فیستول‌های شریانی – وریدی
فیستول‌های شریانی – وریدی arteriovenous (AV) fistulas (AV)، ارتباطات عروقی غیرطبیعی هستند که خون را از سیستم شریانی مستقیماً به سیستم وریدی شانت می‌کنند.
بدین ترتیب، خون شریانی بستر مویرگی را که در حالت طبیعی در خون‌رسانی مطلوب بافتی و تبادل مواد مغذی نقش دارد، میان‌بر می‌زند.
فیستول‌های AV ممکن است مادرزادی باشند، نظیر مالفورماسیون (AVM) AV، یا اکتسابی باشند. علل اصلی فیستول اکتسابی عبارتند از ترومای نافذ (نظیر زخم ناشی از گلوله تفنگ و زخم ناشی از چاقو) و شانت‌هایی که توسط عمل جراحی جهت همودیالیز ایجاد می‌شوند.
تظاهرات بیمار شامل یک توده ضربان‌دار، علایم مربوط به تحت فشار قرارگرفتن اعضای مجاور، یاخون‌ریزی ناشی از پارگی خود به خودی AVM می‌باشند. ممکن است برویی‌ها یا لرزش‌های (تریل‌های) سیستولی و دیاستولی بر روی فیستول یا AVM قابل شناسایی باشند.
وجود AVM در یک عضله اسکلتی ممکن است منجر به مالفورماسیون استخوان یا شکستگی پاتولوژیک شود، در حالیکه وجود AVM در مغز ممکن است باعث نقایص عصبی (neurological deficitis) یا تشنج شود.
نارسایی قلبی با برون‌ده بالا یکی دیگر از عوارضی AVM بزرگ یا فیستول می‌باشد. MR آنژیوگرافی، CT آنژیوگرافی، یا آنژیوگرافی، تشخیص را تأیید می‌کنند. اقدامات درمانی بسته به محل AVM و اندازه آن عبارتند از خارج کردن AVM از طریق عمل جراحی، آمبولیزاسیون از طریق کاتتر، یا تاباندن پرتو با لیزر، بیمارانی که در اثر تروما دچار فیستول‌های AV اکتسابی شده‌اند معمولاً احتیاج به عمل جراحی جهت بستن فیستول دارند.