بیماری گال چیست؟ چه علایم بالینی دارد و چطور درمان میشود؟
گال یک عفونت پوستی بسیار مسری است که توسط کنه میکروسکوپی Sarcoptes scabiei ایجاد میشود. این انگل به لایه بالایی پوست نفوذ میکند و تخمگذاری میکند و باعث خارش و سوزش شدید میشود. گال یک نگرانی بهداشتی جهانی است که هم در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای در حال توسعه به ویژه در شرایط زندگی پرجمعیت شایع است. درک علائم بالینی، روشهای تشخیصی و گزینههای درمانی گال برای مدیریت مؤثر و پیشگیری از این بیماری ضروری است.
انگل عامل گال
Sarcoptes scabiei var. hominis کنه مسئول ایجاد گال در انسان است. این کنهها فوقالعاده کوچک هستند و تنها حدود 0.3 تا 0.4 میلیمتر طول دارند و به سختی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با وجود اندازه آنها، آنها میتوانند باعث ناراحتی و ناراحتی قابل توجهی برای افراد مبتلا شوند. کنهها از طریق تماس شخصی نزدیک، از جمله تماس طولانی مدت پوست به پوست، منتقل میشوند، که باعث میشود گال در مکانهایی مانند مدارس، خانههای سالمندان و زندانها شایع شود.
علائم بالینی گال
تظاهرات بالینی گال معمولاً شامل خارش شدید به خصوص در شب است که اغلب اولین و بارزترین علامت است. این خارش ناشی از واکنش آلرژیک بدن به کنهها، تخم مرغها و مواد زائد آنهاست. خارش میتواند آنقدر شدید باشد که خواب و فعالیتهای روزانه را مختل کند و به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی افراد مبتلا تأثیر بگذارد.
سایر علائم رایج گال شامل بثورات پوستی است که به صورت برجستگیهای کوچک و برجسته یا تاولها ظاهر میشود که اغلب در چینهای پوست مانند بین انگشتان دست، روی مچ دست، آرنج، زیر بغل، کمر، باسن و اندام تناسلی ظاهر میشود. بثورات همچنین ممکن است به صورت خطوط خطی یا منحنی روی پوست ظاهر شوند که نشاندهنده حفرههای ایجاد شده توسط کنهها در حین تونل زدن در زیر سطح هستند.
در موارد شدید یا در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، عوارضی مانند عفونتهای باکتریایی پوست (ایپتیگو) یا بیماریهای پوستی التهابی (مانند اگزما یا درماتیت) ممکن است ثانویه به خراشیدگی و آسیب پوستی ایجاد شود.
تشخیص بیماری گال
تشخیص گال مستلزم ارزیابی دقیق علائم بالینی بیمار از جمله بثورات مشخصه و خارش شدید است. یک متخصص پوست یا ارائهدهنده مراقبتهای بهداشتی ممکن است یک خراش دادن پوست یا بیوپسی برای تأیید وجود کنهها، تخم مرغها یا مواد مدفوع در زیر میکروسکوپ انجام دهد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که عدم وجود کنه یا تخممرغ در خراشیدن پوست، گال را رد نمیکند، زیرا پیدا کردن کنهها ممکن است چالش برانگیز باشد و ممکن است از طریق خاراندن از بین رفته باشند.
در برخی موارد، تشخیص گال ممکن است صرفاً بر اساس تظاهرات بالینی و پاسخ به درمان باشد، بهویژه اگر اعضای متعددی از یک خانواده یا جامعه تحت تأثیر قرار گرفته باشند.
گزینههای درمانی برای گال
درمان اولیه گال شامل داروهای موضعی با هدف کشتن کنهها و تخمهای آنها است. رایجترین درمان موضعی کرم پرمترین است که روی کل بدن از گردن به پایین استفاده میشود و قبل از شستن برای مدت مشخصی روی بدن باقی میماند. پرمترین با فلج کردن و از بین بردن کنههای روی سطح پوست عمل میکند و به طور کلی برای اکثر افراد از جمله زنان باردار و کودکان بی خطر و مؤثر است.
علاوه بر پرمترین، سایر درمانهای موضعی ممکن است شامل پماد گوگرد، کرم کروتامیتون یا لوسیون بنزیل بنزوات باشد. این داروها با مکانیسمهای مشابهی برای از بین بردن کنهها و کاهش علائم عمل میکنند.
در موارد گال شدید یا گسترده، ممکن است داروهای خوراکی مانند ایورمکتین تجویز شود. ایورمکتین یک داروی ضد انگلی است که به طور سیستماتیک برای از بین بردن کنهها در سراسر بدن عمل میکند. این اغلب همراه با درمانهای موضعی برای اثربخشی مطلوب استفاده میشود.
علاوه بر درمان فرد مبتلا، شناسایی و درمان تمام تماسهای نزدیک، از جمله اعضای خانواده و شرکای جنسی، برای جلوگیری از آلودگی مجدد و گسترش کنهها بسیار مهم است. همه ملافهها، لباسها و وسایل شخصی باید در آب داغ شسته شوند و روی حرارت زیاد خشک شوند تا مایتها یا تخمهای باقی مانده از بین بروند.
پیشگیری از گال
پیشگیری از گسترش گال مستلزم رعایت بهداشت خوب و پرهیز از تماس شخصی نزدیک با افراد آلوده است. شستن مرتب دستها، به ویژه پس از تماس با فردی که گال دارد یا وسایل شخصی او، ضروری است.
در محیطهایی مانند خانههای سالمندان، مدارس و زندانها، اجرای اقداماتی برای کاهش ازدحام و بهبود بهداشت میتواند به جلوگیری از شیوع گال کمک کند. آموزش افراد در مورد اهمیت تشخیص زودهنگام و درمان گال نیز میتواند به جلوگیری از گسترش آن در جوامع کمک کند.
نتیجه
گال یک عفونت پوستی شایع و بسیار مسری است که توسط کنه Sarcoptes scabiei ایجاد میشود. با خارش شدید و بثورات مشخص، اغلب در چینهای پوست ظاهر میشود. تشخیص بر اساس علائم بالینی است و ممکن است از طریق خراش دادن پوست یا بیوپسی تأیید شود. درمان معمولاً شامل داروهای موضعی مانند کرم پرمترین، همراه با داروهای خوراکی در موارد شدید است. اقدامات پیشگیرانه بر روی اقدامات بهداشتی خوب و اجتناب از تماس شخصی نزدیک با افراد آلوده متمرکز است. تشخیص و درمان زودهنگام برای مدیریت مؤثر گال و جلوگیری از گسترش آن در جوامع بسیار مهم است.
این نوشتهها را هم بخوانید
