ربات‌های کوچک برای درمان و پاک کردن آثار عفونت ریه یا پنومونی با موفقیت آزمایش شدند!
دانشمندان توانسته‌اند گروهی از ربات‌های میکروسکوپی را را وارد بدن موش‌ها کنند و آنها را هدایت کنند تا میکروب‌های عفونت ریه را در ریه‌های موش‌ها از بین ببرند. این امید تازه‌ای برای درمان پنومونی در انسان ایجاد کرده است
میکروربات‌ها از سلول‌های جلبک ساخته شده و با لایه‌ای از نانوذرات آنتی بیوتیک پوشانده شده‌اند.
در آزمایش‌ها، همه عفونت‌های ریوی موش‌های تحت درمان با ربات‌های جلبکی برطرف شد، در حالی که موش‌هایی که تحت درمان قرار نگرفتند، همه در عرض سه روز مردند.
این فناوری هنوز در مرحله آزمایشی است، اما شواهد اولیه آن بسیار امیدوارکننده بوده‌اند.
ویکتور نیزت، پزشک اطفال در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو، می‌گوید: «بر اساس این داده‌ها، می‌بینیم که میکروربات‌ها به طور بالقوه می‌توانند نفوذ آنتی‌بیوتیک را برای کشتن پاتوژن‌های باکتریایی بهبود بخشند و جان بیماران بیشتری را نجات دهند.»
نانوذرات روی سلول‌های جلبک از کره‌های پلیمری ریز ساخته شده‌اند که با غشای نوتروفیل‌ها، نوعی گلبول سفید، پوشیده شده‌اند. این غشا‌ها مولکول‌های التهابی تولید شده توسط باکتری‌ها و سیستم ایمنی بدن را خنثی می‌کنند و نانوذرات و جلبک‌ها به طور طبیعی تجزیه می‌شوند.
به این ترتیب التهاب مضر کاهش می‌یابد، مبارزه با عفونت را بهبود می‌بخشد و میکروربات‌ها می‌توانند درمان خود را در جایی که لازم است ارائه دهند. این دقت نفوذ و شنای این میکروربات‌ها است که باعث می‌شود این نوع درمان خیلی خوب عمل کند.
محققان همچنین دریافتند که درمان میکرورباتی مؤثرتر از تزریق داخل وریدی آنتی بیوتیک است، چرا که، دوز تزریق باید 3000 برابر بیشتر از دوز تزریق شده روی سلول‌های جلبک باشد تا به همان اثر در موش‌ها برسد.
جوزف وانگ، مهندس نانو از UC San Diego می‌گوید: «این نتایج نشان می‌دهد که چگونه دارورسانی هدفمند همراه با حرکت فعال ریزجلبک‌ها، اثربخشی درمانی را بهبود می‌بخشد.»
در انسان، پنومونی ناشی از باکتری سودومونا آئروژینوزا که در این تحقیق بررسی شده بود، یک عفونت معمولا بیمارستانی است. متاسفانه دسته‌ای از بیماران نیازمند دستگاه تنفس مصنوعی در بخش مراقبت‌های ویژه، به این عفونت وحشتناک مبتلا می‌شوند. عفونت ریه‌های آنها مدت بستری‌شان را افزایش می‌دهد و حتی باعث مرگشان می‌شوند.
محققان مطمئن هستند که روش جدید آنها می‌تواند در صورت لزوم توسعه یابد و به راحتی در ریه‌های بیماران تحت تنفس مصنوعی هم استفاده شود.
گام بعدی تیم تحقیقات بیشتر در مورد نحوه تعامل میکروربات‌ها با سیستم ایمنی است، سپس کارایی را افزایش داده و آن را برای آزمایش روی حیوانات بزرگتر – و در نهایت، انسان‌ها آماده می‌کند.
مهندس شیمی این طرح به نام لیانگ فانگ ژانگ از UC San Diego می‌گوید: «هدف ما این است که دارو را وارد قسمت‌های چالش‌برانگیز بدن مانند ریه‌ها کنیم و ما می‌خواهیم این کار را به روشی ایمن، آسان، زیست سازگار و طولانی مدت انجام دهیم. »
این تحقیق در Nature Materials منتشر شده است.
سلام،
در مورد نحوه هدایت این نانوربات‌ها اطلاعاتی منتشر نشده؟