عفونت با پاروویروس در دوران بارداری چه خطراتی دارد؟

تعریف: اریتما اینفکشیوزوم (بیماری پنجم) که توسط پاروویروس B19 ایجاد می‌شود.

علت: انتقال توسط راه تنفسی، همچنین توسط خون

ارتباطات/فاکتورهای خطر: اغلب بچه‌ها را گرفتار می‌کند اما گاه نیز بالغین مستعد را مبتلا می‌کند.

همه گیرشناسی: عفونت شایعی است طوری که ۶۰% بالغین تا سن ۲۰ سالگی ایمنی آن را می‌گیرند از هر ۴۰۰ حاملگی یکی را گرفتار می‌کند.

تاریخچه: راش، بی حالی، تب، آرتروپاتی (توجه: ۲۵% بی علامتند)

معاینه: راش- به طور شایعی “نمای صورت سیلی خورده” (اریتما اینفکشیوزوم) –ممکن است پورپوراویا اریتما مولتی فرم نیز داشته باشد.

آسیب شناسی/آسیب زایی: ویروس‌های کوچک تک رشته‌ای DNA داری هستند دوره کمون آنها ۲۰-۱۳ روز است از ده روز قبل از ظهور راش‌ها تا هنگام نمایان شدن راش‌ها مدت زمان خطرناک برای انتقال به جنین بین هفته و  است. هیچ انتقالی در داخل رحم از قبل از هفته ۴ رخ نمی‌دهد و احتمال خطر هیدروپس جنین بعد از هفته ۲۰ کم است.

ملاحظات: خون: سرولوژی پاروویروس IGM (عفونت فعال) IGM (ایمنی) سرولوژی سرخجه (تظاهرات بالینی مشابه)

USS: اسکن آنومالی جنین ۴ هفته بعد از شروع بیماری و سپس در مدت‌های زمانی ۲-۱ هفته تا هفته

مدیریت: مادری: درمان علامتی (بیماری خفیف و خود محدودشونده) جنین (در صورت وقوع هیدروپس جنینی) انتقال خون داخل رحمی

عوارض: مادری: آنمی آپلاستیک، آرتریت، میوکاردیت، نفریت

جنین: سقط (۱۵%) هیدروپس جنینی (۳%)

پیش آگهی: هیدروپس جنینی درمان نشده ۵۰% مرگ و میر دارد (که در صورت انتقال خون داخل رحمی به ۱۸% سقوط می‌کند) موجب آنومالی‌های مادرزادی نمی‌شود.