چرا دو سیستم عصبی در بدن ما وجود دارد؟

سیستم عصبی انسان، مانند شبکه‌ای است که از مغز شروع شده و با تمام بخش‌های بدن در ارتباطند که مغز مرکز این سیستم است. مغز پیام‌های عصبی را توسط رشته‌های عصبی می فرستد و سبب حرکت، خنده، خوردن و یا سایر رفتارهای انسانی می‌شود.

اعصاب همچنین پیام‌ها را به مغز می‌رساند. توسط بخش خاصی از سیستم عصبی، مغز از کلیه رویدادهای بدن مطلع می‌گردد. خط ارتباطی اصلی که بدن و مغز را بهم مرتبط می‌سازد: نخاع می‌باشد که درون ستون فقرات قرار گرفته و در حقیقت گروهی از اعصابست که در کنار هم قرار گرفته‌اند، مانند چند رشته سیم که تشکیل کابل را می‌دهند. هر رشته شامل دو بخش است پشتی و شکمی و یا حسی و حرکتی. ریشه پشتی: مرکزی است که پیام‌ها را به سر نخاع و از آنجا به مغز می‌رساند. ریشه شکمی پیام‌های مغز را به قسمت های مختلف بدن می‌رساند.

رشته‌های پشتی کنترل‌کننده احساسات و رشته‌های شکمی کنترل‌کننده افعال می‌باشند. وقتی کسی ما را لمس می کند، احساس ما از طریق رشته‌های پشتی می‌گذرد.

چنانچه حرکت کنیم، تحریک از طریق شکمی به مغز می‌رود. این سیستم عصبی را سیستم اعصاب مغزی نخاعی می‌نامند که بر کلیه اعمال ارادی ما نظارت داشته و به محرک‌های خارجی پاسخ می‌دهند.

بدون این سیستم عصبی، هیچگونه تفکر، عمل و احساس وجود نخواهد داشت. ولی همانطور که می‌دانید: بدن دارای فعالیت غیرارادی نیز هست. اندام های حیاتی، دارای وظایف معین هستند که بدون دخالت ما صورت می‌پذیرد. برای مثال: هضم و تنفس بطور خودبخود و مستقل صورت می‌گیرد. فعالیت های قلب نیز بطور خودکار است.

این اعمال غیرارادی و بسیار دیگر، توسط سیستم عصبی دیگری بنام سیستم عصبی خودکار، اداره می‌شود. هر چند به تحریکات سیستم عصبی مغزی- نخاعی پاسخ می‌دهد، اما تحت کنترل آن نیست و دارای شبکه‌ای مجزاست که بدون وجود آن زندگی مختل خواهد شد. بنابراین برای زنده ماندن و فعالیت، نظیر دیگر افراد بشر، به هر دو دستگاه عصبی نیازمندیم.