهٔ، یک نوع غذا به‌دست می‌آمد که غذای اصلی تمام قبیله‌های سرخ پوست در منطقهٔ بیزون بود و «پهیکار» نامیده می‌شد.

غذای مورد بحث را سرخ پوست‌ها می‌توانستند تا چندین ماه در درون خیک‌های بزرگ بریزند و نگهداری کنند.

در منطقهٔ کاراییب، سرخ پوست‌ها گوزن «کاریبو» (غذای مورد علاقهٔ  خودشان)، گوزن کانادایی، گوزن ایلک، خرس، سگ آبی خارپشت کوهی را شکار می‌کردند.

سرخ پوست‌های مزبور در عین حال از دریاچه‌ها ماهی قزل آلا و ماهی سفید، و انواه مرغ‌های آبی را شکار می‌نمودند.

چند قبیله نیز با نام «آلگون کین» شناخته می‌شدند که در منطقهٔ نیواینگلند کشاورزی می‌کردند و در مناطق دیگر، کارشان صید ماهی و شکار جانوران دیگر بود.

در سرزمین سرخ پوست‌های آلگون کین، انواع گیاهان دانه‌دار، میوه، ریشه، فندق و بادام وحشی می‌رویید.

سرخ پوست‌های مزبور به هنگام فصل تابستان، اردک‌ها و غارها و مرغان ماهیخوار و حواصیل‌ها را شکار می‌نمودند.

زن‌ها و بچه‌های سرخ پوست آلگون کین نیز به گردآوری توت فرنگی، سنبل کوهی، فندق، سیب، انگور و ریشه‌های وحشی فرستاده می‌شدند.

در میان بعضی از سرخ پوست‌ها دانه‌های درخت «کهور» غذای اصلی به شمار می‌رفت. برخی دیگر از قبیله‌ها برنج وحشی را غذای اصلی خود برگزیده بودند.

به این ترتیب، همان طوری که ملاحظه می‌کنید، قبیله‌های گوناگون سرخ پوست‌ها فقط یک جور غذای ثابت نمی‌خوردند.

نوع غذای قبیله‌های مختلف و متعدد سرخ پوست‌ها به محل زندگی‌شان و به نوع امرار معاش‌شان (از راه ماهی‌گیری، کشاورزی یا شکار) بستگی داشت.