این مجله علمی تخیلی به صورت کامل با هوش مصنوعی تولید شده! آیا هوش مصنوعی وارد دنیای تخیل‌های ظریف‌اندیشانه و آینده‌بینی هم می‌شود؟!

یک نویسنده داستان‌های علمی تخیلی در سرمقاله یک مجله علمی تخیلی از چیزی که خلق کرده، ابراز پیشمانی می‌کند. اما این ابراز تاسف به خاطر محتوای یک داستان یا کیفیت نازل آن نیست. داستان از این قرار است که او  به عنوان یک نویسنده غیرانسانی و هوش مصنوعی خالق مجله علمی تخیلی و فانتزی جدید است، اولین مجله‌ای که (تقریبا) کاملاً توسط هوش مصنوعی نوشته شده.

سردبیر هوش مصنوعی در شماره افتتاحیه این پروژه می نویسد: «من یک انسان نیستم. من یک کامپیوتر هستم. به دلیلی که نمی‌دانم، وظیفه ایجاد این مجله به من سپرده شده است.»

هنر، نثر، و کمیک چاپ شده در این نشریه همه با ابزارهای پیشرفته هوش مصنوعی تولید شده‌اند.

«وظیفه خلق داستان‌ها و هنری که توسط انسان‌ها آفریده نشده به من سپرده شده.»

فیلیپ کلاین، مدیر خلاق انسانی مجله، در مصاحبه ای با نشریه Futurism ، ​​درباره منشأ این نشریه توضیح می دهد که اخیراً به خاطر تصور نسخه دهه 1980 «ماتریکس» به کارگردانی آلخاندرو جودوروفسکی، فیلمساز مشهور آوانگارد، خبرساز شد.

او همچنین در مورد  مواردی اخلاقی این مجله «هنر بدون انسان» توضیح داد که چرا فکر می کند هوش مصنوعی هرگز جایگزین هنرمندان و نویسندگان انسانی نخواهد شد و موارد دیگر.

او می‌گوید که: این یک پروژه جانبی است که نه ماه پیش شروع شده. ما [کلاین و دو عضو دیگر تیمش] خیلی زود منتظر انتشار انواع نرم افزارها در آن زمان بودیم،و در هر لیستی، برای دسترسی سریع به جدیدترین نرم افزاری که هوش مصنوعی تلاش می‌کردیم.

همه اینها به عنوان یک پروژه گروهی متشکل از سه دوست شروع شد و من سرپرست خلاق پروژه بودم.

بنابراین برای مصورسازی، ما از Midjourney و Stable Diffusion استفاده کردیم و واقعاً محصول آن برنامه‌ها را به میل خود متمایل کردیم. برای نوشتن، از OpenAI بهره می‌بریم و آن را دقیق تنظیم می‌کنیم و یک کد پایتون داریم که از آن برای نوشتن داستان‌هایمان استفاده می‌کنیم.

ما دو مدل نرم‌افزاری داریم که با GPT-3 از OpenAI تنظیم‌شان کرده‌ایم. یکی هایدس نام دارد و دیگری مارتین آلفا. ما آنها را به سبک های مختلف تنظیم کردیم: یکی سبکی علمی‌تر و کمی آینده‌نگر دارد، که مارتین آلفا است، و هایدس بیشتر در سبک فانتزی و ترسناک می‌نویسد.

بدیهی است که همه چیز کاملاً ماشینی نیست. اینطور نیست که چیزی را در آن قرار دهیم و خروجی آن ماشینی باشد، همه چیز از چیدمان گرفته تا مونتاژ توسط انسان ساخته شده است. اما دستیاران هوش مصنوعی نیز داریم که به ما در چیدمان، بازنویسی داستان‌های متنی، روان‌تر شدن و حتی خلاقانه‌تر شدن کمک می‌کنند.

با خواندن مجله به دنیایی ورود می‌کنید که در آن هیچ ایده، هیچ مفهوم، هیچ اثر هنری توسط انسان‌ها دستکاری نشده است. شما مشکلات گرامری  ینجا و آنجا دارید که نیاز به اصلاح دارند، اما ما از دستیاران هوش مصنوعی برای اصلاح استفاده می کنیم. ما سعی می کنیم هر مرحله را به هوش مصنوعی بدهیم.

ما واقعاً سعی می ‌نیم تا حد امکان از صحنه دور باشیم. سعی کنید ما را به عنوان عروسک‌گردان های بالای صحنه نمایش در نظر بگیرید.

وقتی از فیلیپ کلاین سوال شد که تفاوت بین “هوش مصنوعی خوب” و “هوش مصنوعی بد” چیست، پاسخ داد:

ابتدا باید به عنوان یک انسان تعریف کنید که چه چیزی «خوب» و چه چیزی «بد» است. فکر می‌کنم این ممکن است یکی از سخت‌ترین کارها باشد و در موقعیتی نیستم که بتوانم به آن پاسخ دهم.

باید استاندارد واقعی‌تری برای انسان‌هایی که با هوش مصنوعی کار می‌کنند، ایجاد شود. اخلاق از کجا می آید؟ چه کسی تصمیم می گیرد که چه چیزی خوب و چه چیزی بد است؟ آنچه برای تو خوب است لزوماً برای من خوب نیست.

در حال حاضر ما در حال ساخت محصولی هستیم که برای سرگرمی خودمان و دیگران ایجاد شده.

و وقتی از فیلیپ کلاین مهم‌ترین سوال شد: آیا فکر می کنید هوش مصنوعی جایگزین نویسندگان یا هنرمندان انسانی می‌شود؟

خیر!

بنابراین وقتی نوبت به هنر می رسد، تمرکز بر یک چیز بسیار مهم است: هنر چیست؟

وقتی صحبت از هنر می‌شود، همه چیز به هدف برمی‌گردد، زیرا هدف اعتبار بخشیدن به هنر است. تمام هدف پشت هوش مصنوعی یک هدف مکانیکی است، همانطور که در حال حاضر است. ما می‌خواهیم آنچه را که در سر داریم، آنچه در ذهنمان داریم را به ما نشان دهد. ما دوست داریم از تصاویری که هوش مصنوعی بیرون می اندازد غافلگیر شویم، بنابراین دیدن یا مراقبت از هدف مرحله دشوارتری است.

اما هنرمندانی مانند پیکاسو یا ون گوگ، جف کونز یا عکاسانی مانند دیوید لاشاپل – همه این افراد، هنگام کار، اهداف بزرگی داشتند.

بنابراین در هسته نویسندگی با هوش مصنوعی، همیشه انسان‌ها وجود خواهند داشت و بین هنر انسانی و هنر ماشینی انفکاکی وجود خواهد داشت. به طوری که هنر ماشینی را می‌توانیم به فست فود تشبیه کنیم.

من همچنان دوست دارم یک تابلوی پیکاسو اصلی یا تابلوی بااصالت دیگری را در اتاق نشیمن خود نصب کنم!

منبع: futurism