ترس‌های قدیمی ما در کدام قسمت از مغز پنهان می‌شوند؟ امیدهایی برای درمان PTSD

رویداد‌های آسیب‌زا می‌تواند تا مدت‌ها پس از سپری شدن آنها، دوباره ناخودآگاه یادآوری شوند و منجر به بیماری‌های روانپزشکی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شود.

شاید بدانید که ناحیه‌ای از مغز به نام هیپوکامپ نقش اصلی در شکل‌گیری حافظه دارد، اما ماهیت فیزیکی ذخیره‌سازی طولانی مدت ترس  مبهم باقی مانده است.

در یک مطالعه جدید بر روی موش‌ها، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید در آمریکا، برخی از مکانیسم‌های کلیدی را که از طریق آن خاطرات ترس را به صورت طولانی تثبیت می‌شوند، پیدا کرده‌اند و مکان فیزیکی ترس‌های دور را در بخشی از مغز ما شناسایی کرده‌اند.

با درک بیشتر در مورد نحوه جاسازی این فلاش بک‌های آسیب‌زا، ممکن است بتوانیم درمان‌ها و درمان‌هایی را برای کسانی که از آن‌ها رنج می‌برند بهبود دهیم.

محققان از موش‌های مهندسی شده با سلول‌های عصبی استفاده کردند که می‌توان آن‌ها را به راحتی در طی واکنش‌های ترس شناسایی کرد.

یک شوک الکتریکی به عنوان یک رویداد ترس حافظه برای موش‌های تراریخته عمل کرد. زمانی که موش‌های مورد آزمایش یک ماه بعد به محل شوک بازگشتند، خشکشان زد، که نشان می‌دهد خاطرات ترس‌های قدیمی آنها ذخیره شده و  در جایی در مغز واقعاً در حال یادآوری هستند.

با نگاهی دقیق به نمونه‌های مختلف مغز، نورون‌های قشر جلوی مغز (PFC) که منطقه‌ای است که مسئول تصمیم‌گیری و رفتار شناختی است، مسئول این ذخیره‌سازی و یادآوری شناخته شدند.

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که وقتی این نورون‌های حافظه خاص قطع شدند، موش‌ها قادر به یادآوری ترس‌های دوردست نبودند، در حالی که هنوز ترومای اخیر را به خاطر می‌آوردند. به عبارت دیگر، نورون‌های حافظه PFC ساختار‌های فیزیکی یا انگرام‌هایی را برای خاطرات ترس از راه دور تشکیل می‌دهند.

سپس موش‌ها در همان مکان‌ها قرار گرفتند اما این بار بدون محرک بد. محققان نشان دادند که این کار برای کاهش پاسخ ترس و تغییر مدار این نورون‌های مرتبط با رویداد آسیب‌زا کافی بود.

جون هیونگ چو، یک عصب‌شناس، می‌گوید: «این مدار‌های حافظه پیش‌پیشانی هستند که به تدریج پس از حوادث آسیب‌زا تقویت می‌شوند و این تقویت نقش مهمی در چگونگی بلوغ خاطرات ترس به شکل‌های تثبیت‌شده در قشر مغز برای ذخیره‌سازی دائمی دارد.»

کار بیشتری برای بررسی دقیق‌تر این مکانیسم‌ها باید صورت بگیرد. محققان قصد دارند ببینند که آیا تضعیف انتخابی مدار‌های حافظه PFC باعث سرکوب یادآوری خاطرات ترس‌های قدیمی شود یا خیر.

حدود 6 درصد از جمعیت ایالات متحده نوعی از PTSD را در زندگی خود تجربه کنند و دانستن اینکه چگونه این خاطرات ذخیره می‌شوند و سپس فراخوانی  می‌شوند، در کشف نحوه درمان افراد مبتلا به اختلالات مبتنی بر ترس و تروما بسیار مهم است.

این تحقیق در Nature Neuroscience منتشر شده.


  این نوشته‌ها را هم بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]