اگر میخواهید بدانید که آدمهایی با این مشکلات پزشکی، چگونه میبینند، عکسهای تهیه شده توسط این دانشجوی پزشکی را ببینید
همیشه دشوار است که ما خودمان را جای دیگران بگذاریم. این در مورد مشکلات پزشکی و بیماریها هم صدق میکند. یعنی ما خیلی بعید است که بتوانیم درد و رنج ناشی از یک بیماری را تصور کنیم، مگر اینکه روزی خودمان به آن مبتلا شده باشیم.
چند وقت پیش یک دانشجوی پزشکی از غنا، کار جالبی کرد. این دانشجو به نام کلوین فیاگبه، عکسهایی درست کرد که در آن نشان داد اشخاصی با بیماریهای گوناگون چمی، روانپزشکی یا بدنی، چطور دیدشان دستخوش دگرگونی میشود و متفاوت میبینند.
شاید برای یک پزشک، اینها خیلی روتین باشند، اما همین عکسها در تیک تاک، بسیار مورد استقابل قرار گرفتند، طوری که نزدیک به نیم میلیون دنبالکننده این دانشجو، بسیار او را تشویق کردند.
با هم این شرایط پزشکی را مرور کنیم:
آستیگماتیسم:
آستیگماتیسم یا کژبینی یکی از شایعترین مشکلات اپتیکی چشم است، و معمولاً علت آن نامنظمی شکل و انحنای قرنیه یا عدسی است. گاهی نیز علت آن نامنظمی شکل و انحنای لنز که در پشت عنبیه قرار دارد .
به خاطر آستیگماتیسم، تصویر ایجاد شده روی شبکیه نامنظم است. به خصوص اگر شخص تصاویری با خطوط موازی ببیند، این مشکل بیشتر نمود پیدا میکند.
البته در کلیه تصاویر این صفحه برای فهم بهتر شرایط، در تصویر شخص بیمار، غلو شده است. وگرنه ممکن است شما آستیگماتیسم خفیف داشته باشید و فقط در معاینه چشمپزشکی، متوجه قضیه بشوید.
بیماری کوری چهره که قبلا در «یک پزشک» در موردش نوشتهام.
دید برفکی یا مَگَسپَران چشم یا مگسک گونهای سایههای مزاحم در دید چشمان برخی افراد میباشد. شخص مبتلا به مگسپران، ذرات کوچک غبارمانندی را جلوی چشمانش میبیند که بالا و پایین میروند و با وجود پلک زدنها همچنان مانند یک سایه کوچک در جلوی چشمها قرار دارند.
مگسپران در حقیقت سایه کدورتهای موجود در مایع زجاجیه است که روی شبکیه میافتد و به صورت یک سایه تیره دیده میشود. چسبندگی و ضخیم شدن رشتههای زجاجیه، جمع شدن سلولهای التهابی در زجاجیه یا خونریزی در درون چشم میتواند از عاملهای ایجاد مگسپران باشد.
مگسپران در افراد بالای ۶۰ سال، افراد نزدیکبین، افراد با پیشینه جراحی چشمی (بهویژه جراحی آب مروارید) و افرادی که سابقه التهاب داخل چشمی (یوئیت) دارند بیشتر دیده میشود.
مگسپران عارضه بسیار شایعی است و با گذشت سن شیوع آن افزایش مییابد.
نابینایی که البته فقط به معنی اصلا ندیدن نیست. نابینایی قانونی:
سطح آسیب دیدگی است که توسط قانون تعریف شده و محدودیت فعالیت های مجاز (مانند رانندگی) را به دلایل ایمنی یا تعیین واجد شرایط بودن آن مشخص مینماید .
اداره تامین اجتماعی ایالات متحده (SSA) نابینایی قانونی را به صورت زیر تعریف می کند:
1. برای افزایش بینایی بین 20/200 یا کمتر در چشم راست خود بایستی از لنز یا عینک استفاده نمایید .
2. محدودیت میدان دید در چشم باید زاویه ای بیش از 20 درجه باشد.
دیس لکسی یا خوانشپریشی:
نوعی اختلال یادگیری است که طی آن مغز نمیتواند به درستی تصاویر معینی مانند اعداد و حروف را پردازش کند.
نارساخوانی، بر توانایی خواندن و نوشتن کودک تاثیر میگذارد و نشانههای آن در دوران دبستان و ورود کودک به مدرسه آشکار میشود؛ کودکی که مبتلا به خوانشپریشی است به طور معمول تا قبل از ورود به مدرسه مشکلی ندارد اما با شروع آموزشها مشخص میشود که نمیتواند همپای همکلاسیهای خود پیشرفت کند.
میگرن با اورا:
«اورای» میگرن به اختلالهای بینایی یا حسی گفته میشود که در طول یک ساعت پیش از بروز این نوع سردرد رخ میدهد.
این اختلالات بینایی اغلب شامل ایجاد «نقطه کور» یا «اسکوتوم» در میدان بینایی میشود که ممکن است هر دو چشم را گرفتار کند، اما همیشه در یک طرف میدان بینایی (راست یا چپ) رخ میدهد.
اسکوتومهایی که در بیماریهای دیگر در میدان بینایی به وجود میآیند، معمولا سیاه به نظر میرسند، اما اسکوتومها در میگرن به طور شاخص سفید یا خاکستری (یا ندرتا رنگی) هستند.
اسکوتوم معمولا به صورت یک خط زیگزاگ سوسوکننده ظاهر میشود که به شکل یک هلال در یک طرف میدان بینایی (راست یا چپ) گسترش مییابد و نهایتا به ناحیه دید محیطی میرسد.
حسآمیزی یا «سینستیشیا» synesthesia که باز در «یک پزشک» قبلا در موردش پستهایی نوشتهام.
اوتیسم:
توصیه میکنم این مقاله مفصل یک پزشک را در موردش بخوانید. بدیهی است که اینجا تنها دنیای بیماران مبتلا، تخیل شده و اوتیسم بیماری دیداری نیست.
کوررنگی کامل:
حالا جالب است که خیلی از افرادی که کوررنگی نسبی یا تک رنگی دارند، تا زمانی که آزمون استاندارد از آنها گرفته نشود، متوجه کوررنگی خود نیستند و برعکس وقتی به واسطه عینکهایی، آنهایی که کوررنگی نسبی دارند، میتوانند تا حدی رنگها را به صورت دیگران ببینند، بسیار هیجانزده میشوند:
نزدیکبینی:
نیستاگموس:
نیستاگموس حرکت سریع ، ناگهانی و غیر ارادی چشم هاست که این حرکات می تواند افقی عمودی و یا دوار باشد. علاوه بر این حرکات، نشانه های دیگری دارد که عبارتند از: حساسیت به نور، سرگیجه، مشکل دید در تاریکی،مشکلات بینایی، دائما چرخاندن سر یا نگه داشتن سر در موقعیت کج.
نیستاگموس ممکن است به صورت تنها یک علامت یا همراهی با علائم دیگر بالینی در فرد بیمار دیده شود.
و باز تجسم کوررنگی:
اینجا کوررنگی از سه رنگ را میبینید:
اینجا کوررنگی دورنگی را میبینید:
دوبینی:
، نوعی اختلال دید است که از یک جسم واحد دو تصویر در ذهن احساس میشود. دوگانگی دید میتواند به صورت افقی، عمودی، قطری (یعنی هم افقی و هم عمودی) و یا به صورت چرخش تصویر یک جسم در مقایسه با دیگر اجسام باشد.
آب مرواردی یا کاتاراکت: کدر شدن عدسی چشم
دوربینی:
بیماری آب سیاه یا گلوکوم که باعث دید اصطلاحا تونلی میشود:
یعنی از دست دادن دید محیطی با حفظ دید مرکزی و در نتیجه شخص یک میدان تونل مانند دایره خواهد داشت.
رتینوپاتی دیابتی:
مشکل شبکیه چشم ناشی از بیماری دیابت:
فوق العاده مطلب خوبی بود
واقعا نیاز هست همه با این مشکلات بینای اشنا بشوند تا قضاوت اشتباه در مورد دیگران نکنند
مثلا من خودم چشمم کمی در حد 0.5 نیم نمره آستیگمات هست و چهره افراد مخصوصا چشم هاشون رو از فاصله 10 متری و بیشتر به خوبی نمیبینم و نمیتونم تشخیص بدم الان دارن من رو نگاه نفر کناری من رو نگاه میکنند یا جای دیگه رو
یا اگر بیش از 15 -20 متر باشه چهرش رو تشخیص نمیدم کی هست
این عدم دید خیلی زیاد باعث سوء تفاهم شده مثلا اشنا فکر میکنه من دیدمش ولی بی محلی کردم یا غریبه فکر میکنه من زل زدم بهش دارم با دقت نگاه میکنم از فاصله دور منظوری دارم چپ چپ نگاه میکنه
با 40 سال سن من همیشه سرم پایین هست (تقریبا 22-23 سال هست درگیر این مشکلم) هر جا میرم ترجیح میدم دیگران اصلا نگاه نکنم تا اینکه اونها دچار سوء تفاهم بشن برداشت اشتباه در موردم کنند
عینک هم دارم و دیدم خیلی خوب میشه با عینک ولی یک مشکلی داره عینک دید جانبی رو ازم میگیره و بارها شده ماشین کناری یا افراد کنار جاده رو ندیدم نزدیک بوده تصادف کنم (فکر کنم اکثر افراد عینکی دچار این مشکل باشه)
عینک رو هم بر میدارم تا 10-15 دقیقه چشمام تار میشه نمیتونم رانندگی کنم
همین چیز به ظاهر جزی که کسی هم متوجه اش نمیشه خیلی روی رفتار برخورد و حتی سرنوشت من تاثیر گذاشته