بیماری هاشیموتو چیست و علائم و شیوه درمان آن کدام است؟

بیماری هاشیموتو، همچنین به عنوان تیروئیدیت لنفوسیتی مزمن شناخته می‌شود، یک اختلال خود ایمنی است که غده تیروئید را تحت تاثیر قرار می‌دهد. غده تیروئید یک غده پروانه‌ای شکل کوچک است که در گردن قرار دارد و هورمون‌هایی تولید می‌کند که متابولیسم را تنظیم می‌کنند.

در بیماری هاشیموتو، سیستم ایمنی به اشتباه به غده تیروئید حمله می‌کند و باعث التهاب و آسیب به غده می‌شود. با گذشت زمان، این می‌تواند منجر به کم کاری غده تیروئید (کم کاری تیروئید) شود که می‌تواند باعث طیفی از علائم مانند خستگی، افزایش وزن، حساسیت به سرما و افسردگی شود.

علت دقیق بیماری هاشیموتو مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است. این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است و در می‌انسالی بیشتر ایجاد می‌شود.

درمان بیماری هاشیموتو معمولاً شامل درمان جایگزینی هورمونی برای جایگزینی هورمون‌های تیروئیدی است که بدن به اندازه کافی تولید نمی‌کند. این می‌تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عوارض کمک کند. نظارت و پیگیری منظم با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای اطمینان از متعادل بودن سطح هورمون‌ها و تنظیم درمان در صورت نیاز مهم است.

علائم بیماری هاشیموتو می‌تواند متفاوت باشد، اما معمولاً در طول زمان به کندی ایجاد می‌شوند. برخی از علائم رایج عبارتند از:

خستگی

افزایش وزن

حساسیت به سرما

یبوست

پوست خشک

ریزش مو

درد مفاصل

ضعف عضلانی

افسردگی

مشکلات حافظه

در برخی موارد، ممکن است علائمی در مراحل اولیه بیماری وجود نداشته باشد یا علائم خفیف باشند و به راحتی نادیده گرفته شوند. با گذشت زمان، با این حال، با آسیب بیشتر غده تیروئید، علائم می‌توانند واضح‌تر شوند.

تشخیص بیماری هاشیموتو شامل معاینه فیزیکی، آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح هورمون تیروئید و آنتی‌بادی‌ها و احتمالاً سونوگرافی یا بیوپسی از غده تیروئید است.

درمان معمولاً شامل درمان جایگزینی هورمونی با استفاده از دارو‌های مصنوعی هورمون تیروئید مانند لووتیروکسین است. هدف بازگرداندن سطح طبیعی هورمون تیروئید و کاهش علائم است. در برخی موارد، جراحی برای برداشتن بخشی یا تمام غده تیروئید ممکن است ضروری باشد.

برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مهم است که معاینات منظم با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود داشته باشند و برنامه درمانی خود را از نزدیک دنبال کنند. با مدیریت صحیح، اکثر افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌توانند زندگی سالم و عادی داشته باشند.

بیماری هاشیموتو یک اختلال خود ایمنی است، به این معنی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم حمله می‌کند. در مورد بیماری هاشیموتو، سیستم ایمنی به غده تیروئید حمله می‌کند و باعث التهاب و آسیب می‌شود. علت دقیق این واکنش خودایمنی به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است.

زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بیماری هاشیموتو هستند و این خطر با افزایش سن افزایش می‌یابد. سایر عوامل خطر شامل سابقه خانوادگی بیماری تیروئید، داشتن سایر اختلالات خودایمنی و قرار گرفتن در معرض اشعه است.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون، تغییراتی در شیوه زندگی وجود دارد که می‌تواند به مدیریت علائم بیماری هاشیموتو کمک کند. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داشتن یک رژیم غذایی متعادل و سالم که شامل مقدار زیادی میوه، سبزیجات و غلات کامل است

ورزش منظم، که می‌تواند به افزایش سطح انرژی و بهبود خلق و خوی کمک کند

خواب کافی و مدیریت سطح استرس

پرهیز از مصرف دخانیات و الکل زیاد

همکاری نزدیک با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی که نیاز‌ها و علائم خاص هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو را در نظر می‌گیرد، مهم است. با مدیریت و مراقبت مناسب، اکثر افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند.

در حالی که بیماری هاشیموتو بیشتر با کم کاری تیروئید همراه است، در برخی موارد می‌تواند باعث پرکاری تیروئید نیز شود که زمانی رخ می‌دهد که غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروئید تولید کند. این می‌تواند منجر به علائمی مانند ضربان قلب سریع، کاهش وزن، اضطراب و تحریک‌پذیری شود.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون، برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است از دارو‌ها یا درمان‌های دیگری نیز برای مدیریت علائم یا عوارض خاص بهره‌مند شوند. به عنوان مثال، اگر التهاب و درد در مفاصل وجود داشته باشد، ممکن است دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) تجویز شود. اگر غده تیروئید بزرگ (گواتر) وجود داشته باشد، درمان جایگزینی هورمون تیروئید ممکن است به کاهش اندازه آن کمک کند.

همچنین برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مهم است که از عوارض بالقوه‌ای که در صورت درمان نشدن یا عدم مدیریت موثر این بیماری رخ می‌دهد، آگاه باشند. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سطح کلسترول بالا

مشکلات قلبی، مانند بزرگ شدن قلب یا نارسایی قلبی

مسائل مربوط به سلامت روان، مانند افسردگی یا اضطراب

مشکلات عصبی، مانند نوروپاتی محیطی

کما میکسدما، یک عارضه نادر اما تهدید‌کننده زندگی است که در صورت شدید بودن و درمان نشدن کم کاری تیروئید ممکن است رخ دهد.

نظارت و پیگیری منظم با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای کمک به پیشگیری و مدیریت این عوارض بالقوه ضروری است. مهم است که هرگونه علائم جدید یا بدتر شده را به یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی گزارش کنید و برنامه درمانی توصیه شده آن‌ها را از نزدیک دنبال کنید.

علاوه بر علائم و عوارضی که قبلا ذکر شد، بیماری هاشیموتو می‌تواند باروری و بارداری را نیز تحت تاثیر قرار دهد. زنان مبتلا به کم کاری تیروئید درمان نشده یا ضعیف به دلیل بیماری هاشیموتو ممکن است در بارداری مشکل داشته باشند یا ممکن است در معرض خطر سقط جنین، زایمان زودرس و سایر عوارض در دوران بارداری باشند. بنابراین، برای زنان مبتلا به بیماری هاشیموتو که در تلاش برای باردار شدن هستند یا باردار هستند، نظارت منظم و درمان مناسب برای اطمینان از متعادل بودن سطح هورمون تیروئید آن‌ها بسیار مهم است.

در برخی موارد، بیماری هاشیموتو ممکن است با سایر اختلالات تیروئید مانند بیماری گریوز یا سرطان تیروئید اشتباه گرفته شود. بنابراین، کار با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی که در تشخیص و درمان بیماری‌های تیروئید مجرب است و می‌تواند به طور دقیق بین انواع مختلف اختلالات تیروئید تمایز قائل شود، مهم است.

در حال حاضر هیچ درمانی برای بیماری هاشیموتو وجود ندارد، اما با درمان و مدیریت مناسب، اکثر افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند زندگی عادی و سالمی داشته باشند. همکاری نزدیک با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی که به نیاز‌ها و علائم خاص هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌پردازد، مهم است. این ممکن است شامل نظارت منظم بر سطح هورمون تیروئید، تنظیم دوز دارو و تغییر سبک زندگی برای کمک به مدیریت علائم و ارتقای سلامت و رفاه کلی باشد.

علاوه بر علائم معمول کم کاری تیروئید، مانند خستگی، افزایش وزن و حساسیت به سرما، بیماری هاشیموتو همچنین می‌تواند علائم مختلفی از جمله:

تورم در گردن (به دلیل بزرگ شدن غده تیروئید یا گواتر)

گرفتگی صدا یا سایر تغییرات صدا

مشکل در بلع یا تنفس

درد و سفتی مفاصل

ضعف عضلانی

بی نظمی قاعدگی یا پریود‌های سنگین

ناباروری

صورت یا پلک پف کرده

در صورت عدم درمان، بیماری هاشیموتو می‌تواند عوارض جدی ایجاد کند، مانند کما میکسدم، که یک وضعیت تهدید‌کننده زندگی است که زمانی رخ می‌دهد که کم‌کاری شدید تیروئید منجر به کاهش قابل توجه عملکرد مغز، تنفس و سایر عملکرد‌های حیاتی شود.

در حالی که هیچ درمان شناخته شده‌ای برای بیماری هاشیموتو وجود ندارد، درمان مناسب می‌تواند به مدیریت علائم و جلوگیری از عوارض کمک کند. درمان معمولاً شامل درمان جایگزینی هورمونی برای جایگزینی هورمون تیروئیدی است که بدن به اندازه کافی تولید نمی‌کند. ممکن است لازم باشد دوز دارو در طول زمان تنظیم شود تا اطمینان حاصل شود که سطح هورمون‌ها به درستی متعادل است.

برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو بسیار مهم است که از نزدیک با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود همکاری کنند و علائم جدید یا بدتر را گزارش دهند، زیرا ممکن است نیاز به تعدیل درمان یا ارزیابی بیشتر را نشان دهد. با مدیریت و مراقبت مناسب، اکثر افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون، برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است از تغییرات رژیم غذایی یا مکمل‌هایی که از عملکرد تیروئید حمایت می‌کنند بهره‌مند شوند. به عنوان مثال، غذا‌های غنی از ید، مانند جلبک دریایی و نمک یددار، ممکن است به عملکرد سالم تیروئید کمک کنند، اما مصرف بیش از حد ید نیز می‌تواند مضر باشد و وضعیت را بدتر کند، بنابراین مهم است که با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا متخصص تغذیه برای تعیین وضعیت تیروئید کار کنید. مقدار مناسب ید مصرف شود.

سلنیوم، ماده معدنی موجود در آجیل، دانه‌ها و ماهی نیز ممکن است برای حمایت از عملکرد تیروئید مفید باشد، اما باز هم، همکاری با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای تعیین مقدار مناسب مصرف بسیار مهم است، زیرا سلنیوم بیش از حد نیز می‌تواند مضر باشد.

علاوه بر مدیریت علائم و پیشگیری از عوارض، برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو نیز مهم است که سلامت و رفاه کلی خود را در اولویت قرار دهند. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داشتن یک رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد مغذی که شامل مقدار زیادی از غذا‌های کامل، میوه‌ها، سبزیجات و منابع پروتئین بدون چربی است.

ورزش منظم و فعالیت بدنی مانند پیاده روی، یوگا یا شنا

خواب کافی و اولویت دادن به تکنیک‌های مدیریت استرس، مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا تمرین‌های تمرکز حواس

اجتناب از قرار گرفتن در معرض سموم محیطی یا سایر عواملی که ممکن است شرایط خود ایمنی را بدتر کنند

به روز ماندن در مورد غربالگری‌ها و معاینات توصیه شده، مانند تست‌های عملکرد تیروئید و معاینات فیزیکی منظم

افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو با اتخاذ رویکردی جامع و کامل به سلامت و تندرستی می‌توانند به مدیریت علائم خود، جلوگیری از عوارض و داشتن زندگی سالم و رضایت بخش کمک کنند.

توجه به این نکته ضروری است که بیماری هاشیموتو یک بیماری مزمن است که نیاز به مدیریت و نظارت مداوم دارد. حتی با درمان مناسب، علائم ممکن است در طول زمان تغییر کنند و سطح هورمون تیروئید ممکن است نیاز به تنظیم دوره‌ای داشته باشد.

در برخی موارد، افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است واکنش‌های خودایمنی را در سایر قسمت‌های بدن مانند پوست، مفاصل یا دستگاه گوارش تجربه کنند. این به عنوان “همپوشانی خود ایمنی” شناخته می‌شود و می‌تواند مدیریت علائم و درمان را پیچیده‌تر کند.

اگر یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی مشکوک به همپوشانی خودایمنی باشد، ممکن است آزمایش یا ارزیابی اضافی را برای تعیین وسعت وضعیت و ایجاد یک برنامه درمانی مناسب توصیه کند.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون و اصلاح شیوه زندگی، برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است از درمان‌های مکمل یا جایگزین مانند طب سوزنی، ماساژ یا مکمل‌های گیاهی نیز بهره‌مند شوند. با این حال، مهم است که با یک پزشک متخصص کار کنید و ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود را از درمان‌های مکملی که استفاده می‌کنید مطلع کنید، زیرا ممکن است با دارو‌ها یا درمان‌های دیگر تداخل داشته باشند.

در نهایت، برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مهم است که مراقبت از خود را در اولویت قرار دهند و در صورت نیاز از عزیزان، گروه‌های حمایتی یا متخصصان سلامت روان حمایت کنند. زندگی با یک بیماری مزمن می‌تواند چالش برانگیز باشد و داشتن یک سیستم حمایتی قوی و یک طرز فکر مثبت می‌تواند به بهبود سلامت و رفاه کلی کمک کند.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمونی و درمان‌های مکمل، برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است از تغییرات رژیم غذایی که از سلامت کلی و عملکرد تیروئید حمایت می‌کند نیز بهره‌مند شوند. برخی از غذا‌هایی که ممکن است مفید باشند عبارتند از:

غذا‌های غنی از اسید‌های چرب امگا 3، مانند ماهی چرب، دانه کتان و دانه چیا، که ممکن است به کاهش التهاب و حمایت از عملکرد سالم تیروئید کمک کند.

غذا‌های غنی از آنتی اکسیدان‌ها مانند انواع توت‌ها، سبزیجات برگ دار و آجیل، که ممکن است به محافظت در برابر استرس اکسیداتیو و التهاب کمک کنند.

غذا‌های غنی از پروبیوتیک‌ها مانند ماست، کفیر و کلم ترش که ممکن است به حمایت از باکتری‌های سالم روده و عملکرد سیستم ایمنی کمک کند.

همچنین اجتناب از غذا‌ها و موادی که می‌توانند عملکرد تیروئید را بدتر کنند یا به التهاب کمک کنند، اجتناب کنید، مانند:

غذا‌های فرآوری شده یا بسته‌بندی شده که حاوی قند، نمک یا چربی‌های ناسالم هستند

گلوتن، که نشان داده شده است که شرایط خود ایمنی را در برخی افراد بدتر می‌کند

محصولات سویا که می‌توانند در جذب هورمون تیروئید اختلال ایجاد کنند

الکل و کافئین، که می‌تواند با عملکرد تیروئید تداخل کند و اضطراب یا علائم دیگر را بدتر کند.

مهم است که در مدیریت بیماری هاشیموتو صبور و پایدار باشید. در حالی که زندگی با یک بیماری مزمن می‌تواند چالش برانگیز باشد، با درمان مناسب، اصلاح شیوه زندگی و مراقبت از خود، اکثر افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند. نظارت و پیگیری منظم با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای اطمینان از اینکه سطح هورمون تیروئید متعادل است، علائم به طور موثر مدیریت می‌شود و هر گونه عوارض احتمالی به سرعت شناسایی و درمان می‌شود ضروری است.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون و تغییرات رژیم غذایی، برخی از افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو ممکن است از انواع دیگر درمان‌ها یا درمان‌ها نیز بهره‌مند شوند، مانند:

درمان شناختی رفتاری (CBT)، که نوعی از درمان است که می‌تواند به افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو کمک کند تا افسردگی، اضطراب، یا سایر مشکلات سلامت روانی که ممکن است با این بیماری مرتبط باشد، مدیریت کنند.

ورزش درمانی، که می‌تواند به بهبود سطح انرژی، خلق و خو و سلامت و رفاه کلی کمک کند.

نور درمانی، که ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی (SAD) مفید باشد، که نوعی افسردگی است که در ماه‌های زمستان رخ می‌دهد که نور روز کمتر است.

طب سوزنی که نشان داده شده است برای کاهش درد، خستگی و سایر علائم در برخی از افراد مبتلا به شرایط خودایمنی مفید است.

مهم است که با یک پزشک متخصص کار کنید و ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود را در مورد درمان‌های مکملی که استفاده می‌کنید مطلع کنید، زیرا ممکن است با دارو‌ها یا درمان‌های دیگر تداخل داشته باشند.

در نهایت، مهم است که به یاد داشته باشید که زندگی با بیماری هاشیموتو می‌تواند چالش برانگیز باشد، هم از نظر جسمی و هم از نظر احساسی. مهم است که مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید، از نزدیکان و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی حمایت کنید، و اقداماتی را برای کاهش استرس و ارتقای سلامت و رفاه کلی انجام دهید. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خواب و استراحت کافی

تمرین تکنیک‌های کاهش استرس مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا یوگا

درگیر شدن در فعالیت‌ها و سرگرمی‌های لذت بخش

جست‌وجوی گروه‌های حمایتی یا جوامع آنلاین سایر افراد مبتلا به بیماری‌های خودایمنی

به روز ماندن در مورد غربالگری‌ها و معاینات توصیه شده، مانند تست‌های عملکرد تیروئید و معاینات فیزیکی منظم

با مدیریت و مراقبت مناسب، اکثر افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌توانند زندگی سالم و فعالی داشته باشند.

دارو

اولین داروی مورد استفاده برای درمان بیماری هاشیموتو، درمان جایگزینی هورمونی است که شامل مصرف دارو‌های مصنوعی هورمون تیروئید مانند لووتیروکسین است. هدف از درمان جایگزینی هورمون جایگزینی هورمون‌های تیروئیدی است که بدن به اندازه کافی تولید نمی‌کند و کاهش علائم کم کاری تیروئید.

لووتیروکسین معمولاً یک بار در روز، معمولاً صبح‌ها با معده خالی مصرف می‌شود و دوز آن بر اساس نظارت منظم بر سطح هورمون تیروئید تنظیم می‌شود. مهم است که دارو را طبق تجویز مصرف کنید تا از از دست دادن دوز‌ها یا قطع ناگهانی دارو جلوگیری کنید، زیرا این امر می‌تواند سطح هورمون تیروئید را مختل کرده و علائم را بدتر کند.

علاوه بر درمان جایگزینی هورمون، ممکن است از دارو‌ها یا درمان‌های دیگری برای مدیریت علائم یا عوارض خاص مرتبط با بیماری هاشیموتو استفاده شود. به عنوان مثال، دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ممکن است برای مدیریت درد و التهاب مفاصل تجویز شوند، یا مسدودکننده‌های بتا ممکن است برای مدیریت علائم پرکاری تیروئید استفاده شوند.

همکاری نزدیک با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای تعیین برنامه درمانی مناسب برای نیاز‌های فردی شما و نظارت منظم بر سطح هورمون تیروئید برای اطمینان از اینکه آن‌ها به درستی متعادل هستند، مهم است.

لووتیروکسین رایج‌ترین دارویی است که برای بیماری هاشیموتو تجویز می‌شود. این یک نسخه مصنوعی از هورمون تیروئید تیروکسین (T4) است که به طور طبیعی توسط غده تیروئید تولید می‌شود. لووتیروکسین معمولاً به صورت قرص خوراکی روزانه، معمولاً صبح‌ها با معده خالی مصرف می‌شود.

دوز لووتیروکسین بر اساس وزن، سن و سطح هورمون تیروئید فرد است و ممکن است نیاز به تنظیم آن در طول زمان برای اطمینان از متعادل بودن سطح هورمون‌ها باشد. مهم است که دارو را طبق تجویز، در ساعت معینی هر روز مصرف کنید و از مصرف سایر دارو‌ها یا مکمل‌ها همزمان با لووتیروکسین خودداری کنید، زیرا ممکن است در جذب اختلال ایجاد کنند.

همچنین مهم است که از عوارض جانبی احتمالی لووتیروکسین آگاه باشید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ضربان قلب سریع یا نامنظم

درد قفسه سینه

دشواری در تنفس

ضعف یا گرفتگی عضلات

سردرد یا عصبی بودن

افزایش اشتها یا کاهش وزن

عدم تحمل گرما یا تعریق

بی نظمی قاعدگی یا تغییر در میل جنسی

اگر هنگام مصرف لووتیروکسین هر یک از این علائم یا سایر علائم جدید یا بدتر را تجربه کردید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید، زیرا ممکن است تنظیم دوز یا سایر درمان‌ها ضروری باشد.

همچنین مهم است که از قطع یا تغییر ناگهانی دوز لووتیروکسین بدون مشورت با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی اجتناب کنید، زیرا این امر می‌تواند سطح هورمون تیروئید را مختل کرده و علائم را بدتر کند. نظارت و پیگیری منظم با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای اطمینان از متعادل بودن سطح هورمون‌ها و تنظیم درمان در صورت نیاز ضروری است.

علاوه بر لووتیروکسین، سایر دارو‌های هورمون تیروئید ممکن است برای درمان بیماری هاشیموتو استفاده شود، از جمله لیوتیرونین (T3) و درمان ترکیبی با هر دو T4 و T3. این دارو‌ها کمتر از لووتیروکسین تجویز می‌شوند و ممکن است در مواردی که فرد به لووتیروکسین پاسخ خوبی نمی‌دهد یا علی‌رغم درمان مناسب علائم پایداری را تجربه می‌کند، استفاده شوند.

مانند لووتیروکسین، این دارو‌ها ممکن است عوارض جانبی بالقوه‌ای مانند ضربان قلب سریع یا نامنظم، درد قفسه سینه یا عصبی داشته باشند. نظارت و پیگیری منظم با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای اطمینان از متعادل بودن سطح هورمون‌ها و تنظیم درمان در صورت نیاز ضروری است.

علاوه بر دارو، درمان‌ها یا مداخلات دیگری ممکن است برای علائم یا عوارض خاص مرتبط با بیماری هاشیموتو توصیه شود. به عنوان مثال، اگر فردی مبتلا به بیماری هاشیموتو افسردگی یا اضطراب را تجربه می‌کند، دارو‌های ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است علاوه بر درمان جایگزین هورمونی تجویز شود.

همکاری نزدیک با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی که به نیاز‌ها و علائم خاص هر فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو می‌پردازد، مهم است. این ممکن است شامل نظارت منظم بر سطح هورمون تیروئید، تنظیم دوز دارو و تغییر سبک زندگی برای کمک به مدیریت علائم و ارتقای سلامت و رفاه کلی باشد.

عوارض

مطمئناً در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد عوارضی که ممکن است از بیماری هاشیموتو ایجاد شود وجود دارد:

اگر بیماری هاشیموتو درمان نشود یا به طور موثر مدیریت نشود، می‌تواند منجر به عوارض بالقوه مختلفی شود، از جمله:

افزایش سطح کلسترول، که می‌تواند خطر بیماری قلبی و سکته را افزایش دهد

مشکلات قلبی، مانند بزرگ شدن قلب یا نارسایی قلبی

مسائل مربوط به سلامت روان، مانند افسردگی، اضطراب، یا اختلال شناختی

مشکلات عصبی، مانند نوروپاتی محیطی یا سندرم تونل کارپال

کما میکسدما، یک عارضه نادر اما تهدید‌کننده زندگی است که در صورت شدید بودن و درمان نشدن کم کاری تیروئید ممکن است رخ دهد.

علاوه بر این عوارض بالقوه، زنان مبتلا به کم کاری تیروئید درمان نشده یا ضعیف به دلیل بیماری هاشیموتو ممکن است در بارداری مشکل داشته باشند یا در معرض خطر سقط جنین، زایمان زودرس و سایر عوارض در دوران بارداری باشند.

برای افراد مبتلا به بیماری هاشیموتو مهم است که از این عوارض بالقوه آگاه باشند و از نزدیک با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه درمانی فردی که نیاز‌ها و علائم خاص آن‌ها را برطرف می‌کند، همکاری کنند. این ممکن است شامل نظارت منظم بر سطح هورمون تیروئید، تنظیم دوز دارو و تغییر سبک زندگی برای ارتقاء سلامت و رفاه کلی باشد.

اگر علائم جدید یا بدتر شده‌ای را تجربه کردید یا در مورد عوارض بالقوه مربوط به بیماری هاشیموتو نگرانی دارید، مهم است که فوراً به پزشک خود اطلاع دهید تا ارزیابی و درمان مناسب در صورت نیاز آغاز شود.