تاریخچه روژ لب
همانند بسیاری دیگر از لوازم آرایشی که امروزه استفاده می‌شود، روژ لب محصول لابراتوار شیمیایی است. هر یک از اجزاء ترکیبی به منظور خاصی در آن به کار رفته و مجموعاً ترکیب پیچیده‌ای دارد.
اجزای اصلی آن، روغن کرچک و مخلوطی از موم‌های مختلفند. علاوه بر این از کره، کاکائو، لانولین، روغن معدنی، پترولاتوم و مواد شیمیایی مختلف در آن استفاده می‌شود. البته ماده رنگی که رنگ واقعی را به وجود می‌آورد یک جزء بسیار مهم محسوب می‌شود.
روغن‌ها و موم‌ها با یکدیگر گداخته شده و رنگ‌ها به وسیله آسیاب مخلوط می‌شوند، سپس توده کامل دوباره گداخته و در قالب‌هایی ریخته شده تا سخت شوند. روژهای لب به گونه‌ای ساخته می‌شوند که در زیر فشار، نرم شده و استفاده از آن‌ها روی لب امکان پذیر باشد.
استفاده از لوازم آرایش به وسیله زنان به زمان‌های قدیم باز می‌گردد و احتمالاً منشاء آن‌ها در غرب بوده است، ولی در ایام باستان این لوازم در مصر به بالاترین حد توسعه خود رسید. تقریباً 6۰۰۰ سال پیش انواعی از لوازم آرایش در مصر مصرف می‌شده است.
کلئوپاترا «ملکه قدیم مصر» استفاده از لوازم آرایش را به اوج خود رساند. در آن زمان بیشترین دقت متوجه چشم‌ها بود. زنان دربار، قسمت زیر چشم را سبز و پلک‌ها، مژه‌ها و ابروها را سیاه می‌کردند. حنا نیز برای رنگ کردن ناخن‌ها، کف پا و دست‌ها استفاده می‌شد.
در کتاب مقدس اشاراتی در مورد استفاده از لوازم آرایش توسط زنان شده است. برای مثال زمانیکه jehu «پادشاه اسرائیل در قرن نهم قبل از میلاد» به اسرائیل آمد «jezebel» که زنی فنیقی بود، صورت خود را آرایش داد.
در روم در زمان «Neron»، لوازم آرایش و عطر رواج زیادی داشت. بعضی از وسائل آرایشی آن‌ها به قرار زیر بود:
گچ برای سفید کردن پوست، رنگ برای پلک‌ها، مژه‌ها، یک روژ برای گونه‌ها و لب‌ها که احتمالاً روژ لب زمان ما از آن‌جا سرچشمه گرفته است، آرد جو و کره به عنوان یک محافظ برای جلوگیری از بروز لک و سنگ خارا برای سفید کردن دندان‌ها. آن‌ها همچنین نوعی صابون برای شستن موها داشتند.
در انگلستان، در حدود 400 سال پیش، زنان از انواع حمام‌ها برای زیبایی پوست‌های‌شان استفاده می‌کردند. گفته می‌شود ماری «ملکه اسکاتلند» حمام شراب و سایر زنان حمام شیر می‌گرفتند.
