صرع در بارداری چطور باید درمان شود؟
در نوزادان مادران مبتلا به صرع موارد زیر شایع‌تر است:
– مرده‌زایی
– میکروسفالی
– عقب‌ماندگی ذهنی
– اختلالات تشنجی
مصرف داروهای ضد صرع در بارداری احتمال مالفورماسیون‌های مادرزادی به ویژه شکاف کام، شکاف لب، و آنومالی‌های قلبی را افزایش می‌دهد.
احتمال بروز نقص لوله عصبی در صورت مصرف اسید والپروییک درسه ماهه اول بیش از سایر داروهای ضد صرع و حدود 2 درصد است.
مصرف اسیدفولیک احتمال نقص لوله عصبی را کاهش می‌دهد. تمام خانم‌های سنین باروری که داروی ضد صرع مصرف می‌کنند، باید روزانه یک میلی‌گرم اسید فولیک مصرف کنند.
اگر بیمار مبتلا به صرع در طی چند سال گذشته تشنج نداشته و قصد باردار شدن دارد، باید ارزیابی برای امکان قطع داروها انجام شود.
تشنج پارشیل و ابسنس نسبت به تشنج تونیک کلونیک ژنرالیزه خطر کمتری برای جنین دارند و ممکن است درمان دارویی آنها در طی بارداری حتی در صورت عدم کنترل کامل آنها قطع شود.
در صورت نیاز به درمان با داروی ضد صرع، باید حتی‌الامکان از یک دارو استفاده شود و حداقل دوز موثر دارو تجویز گردد.
سطح پلاسمایی داروها در دوران بارداری کاهش می‌یابد، بنابراین ممکن است برای کنترل تشنج دوز بیشتری از دارو ضرورت داشته باشد.
