زیبایی غفلت‌شده
در سایت جف بریجز-هنرپیشه مشهور هالیوود- که سال ۲۰۰۹ برای بازی در فیلم Crazy Heart برنده اسکار شد، حکایتی جالب نقل شده است، که با هم می‌خوانیم:
یکی از صبح‌های سرد ماه ژانویه در سال ۲۰۰۷، مردی در متروی واشنگتن، ویولن می نواخت. او به مدت ۴۵ دقیقه، ۶ قطعه از باخ را نواخت.
در این مدت، تقریبا دو هزار نفر وارد ایستگاه شدند، بیشتر آنها سر کارشان می‌رفتند. بعد از سه دقیقه یک مرد میانسال، متوجه نواخته شدن موسیقی شد. او سرعت حرکتش را کم کرد و چند ثانیه ایستاد، سپس عجله کرد تا دیرش نشود.
۴ دقیقه بعد:
ویولنیست، نخستین دلارش را دریافت کرد. یک زن پول را در کلاه انداخت و بدون توقف به حرکت خود ادامه داد.
۵ دقیقه بعد:
مرد جوانی به دیوار تکیه داد و به او گوش داد، سپس به ساعتش نگاه کرد و رفت.
۱۰ دقیقه بعد:
پسربچه سه‌ساله‌ای که در حالی که مادرش با عجله دستش را می‌کشید، ایستاد. ولی مادرش دستش را محکم کشید و او را همراه برد. پسربچه در حالی که دور می‌شد، به عقب نگاه می‌کرد و ویولنیست را می‌دید. چند بچه دیگر هم کار مشابهی کردند، اما همه پدرها و مادرها بچه‌ها را مجبور کردند که نایستند و سریع با آنها بروند.
۴۵ دقیقه بعد:
نوازنده بی‌توقف می‌نواخت. تنها شش نفر مدت کوتاهی ایستادند و گوش کردند. بیست نفر پول دادند، ولی به مسیر خود بدون توقف ادامه داند. ویولینست، در مجموع ۳۲ دلار کاسب شد.
یک ساعت بعد:
مرد، نواختن موسیقی را قطع کرد. هیچ کس متوجه قطع موسیقی نشد.
بله. هیچ کس این نوازنده را نمی‌شناخت و نمی‌دانست که او «جاشوآ بل» است، یکی از بزرگ‌ترین موسیقی‌دان‌های دنیا. او یکی از بهترین و پیچیده‌ترین قطعات موسیقی را که تا حال نوشته شده، با ویولن‌اش که ۳.۵ میلیون دلار می‌ارزید، نواخته بود. تنها دو روز قبل، جاشوآ بل در بوستون کنسترتی داشت که قیمت هر بلیط ورودی‌اش به طور متوسط ۱۰۰ دلار بود.
داستان واقعی
این یک داستان واقعی است. واشنگتن پست در جریان یک آزمایش اجتماعی با موضوع ادراک، سلیقه و ترجیحات مردم، ترتیبی داده بود که جاشوآ بل به صورت ناشناس در ایستگاه مترو بنوازد.
سؤالاتی که بعد از خواندن این حکایت در ذهن ایجاد می‌شوند:
در یک محیط معمولی در یک ساعت نامناسب، آیا ما متوجه زیبایی می‌شویم؟
آیا برای قدردانی و لذت بردن از این زیبایی توقف میکنیم؟
آیا ما می توانیم نبوغ و استعداد را در یک بافت غیرمنتظره، کشف کنیم؟
نتیجه‌ای که از این داستان گرفته می‌شود:
اگر ما یک لحظه وقت برای ایستادن و گوش فرا دادن به یکی از بهترین موسیقی‌دان‌های دنیا که در حال نواختن یکی از بهترین موسیقی‌های نوشته شده با یکی از بهترین سازهای دنیاست، نداریم، …
پس:
از چند چیز خوب دیگر در زندگی‌مان غفلت میکنیم؟
جاشوآ بل را در حال نواختن قطعه زیبای Ave Maria ببینید.
به ویدئوی کوتاهی از این آزمایش نگاه کنید.
خیلی تست جالبی بود!
سلام
من سایت یک پزشک رو همیشه به عنوان یک سایت به روز می شناسم.اما با انتشار این مطلب که همون طور که خودتون گفتید مربوط به سال ۲۰۰۷ هست وحتی بار ها در وبلاگ های زرد (!) خیلی قبل تر از این ها منتشر شده بود یک کمی از این اعتبارتون به عقیده ی من خدشه دار شد.فقط کافیه عبارت “ویولن نوازی در مترو” رو در گوگل سرچ کنید.من خودم ادرس یکی از این وبلاگ هارو براتون می ذارم ، خودتون به ادرسش برید و تاریخ انتشارش رو ببینید.
http://loviran.blogsky.com/1387/12/04/post-9/
امید وارم از این انتقاد من ناراحت نشید.فقط چون ۱ پزشک رو خیلی دوست دارم این مطلب رو عنوان کردم.
با تشکز از زحماتتون
۱- از انتشار قبلی این مطلب خبر نداشتم. ۲-اگر وبلاگ‌های به زعم شما زرد این مطلب را کار کرده‌اند، باید به آنها تبریک گفت. ۳-اجباری نیست که یک وبلاگ حتما خب روز کار کند، خیلی وقت‌ها لازم می‌شود که فیلمی قدیمی، کتابی قدیمی یا شعری را مرور کنیم. به هر حال من این مطلب را تازه دیده بودم و فکر کردم که خواندنش برای خوانندگان خالی از لطف نباشد.
تازه فهمیدم چرا هیچکس استعدادهای درخشان مرا متوجه نیست !!
از این پس بجای مترو در تالار وحدت تکدی گری میکنم :دی
:))))) are manam hamin heso daram =))))
این قضیه میتونه یک وجه دیگه هم داشته باشه.
شاید خیلی از چیزهایی که ما فکر میکنیم قشنگ هستند، واقعا نباشند و ما جوگیر شرایط باشیم و تو رودرواسی بگیم خوبن.
واقعا بابت این پست و حسن انتخابتون ممنونم
بسیار زیبا بود…
“در یک محیط معمولی در یک ساعت نامناسب، آیا ما متوجه زیبایی می‌شویم؟”
واقعا جالب بود. یعنی خیلی از ما به راستی زیبایی رو درک نمی کنیم. اگه توی یک کنسرت باشه حاضریم ۱۰۰ دلار خرج کنیم چون با پیش داوری گفتیم حتما زیباست، ولی وقتی تقریبا رایگان به ما ارزانی می شود چون پولی نداده ایم پس حتما بی ارزشه !
میگن ارزشمندترین چیزها توی دنیا مجانی اند. (از لحاظ پولی وگرنه “هیپچ چیز مجانی نیست”)
(البته ممکنه همیشه و همه جا درست نباشه مثل کشور خودمون!)
داستان جالبی بود. ممنون
ممنون……….جالب بود……..اگه مایکل جکسونم بیاد لب جوب بخونه هیشکی بهش اهمیت نمیده…….چون بیشتر آدما به هنر اهمیت زیادی نمیدن……….هنر فقط سرگرمی نیست…
salam matlabeton jaleb bod…..man ke khodam alan dargire tarjome az motarjem pars nbodam onvane tabilighatitono didam zadam newtab in safe baz shod……..
khub kheli vaghta vaghan adam ighad daghdaghe dare hichi vasash mohem nis……….
man hkheli vaghte az motarjeme pars vase tarjome estefade mikonam vali in avalin bari bod tablighate balasho didam