چه زمانی برای نخستین بار چوب شور تهیه شد؟

چوب شور ممکن است شبیه بیسکویت یا کلوچه نبوده و همان مزه را نیز نداشته باشد، ولی تمام اینها از بسیاری جهات شبیه یکدیگر میباشند. آنها همگی کوچک و ترد بوده و خیلی خوب نگهداری میشوند. آنها حتی توسط ماشین تهیه و به طریق مشابه بستهبندی میشوند.
دستگاههای مخصوصی تمام این ها را با اندکی تغییر مواد و طرز تهیه، درست میکنند. اجزاء ترکیبی آنها یکی است آرد، خمیر مایه، روغن، مواد شیرین و مایع. در این نوع محصولات معمولاً خمیر مایه به جای خمیر ترش، پودر شیرینیپزی است. در اجاق، این پودر، تولید دیاکسید کربن میکند که باعث روشن نگه داشتن شعله بدون نیاز به افزایش حرارت میشود.
چوب های شور، سابقه طولانی داشته و به دوران مسیحیان اولیه در امپراتوری روم باز میگردد، در آن زمان، سالها منحصراً برای اهداف مذهبی به کار میرفتند، مصرف روغن، شیر و تخم مرغ در ایام روزهداری من و شده بود و مردم به جای نان از چوبشور خشک استفاده میکردند. اینها به خصوص در «Wednesday Ash» مشهور بودند و تنها امروزه به عنوان یک خوراکی ساده متداول گشتند. در اروپای شمالی و کشورهای اسکاندیناوی، یک چوب شور بزرگ طلایی، معمولاً برسر در دکان نانوایان آویخته میشود. چوب شور در امتدا پیچ در پیچ، قسمت داخلی آن نرم و دارای پوسته خارجی بود. با خارج نمودن رطوبت توسط حرارت، کارخانهداران چوب های شور خشک و تردی را که امروزه مصرف میشود با استفاده از خمیر بسیار سفیدی تولید میکنند.
آنها در واقع بیسکویتهای نمکدارند که به شکل مارپیچ یا عصا مانند میباشند. ضمناً نام بیسکویت از لغت فرانسوی برای «دوبار پخت» مشتق شده است. در طی قرون وسطی، مسافرین فرانسوی، سرباز، ملاحان، نان عجیب و سفتی را با خود حمل میکردند که برای جلوگیری از فاسد شدن نان دوبار پخته شده بود و این همان بود که ما آن را بیسکویت مینامیم. امروزه، وقتی بیسکویت میخریم، به منظور حفاظت در برابر رطوبت، بستهبندی شدهاند، به طوری که درست مانند وقتی که از فر بیرون میآیند، ترد هستند.
این نوشتهها را هم بخوانید