آیا جوجه تیغی، تیغهایش را پرتاب می‌کند؟
جوجه تیغی همواره بعنوان یک موجود غیر قابل قبول و آزار دهنده، مد نظر بوده است. حتی شکسپیر در هاملت، این جانور را چنین توصیف می‌کند و در سطری نوشته شده که مانند «سیخ‌هایی بر روی جوجه تیغی اخمو».
در حقیقت این جانور، بسیار بی آزار بوده و فقط دوست دارد بحال خود باشد. در طی فصل زمستان، درون سوراخی در کنده درخت و با حفرهای پیچ در پیچ، بیشتر اوقات خود را در خواب می‌گذارند. در فصل تابستان، به آرامی در جنگل به جستجوی پوست درخشان، شاخه‌های کوچک، ریشه‌ها و برگ‌های درختان و بوته‌ها می‌پردازد
جوجه تیغی در اروپا، هندوستان و آمریکای جنوبی مانند کشور خودمان و کانادا یافت می‌شود.
گونه‌های آمریکایی این جانور، نزدیک به ۱ متر طول و وزنشان از ۷ تا ۱۳ کیلوگرم است. طول تیغ‌های آن حدود ۱۸ سانتیمتر است که به رنگ زرد مایل به سفید می‌باشد. تیغها در میان موهای نرم جوجه تیغی رشد کرده و شامل ساقه‌ای با نوک تیزند.
هنگام تولد، تیغها نرم و ابریشمیند، چندین هفته طول می‌کشد تا تبدیل به تیغ شوند. زمانی که این جانور مورد حمله قرار گیرد، بدور خود پیچیده و بشکل توپی با سیخ‌های بلند در می‌آید و تیغهایش آماده برای پرتاب می‌شوند.
این تیغها به سستی به بدن جانور متصل بوده و از آنجائیکه جوجه تیغی گاهی دمش را به سمت صورت دشمن تکان می‌دهد، در اینصورت تیغها براحتی پرتاب می‌شوند و به این دلیل مردم گمان می‌کنند جوجه تیغی تیغهایش را شلیک می‌کند. البته اینطور نیست آنها فقط بیرون می‌پرند.
جوجه تیغی همواره در طول روز می‌خوابد و شبها برای خوردن غذا بیرون می‌آید. او از پنجه‌های بلند و تیز خود برای بالا رفتن از درخت استفاده می‌کند و روی شاخه‌ها نشسته تا پوسته درخت یا بوته را گاز بزند. او برگها، پوسته درختان و شاخه‌ها را به یکباره در دهان خود می‌چپاند و به این ترتیب بخاطر علاقه‌اش به پوست درختان، صدمات زیادی به جنگلها وارد می‌آورد. نوعی جوجه تیغی شناسایی شده که ۱۰۰ درخت را در طول یک فصل زمستان، از بین برده است. علاقه عجیب دیگری که این جانور دارد: نمک است، او گستاخانه به اردوگاه‌ها وارد شده و هر چیزی را که نمک داشته باشد و یا حتی دست عرق کرده به آن خورده باشد، گاز می‌زند.
