بارداری مولار چیست و چه علائمی دارد؟
حاملگی مولار – همچنین به عنوان مول هیداتی فرم شناخته می‌شود – یک عارضه نادر بارداری است که با رشد غیر طبیعی تروفوبلاست‌ها، سلول‌هایی که به طور معمول به جفت تبدیل می‌شوند، مشخص می‌شود.
دو نوع حاملگی مولار وجود دارد، حاملگی مولار کامل و حاملگی مولار جزئی. در حاملگی مولار کامل، بافت جفت غیرطبیعی و متورم است و به نظر می‌رسد کیست‌های پر از مایع را تشکیل می‌دهد. همچنین هیچ بافت جنینی تشکیل نمی‌شود. در حاملگی مولار نسبی، ممکن است بافت جفت طبیعی همراه با بافت جفتی که به طور غیرطبیعی شکل می‌گیرد، وجود داشته باشد. ممکن است جنین نیز تشکیل شود، اما جنین قادر به زنده ماندن نیست و معمولاً در اوایل بارداری سقط می‌شود.
بارداری مولار می‌تواند عوارض جدی داشته باشد – از جمله نوع نادری از سرطان – و نیاز به درمان اولیه دارد.
علائم
بارداری مولار ممکن است در ابتدا یک بارداری طبیعی به نظر برسد، اما اکثر بارداری‌های مولار علائم و نشانه‌های خاصی را ایجاد می‌کنند، از جمله:
- خونریزی واژینال قهوه‌ای تیره تا قرمز روشن در طول سه ماهه اول
- حالت تهوع و استفراغ شدید
- گاهی اوقات عبور واژینال کیست‌های انگور مانند
- فشار یا درد لگن
اگر علائم یا علائم بارداری مولار را تجربه کردید، با پزشک یا ارائه دهنده مراقبت‌های بارداری خود مشورت کنید. او ممکن است علائم دیگری از بارداری مولار را تشخیص دهد، مانند:
- رشد سریع رحم – رحم برای مرحله بارداری خیلی بزرگ است
- فشار خون بالا
- پره اکلامپسی – وضعیتی که باعث افزایش فشار خون و پروتئین در ادرار بعد از هفته ۲۰ بارداری می‌شود
- کیست‌های تخمدان
- کم خونی
- پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید)
علل
حاملگی مولار ناشی از بارور شدن غیر طبیعی تخمک است. سلول‌های انسان به طور معمول حاوی ۲۳ جفت کروموزوم هستند. یک کروموزوم در هر جفت از پدر و دیگری از مادر می‌آید.
در بارداری مولار کامل، یک تخمک خالی توسط یک یا دو اسپرم بارور می‌شود و تمام مواد ژنتیکی از پدر است. در این شرایط کروموزوم‌های تخمک مادر از بین می‌روند یا غیرفعال می‌شوند و کروموزوم‌های پدر تکثیر می‌شوند.
در حاملگی مولار جزئی یا ناقص، کروموزوم‌های مادر باقی می‌مانند اما پدر دو مجموعه کروموزوم را فراهم می‌کند. در نتیجه، جنین به جای ۴۶ کروموزوم، ۶۹ کروموزوم دارد. این اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که دو اسپرم یک تخمک را بارور می‌کنند و در نتیجه یک کپی اضافی از ماده ژنتیکی پدر ایجاد می‌شود.
عوامل خطر
تقریباً از هر ۱۰۰۰ بارداری، ۱ حاملگی به عنوان حاملگی مولار تشخیص داده می‌شود. عوامل مختلفی با حاملگی مولار مرتبط هستند، از جمله:
- سن مادر. احتمال بارداری مولار در زنان بالای ۳۵ سال یا کمتر از ۲۰ سال بیشتر است.
- بارداری مولار قبلی اگر یک بارداری مولار داشته‌اید، احتمال بارداری دیگری نیز وجود دارد. تکرار بارداری مولار به طور متوسط در ۱ از هر ۱۰۰ زن اتفاق می‌افتد.
عوارض
پس از برداشتن حاملگی مولار، بافت مولر ممکن است باقی بماند و به رشد خود ادامه دهد. به این نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی (GTN) می‌گویند. این در حدود ۱۵ تا ۲۰ درصد از حاملگی‌های مولار کامل و تا ۵ درصد از حاملگی‌های مولار جزئی رخ می‌دهد.
یکی از نشانه‌های GTN پایدار، سطح بالای گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) – یک هورمون بارداری – پس از برداشتن حاملگی مولار است. در برخی موارد، خال مهاجم هیداتی شکل به عمق لایه می‌انی دیواره رحم نفوذ می‌کند که باعث خونریزی واژن می‌شود.
GTN پایدار تقریباً همیشه می‌تواند با موفقیت درمان شود، اغلب با شیمی درمانی. یکی دیگر از گزینه‌های درمانی برداشتن رحم (هیسترکتومی) است.
به ندرت، یک نوع سرطانی از GTN که به نام کوریوکارسینوما شناخته می‌شود، ایجاد می‌شود و به سایر اندام‌ها گسترش می‌یابد. کوریوکارسینوما معمولاً با چندین داروی سرطان درمان می‌شود. احتمال بروز این عارضه در بارداری مولار کامل بیشتر از حاملگی مولار جزئی است.
جلوگیری
اگر بارداری مولار داشته‌اید، قبل از باردار شدن مجدد با پزشک یا ارائه دهنده مراقبت‌های بارداری خود صحبت کنید. او ممکن است توصیه کند برای باردار شدن شش ماه تا یک سال صبر کنید. خطر عود کم است، اما بیشتر از خطر برای زنان بدون سابقه قبلی بارداری مولار است.
در طول هر حاملگی بعدی، ارائه دهنده مراقبت شما ممکن است سونوگرافی‌های اولیه را برای نظارت بر وضعیت شما انجام دهد و از رشد طبیعی اطمینان دهد. ارائه دهنده شما همچنین ممکن است آزمایش ژنتیکی قبل از تولد را که می‌تواند برای تشخیص بارداری مولار مورد استفاده قرار گیرد، مورد بحث قرار دهد.
تشخیص
اگر پزشک شما مشکوک به بارداری مولار باشد، آزمایش خون، از جمله آزمایشی برای اندازه‌گیری سطح گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) – یک هورمون بارداری – در خون شما تجویز می‌کند. او همچنین سونوگرافی را توصیه می‌کند.
با سونوگرافی استاندارد، امواج صوتی با فرکانس بالا به سمت بافت‌های ناحیه شکم و لگن هدایت می‌شود. با این حال، در اوایل بارداری، رحم و لوله‌های فالوپ به واژن نزدیک‌تر هستند تا سطح شکم، بنابراین سونوگرافی ممکن است از طریق یک دستگاه عصایی که در واژن شما قرار داده شده است انجام شود.
سونوگرافی یک حاملگی مولار کامل – که در اوایل هفته هشتم یا نهم بارداری قابل تشخیص است – ممکن است نشان دهد:
- بدون جنین و جنین
- مایع آمنیوتیک ندارد
- جفت کیستیک ضخیم که تقریباً رحم را پر می‌کند
- کیست‌های تخمدان
سونوگرافی حاملگی مولار جزئی ممکن است نشان دهد:
- جنینی که برای سن حاملگی به طور غیرمنتظره‌ای کوچک است
- مایع آمنیوتیک کم
- جفتی که غیر طبیعی به نظر می‌رسد
اگر پزشک شما حاملگی مولار را تشخیص دهد، ممکن است سایر مشکلات پزشکی را بررسی کند، از جمله:
- پره اکلامپسی
- پرکاری تیروئید
- کم خونی
درمان
حاملگی مولار نمی‌تواند به عنوان یک بارداری طبیعی ادامه یابد. برای جلوگیری از عوارض، بافت غیر طبیعی جفت باید برداشته شود. درمان معمولاً شامل یک یا چند مرحله از مراحل زیر است:
- اتساع و کورتاژ (D&C). برای درمان بارداری مولار، پزشک بافت مولر رحم را با روشی به نام اتساع و کورتاژ ( D&C ) خارج می‌کند. D &C معمولاً به عنوان یک روش سرپایی در بیمارستان انجام می‌شود.
در طول عمل، شما یک بیهوشی موضعی یا عمومی دریافت می‌کنید و روی میز اتاق عمل روی پشت خود قرار می‌گیرید و پا‌های خود را در رکاب قرار می‌دهید. پزشک مانند معاینه لگن، اسپکولوم را در واژن شما قرار می‌دهد تا دهانه رحم شما را ببیند. سپس دهانه رحم شما را گشاد می‌کند و بافت رحم را با دستگاه وکیوم خارج می‌کند.
- هیسترکتومی به ندرت، اگر خطر ابتلا به نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی (GTN) افزایش یابد و تمایلی برای بارداری در آینده وجود نداشته باشد، ممکن است رحم برداشته شود (هیسترکتومی).
- مانیتورینگ HCG پس از برداشتن بافت مولر، پزشک اندازه گیریسطح HCG شمارا تا زمانی که به حالت عادی بازگردد، تکرار می‌کند. اگر همچنان به HCG در خون خود ادامه دهید، ممکن است به درمان بیشتری نیاز داشته باشید.
هنگامی که درمان برای بارداری مولار کامل شد، پزشک ممکن است به نظارت بر سطوح HCG شما به مدت شش ماه تا یک سال ادامه دهد تا مطمئن شود که هیچ بافت مولار باقی نمانده است.
از آنجایی که سطوح HCG بارداری نیز در طول بارداری طبیعی افزایش می‌یابد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که شش تا ۱۲ ماه قبل از اقدام برای باردار شدن مجدد صبر کنید. ارائه دهنده شما در این مدت یک روش قابل اعتماد از کنترل بارداری را توصیه می‌کند.
مقابله و حمایت
از دست دادن بارداری ویرانگر است. به خود فرصت دهید تا غصه بخورید. در مورد احساسات خود صحبت کنید و به خود اجازه دهید آن‌ها را به طور کامل تجربه کنید. برای حمایت به شریک زندگی، خانواده و دوستان خود مراجعه کنید. اگر در کنترل احساسات خود مشکل دارید، با ارائه دهنده مراقبت‌های بارداری یا یک مشاور مشورت کنید.
