چرا شاخ گوزن می‌افتد؟
گوزن گیاه‌خواری است که از خزه‌ها، پوست درختان، جوانه غنچه‌ها، برگ درختان و یا جانوران آبی تغذیه می کند، سرعت این جانوران زیاد است و این مسئله فرار آنها هنگام مقابله با خطر کمک می‌کند، آنها اغلب در شب تغذیه کرده چشمانی تیزبین دارند و حس شنوایی و بویایی بسیار قوی‌شان به آنان در احساس سریع خطر کمک می‌کند. گوزنها در اندازه‌های مختلفی وجود دارند، از پودو که تنها یک فوت قد دارد تا گوزن شمالی که شاید kg4۵۰ وزن دارد.
اساس شناسایی گوزنها، شاخهای آنهاست، تقریبا تمام نرها شاخ دارند و در نوع کاریبو و گوزن شمالی، ماده ها نیز دارای شاخ می‌باشند. شاخها تو خالی نبوده مانند شاخ گاو، ولی از فرمی با آرایش شش گوش تشکیل شده اند. در فصل بهار گوزن نر صاحب شاخ تازه شده و در زمستان آن را از دست می‌دهد. در برخی از انواع آنها، شاخها بصورت استخوان میله‌ای شکل می‌باشند و در بقیه ممکن است به ۱۱ شاخه در هر شاخ برسد. شما می‌توانید سن گوزن را از روی شاخ‌هایش حدس بزنید، زیرا تعداد شاخها با افزایش سن گوزن تغییر می‌کند.
در سال اول بر پیشانی گوزن ۲ شکل گره مانند ظاهر می‌شود که به آن شاخه اصلی گفته می‌شود و در طول زندگی گوز باقی می‌ماند. شاخها در بهار از همین محل بیرون آمده و در تابستان رشد می‌کنند.
در سال دوم یک شاخ میله‌ای از اینجا بیرون می‌آید و در سال سوم شاخه‌های فرعی ظاهر می‌شوند.
مادامیکه شاخها در حال رشد می‌باشند، بوسیله پوست‌های حساس و نرم پوشیده می‌شوند. این پوسته توسط رگهای خونی، شاخ را تغذیه کرده و آنها را سخت و استخوانی می‌کند. زمانی که شاخها کاملا رشد کردند، پس از ۲ یا ۴ ماه، جریان خون از اطراف ریشه آنها قطع شده و بنابراین پوشش شاخ خشک و پژمرده می‌شود تا سرانجام می‌افتند. معمولاً گوزنها شاخهای خود را به درختان می‌سایند.
