نمایشنامه سیصد: روایت کتابسوزی مغولان بر اساس رمان فارنهایت ۴۵۱
کنسرت نمایش سیصد که مدتی است در مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد روی صحنه می‌رود و قیمت بالای بلیت‌های آن باعث حرف و حدیث‌های زیادی شده به مقطع مهمی از تاریخ ایران می‌پردازد و تلاش دارد روایت تاز‌های از حمله مغول به ایران را ارائه دهد. موضوع اصلی این اثر، کتابسوزی مغول‌ها در ایران است. ایده و طراحی این اثر به عهده سهراب پورناظری بوده و متن آن نوشته محمد رحمانیان (نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر است. امیر جدیدی (بازیگر تئاتر و سینما کارگردان اثر است و تهمورس پورناظری آهنگسازی آن را به عهده دارد. رضا بهرام (خواننده پاپ) هم در این اثر حضور دارد. این اثر نمایشی موسیقایی با تهیه کنندگی محمد حسین توتونچیان هر شباجرا می‌شود و جواد عزتی، طناز طباطبایی، مهران غفوریان، دلنیا آرام، منوچهر علیپور، عرفان ناصری، نیما سکوت و امیر جدیدی بازیگران کنسرت آن هستند و رضا کیانیان و علی نصیریان هم بازیگرانی هستند که اجرای‌شان روی پرده اتفاق می‌افتد.
آنچه در مواجهه با کنسرت نمایش سیصد) بیش از هر چیز جلب توجه می‌کند دکور، تجهیزات و نوع چیدمان صندلی‌ها در محوطه باز مجموعه سعدآباد | است اما سؤال مهم این است که آیا دکور عظیم و استفاده از آخرین تجهیزات روز دنیا می‌تواند به کمک اثر (آن هم کنسرت نمایشی پربازیگر و با چندین قطعه موسیقایی با بهره‌گیری از تعداد زیادی از بازی سازان) بیاید یا خیر؟
نمایشنامه «سیصد» نوشته محمد رحمانیان است که بر اساس اثری از «ری بردبری» نوشته شده است. اثر اصلی نوشته شده توسط نویسنده آمریکایی ری بردبری، «فارنهایت ۴۵۱)» نام دارد و مضمون آن درباره کتاب سوزی هیتلر در خیابان‌های برلین طی دوران جنگ جهانی است . در ابتدای این رمان نوشته شده که فارنهایت ۴۵۱) دمایی است که در آن صفحات کتاب آتش گرفته و می‌سوزد. داستان رمان قضیه آتش نشان‌هایی است که به جای خاموش کردن آتش بنا بر دستور حکومت، کتاب‌های ممنوعه را می‌یابند و می‌سوزانند! این مضمون دستمایه رحمانیان قرار گرفته تا او اثری درباره کتاب س وزی مغول‌ها در ایران را برای صحنه به رشته تحریر درآورد. رحمانیان طی سال‌ها قلم فرسایی و تجربه‌هایی که در کارگردانی آثارش داشته؛ امتحان خود را در نوشتن متون تاریخی پس داده و یکی از نقطه قوت‌های کنسرت نمایش «سیصد) متن محکم و چفت و بست دار رحمانیان است. رحمانیان با اقتباس و برداشتی که داشته، اثر را ایرانیزه و در خدمت خودش گرفته و حتی در بخش‌هایی از اثر به تعزیه خوانی هم نگاهی به جا داشته است اما این همه ماجرا نیست و بخش‌هایی از متن محمد رحمانیان در اجرا دچار شکست‌های نامتعارف ریتم شده است!
