چگونه یک درخت تبدیل به چوب می‌شود؟

چوب‌بری، ابتدایی‌ترین صنعتی است که در آمریکا آغاز شد. در حقیقت داستانی در این رابطه نقل شده است. اریک سون، کسی که شمال آمریکا را در سال ۱۰۰۰ میلادی دیده است، یک محموله کشتی از بار درخت را از دنیای جدید بازگرداند. می‌دانیم که یکی از اولین محصولاتی که از مستعمره جیمز تاون توسط کشتی به انگلیس آورده شد، تنه درختان جنگل‌های ویرجینیا بود.

بسیاری از درختان برای ساختمان و مصارف دیگر، مورداستفاده قرار می‌گیرند. مهم‌ترین درختانی که دارای چوب نرم هستند، شامل کاج، صنوبر، شوکران صنوبر سفید و سرد می‌باشند. درختانی که دارای چوب سخت بوده و برای ساختن مبل، کفپوش و بسیاری موارد دیگر مورداستفاده قرار می‌گیرند، از قبیل بلوط، صمغ، افرا، سپیدار و درخت گردو می‌باشند.

پس از قطع درخت، اره‌های دستی یا برقی تنه درختان را به شکل کنده بریده و سپس به کارخانه چوب‌بری حمل می‌شود یا اینکه بکمک جریان آب به کارخانه برده می‌شوند. در ابتدا هنگامی‌که یک کنده وارد کارخانه چوب‌بری شد، به دو یا چند قسمت بریده می‌شود، سپس کنده‌ها بر روی یک ریل که حول محوری می‌چرخد بطرف انتهای مسیر، بسمت بالا هدایت شده و بدین طریق در تماس با یک اره قرار می‌گیرد که آن‌ها را از سر تا انتها می‌برد. این عمل تا وقتی‌که چوب‌ها به چندین قسمت بریده شوند، ادامه می‌یابد و هرکدام دارای ضخامت‌های مختلف می‌باشند.

تخته‌های ناهموار، تراشیده و صاف می‌شوند، سپس، بیش از آنکه بصورت الوار مورد استفاده قرار گیرند، باید خشک شوند، زیرا وزن یک‌تخته بریده شده آب است. چنانچه بدون خشک شدن مورد استفاده قرار گیرند، بعداً خشک خواهند شد که باعث می‌شود سطح آن ناصاف شده و یا انحنا پیدا کنند.

بعضی از الوارها را برای خشک‌کردن در هوای آزاد، روی هم انباشته می‌کنند که ممکن است خشک شدن آن‌ها یک ماه تا بیش از یک سال طول بکشد. اما این روش فقط ۱۵% آب موجود در چوب را باقی می‌گذارد. روش دیگر استفاده از محفظه‌های گرما بنام کوره می‌باشد که خروارها الوار در مدت ۲ روز تا ۲ هفته، خشک می‌شوند و آب آن‌ها به میزان کمی باقی می‌ماند. برای کف‌سازی و مبل‌ها، داشتن مقدار کمی آب مهم است. حتی برای ساختمان‌سازی نیز داشتن ۱۵% آب بسیار خوب است. باید دانست که در حدود ۱۸% الوار تولید شده در ایالات‌متحده آمریکا، برای سوخت بکار می‌رود.