عفونت با پاروویروس در دوران بارداری چه خطراتی دارد؟
تعریف: اریتما اینفکشیوزوم (بیماری پنجم) که توسط پاروویروس B19 ایجاد می‌شود.
علت: انتقال توسط راه تنفسی، همچنین توسط خون
ارتباطات/فاکتورهای خطر: اغلب بچه‌ها را گرفتار می‌کند اما گاه نیز بالغین مستعد را مبتلا می‌کند.
همه گیرشناسی: عفونت شایعی است طوری که 60% بالغین تا سن 20 سالگی ایمنی آن را می‌گیرند از هر 400 حاملگی یکی را گرفتار می‌کند.
تاریخچه: راش، بی حالی، تب، آرتروپاتی (توجه: 25% بی علامتند)
معاینه: راش- به طور شایعی “نمای صورت سیلی خورده” (اریتما اینفکشیوزوم) –ممکن است پورپوراویا اریتما مولتی فرم نیز داشته باشد.
آسیب شناسی/آسیب زایی: ویروس‌های کوچک تک رشته‌ای DNA داری هستند دوره کمون آنها 20-13 روز است از ده روز قبل از ظهور راش‌ها تا هنگام نمایان شدن راش‌ها مدت زمان خطرناک برای انتقال به جنین بین هفته و است. هیچ انتقالی در داخل رحم از قبل از هفته 4 رخ نمی‌دهد و احتمال خطر هیدروپس جنین بعد از هفته 20 کم است.
ملاحظات: خون: سرولوژی پاروویروس IGM (عفونت فعال) IGM (ایمنی) سرولوژی سرخجه (تظاهرات بالینی مشابه)
USS: اسکن آنومالی جنین 4 هفته بعد از شروع بیماری و سپس در مدت‌های زمانی 2-1 هفته تا هفته
مدیریت: مادری: درمان علامتی (بیماری خفیف و خود محدودشونده) جنین (در صورت وقوع هیدروپس جنینی) انتقال خون داخل رحمی
عوارض: مادری: آنمی آپلاستیک، آرتریت، میوکاردیت، نفریت
جنین: سقط (15%) هیدروپس جنینی (3%)
پیش آگهی: هیدروپس جنینی درمان نشده 50% مرگ و میر دارد (که در صورت انتقال خون داخل رحمی به 18% سقوط می‌کند) موجب آنومالی‌های مادرزادی نمی‌شود.
