چگونه یک ماهواره برنامه‌های تلویزیونی را انتقال می‌دهد؟
ماهواره، یک فضا پیمای ساخته دست انسان است که در مسیر دایره شکلی در اطراف زمین می‌چرخد. چنین اقماری برای مقاصد بسیاری به فضا فرستاده می‌شوند.
ماهواره‌ها در هر اندازه، از بسته کوچکی از وسایل تا یک بالن عظیم وجود داشته، از چند هلیکوپتر تا چندین تن وزن دارند. شکل آنها مختلف بوده و به شکل توپ، جعبه مخصوص کلاه، قوطی کنسرو، زنگ و قوطی‌های سیگار می‌باشند.
بعضی از آنها دارای مداری در اطراف زمین تا ۱۱۰ مایل دورتر بوده و برخی تا ۲۲۳۰۰ مایل از زمین دور می‌شوند. که این فواصل به وسیله دانشمندان، بنابر مأموریت مدار، از پیش انتخاب می‌شود.
تمام ماهواره‌ها به نیروی الکتریکی برای به کار انداختن تجهیزات خود نیاز دارند. منبع اصلی این نیرو خورشید بوده و در سطح خارجی خود سلول‌های خورشیدی بسیاری را حمل می‌کنند. یک سلول خورشیدی اسبابی است که از نور خورشید برای تولید الکتریسته استفاده می‌کند و این الکتریسته باطری ماهواره را پر می‌کند.
علائم رادیویی و تلویزیونی را می‌توان به وسیله ماهواره‌های مخابراتی، از قاره‌ای به قاره دیگر فرستاد. اکثر این نوع ماهواره‌ها، گیرنده و فرستنده پیام داشته و گیرنده، اخبار تلویزیون و رادیو را از ایستگاه زمینی می‌گیرد. سپس اسباب الکتریکی، قدرت علائم مخابره شده را افزایش داده و فرستنده‌ها اخبار را به ایستگاه زمینی دور که ممکن است در قاره‌ای دیگر باشد، می‌فرستند. مثالی از این نوع ماهواره‌ها «Telstar» می‌باشد که «Telstar I» در ماه ژوئیه ۱۹6۲ به وسیله ایالات متحده پرتاب شد و انتقال تلویزیونی مستقیم بین ایالات متحده و اروپا برای اولین بار به وسیله آن امکان پذیر شد.
نوعی از ماهواره‌های مخابراتی، دارای مدار ساکن در اطراف زمین بوده و در فاصله ۲۲۳۰۰ مایلی بالای سطح زمین قرار داشته و یک مدار را در عرض ۲4 ساعت: برابر مدت زمانی که طول می‌کشد تا زمین به دور محور خود بگردد، کامل می‌کند. چنین ماهواره‌ای همیشه در همان محل، بالای زمین قرار دارد و اولین ماهوارهٔ پرنده از این نوع می‌باشد. از آنجایی که مدار آن بسیار بالاست، می‌تواند علائم را به فواصل بسیار دور انتقال دهد.
