10 واقعیت جالب برای لذت بردن از نقاشی مشهور ون گوگ: تراس کافه در شب

در سال 1888، ونسان ون گوگ زندگی شبانه سریع در پاریس را با آرامش حومه فرانسه عوض کرد. در آنجا، در آرل، خلاقیت هنرمند هلندی با وجود کاهش سلامت روانی، شکوفا شد.

او 200 نقاشی و بیش از 100 طرح با الهام از مناظر، مردم محلی و شهر‌های جذاب خلق کرد. در میان بسیاری از آثار نمادین او، شاهکار ون گوگ بی‌شک کافه تراس در شب بود.

این بوم با رنگ غالب آبی و زرد که در سپتامبر 1888 تکمیل شد، تصویری از خیابانی در آرل را به تصویر می‌کشد که در کنار میدان دو فروم و خیابان پالاس قرار دارد.

در ساعت پایانی کار کافه، مردم در تراس بیرونی یک کافه محلی جمع شده‌اند و مردم در خیابان از کنار آن عبور می‌کنند. در میان دو ردیف ساختمان‌ها، نمایی از آسمان پر جنب و جوش دیده می‌شود که یادآور نقاشی‌های دیگر ون گوگ، مانند شب پرستاره بر فراز رون است.

مانند بقیه آثار پست امپرسیونیست، تراس کافه در شب در زمان حیات ون گوگ مورد توجه قرار نگرفت. اما امروزه به عنوان یکی از شاخص‌ترین آثار این هنرمند شناخته می‌شود.

اگر می‌خواهید در مورد این نقاشی 10 حقیقت جالب بدانید، ادامه این نوشته را بخوانید:

این نقاشی بر اساس یک مکان واقعی است

برخلاف دوست و رقیب هنری‌اش -گوگن- ون گوگ ترجیح می‌داد از زندگی واقعی نقاشی کند و تراس کافه در شب نیز از این قاعده مستثنی نبود. او لوازم نقاشی خود در گوشه میدان دو فروم برپا کرد و مناظر یک کافه محلی شلوغ را که با نور مصنوعی روشن شده بود، به تصویر کشید.  او بیشتر ویژگی‌های کلیدی منطقه را حفظ کرد، اما برخی از معماری‌ها را حذف کرد و فضا را با انتخاب‌های سبک خود تزئین کرد.

«من از نقاشی در محل در شب بسیار لذت می‌برم. در گذشته از روی نقاشی در روز نقاشی می‌کشیدند و نقاشی می‌کردند. او در نامه‌ای به خواهرش نوشت.»

او ابتدا یک نقاشی تمرینی کشید

ون گوگ با سخت کوشی بیگانه نبود و اغلب قبل از برداشتن قلم مو، نقاشی‌های ابتدایی و تمرینی متعددی خلق می‌کرد که در آنها ترکیب‌بندی و فیگور‌ها را تمرین می‌کرد. او همچنین طرحی از تراس کافه در شب با جوهر ترسیم کرد و نمای خیابان باریک را تقریباً به همان شکلی نقاشی اصلی رنگی، ترسیم کرد. به نظر می‌رسد تنها تفاوت قابل توجه بین این دو نقاشی، آسمان است.

این اولین نقاشی به  آسمان پر ستاره نمادین ون گوگ است

شب پرستاره بدون شک یکی از نمادین‌ترین آثار هنری ون گوگ است. با این حال، این شبک ترسیم آسمان، اولین بار در این نقاشی انجام نشد. او برای اولین بار این سبک را در  همین نقاشی کافه تراس در شب استفاده کرد. در فضای کوچک بین ساختمان، بینندگان می‌توانند آسمان آبی زیبا را با نقاط زرد درخشان ببینند.

ستاره‌های نقاشی در مکان مناسبی قرار دارند

طبق کاتالوگ نامه‌های ون گوگ، کافه تراس در شب در سپتامبر 1888 به پایان رسید. با این حال، محققان طول کار او را بر روی این قطعه به 17 و 18 ماه محدود کردند. با این اطلاعات، آن‌ها توانستند چینش ستارگان نقاشی ون گوگ را با آنچه که در آن دوره زمانی واقعاً در آسمان مشاهده می‌شد، مقایسه کنند. در نهایت، آن‌ها متوجه شدند که هنرمند ستاره‌ها را دقیق در مکان مورد مشاهده، ترسیم کرده و به این گونه نبوده که ترسیمی تصادفی داشته باشد.

او در هیچ جای این نقاشی از رنگ سیاه استفاده نکرده

اگرچه اثری شبانه، تداعی می‌کند که بایستی در آن رنگ سیاه زیادی استفاده شده باشد، اما ون گوگ موفق شد نقاشی را بدون استفاده از رنگ سیاه خلق کند. او از مجموعه‌ای از رنگ‌های آبی و زرد استفاده کرد.

او در نامه‌ای توضیح داد: «این یک نقاشی شبانه بدون رنگ مشکی است که چیزی جز آبی و بنفش و سبز زیبا ندارد و در این محیط نورانی، خود را به رنگ زرد کم رنگ گوگردی و سبز جلوه می‌دهند.»

برخی فکر می‌کنند این نقاشی با شام آخر مرتبط است

در سال 2013، استادانی پیشنهاد کردند که نقاشی ون گوگ ممکن است حاوی ارجاعاتی به شام ​​آخر باشد. مهم‌ترین شواهد، گنجاندن 12 شکل در تراس کافه – همان تعداد افرادی که در کتاب مقدس توضیح داده شده‌اند – و نور زرد “مقدس” است که آن‌ها را در بر گرفته(شبیه به هاله).

کافه تراس در شب ممکن است صحنه‌ای از یک رمان را به تصویر بکشد

ون گوگ در نامه‌ای به خواهرش ویلهلمینا می‌گوید:

«تو هرگز به من نگفتی که بل‌آمی گی دو موپاسان را خوانده‌ای یا نه، و به طور کلی درباره استعداد او چه فکر می‌کنی. این را به این دلیل می‌گویم که ابتدای بل‌آمی دقیقاً توصیف یک شب پر ستاره در پاریس است، با کافه‌های روشن بلوار و چیزی شبیه به همان موضوعی است که من همین الان نقاشی کردم. »

با توجه به این توصیف، مورخان هنر معتقدند کافه تراس در شب صحنه‌ای از رمان موپاسان را به تصویر می‌کشد که گروهی از مردم را در حال نوشیدن در شب توصیف می‌کند و چراغ‌های یک ساختمان روشن شده‌اند.

ممکن است از نقاشی یکی از دوستانش الهام گرفته باشد

با این حال، رمان بل آمی ممکن است تنها منبع الهام ون گوگ نبوده باشد. اگرچه او در نامه خود به ویلهلمینا از یک شب پر ستاره صحبت می‌کند، اما در رمان موپاسان چنین توصیفی وجود نداشت.

در عوض، مورخان بر این باورند که ترکیب نقاشی – با پرسپکتیو باریک و پالت رنگ آبی غنی – ممکن است بر اساس کار یکی از دوستان پست امپرسیونیست او -لوئیس آنکوتین- باشد. آنکوتین که به خاطر سبک کلایسونیستی خود مشهور است، یک سال قبل از کار ون گوگ، Avenue de Clichy: 5 PM را خلق کرد و شباهت قابل توجهی بین این دو قطعه وجود دارد.

این نقاشی 3 اسم مختلف دارد

قبل از اینکه این نقاشی به عنوان تراس کافه در شب شناخته شود، با عنوان کافه در عصر سال 1891 به نمایش گذاشته شد و به‌طور جایگزین به عنوان تراس کافه در میدان دو فروم شناخته می‌شد.

کافه‌ای که در نقاشی به تصویر کشیده شده هنوز وجود دارد

در حالی که بسیاری از مناظر نقاشی‌های معروف دیگر یافت نمی‌شوند، کافه نقاشی ون گوگ نه تنها هنوز وجود دارد، بلکه همچنان در حال فعالیت است! این کافه که به افتخار این هنرمند به کافه ون گوگ تغییر نام داد، در دهه 1990 بازسازی شد تا شبیه ظاهر خود در نقاشی معروف باشد.

منبع