فیلم سکوت بره‌ها The Silence of the Lambs با بازی عالی آنتونی هاپکینز در نقش هانیبال لکتر- داستان، نقد و بررسی
فیلم سکوت بره‌ها با بازی عالی آنتونی هاپکینز در نقش هانیبال لکتر- داستان، نقد و بررسی
شاید رعب‌انگیزترین نکته که درباره‌اش گفته شده این باشد: «او با هیچ‌گونه‌ای از نمونه‌های روانشناختی شناخته‌شده تطابق ندارد» دکتر هانبیل لکتر نمونه‌ای نادر و بی‌نظیر از یک ضداجتماع و قاتل زنجیره‌ای است که در تعریفی که از شر ارائه کرده یگانه است. کلاریس استرلینگ، پلیس جوانی که در فیلم سکوت بره‌ها با لکتر روبه‌رو شده،
درباره‌اش می‌گوید: «هیچ کلمه‌ای برای تعریف او وجود ندارد». اما با این وجود، در هر مدیومی که حضور داشته، چهره‌ای با فرهنگ، باهوش و دارای پیچیدگی از خود نشان داده است که ذائقه خوبی در هنر، موسیقی و آشپزی دارد. بله، آشپزی! او عاشق درست‌کردن غذا‌های متنوع با اعضای بدن انسان است! دکتر لکتر با گوشت قربانیان‌اش غذا درست می‌کند و با اشتیاق می‌خورد. خودش هم ادعا می‌کند که دست‌پخت‌اش حرف ندارد. تحصیل‌کرده است و به چندین زبان مختلف صحبت می‌کند. از رفتار زشت و اهانت‌آمیز بیزار است و چند تن از قربانیان نگون‌بخت‌اش به دلیل همین رفتار زشت و بی‌ادبانه‌اشان کشته شده‌اند. حس بویایی و حافظه فوق‌العاده‌ای دارد و می‌تواند هر اتفاقی را با جزئیات به خاطر بیاورد.
او استاد متقاعدکردن است و با روانشناسی خوبی که دارد می‌تواند قربانی‌اش را طوری هدایت کند که خودش باعث نابودی خودش شود. آنچه در او می‌بینیم شقاوت همراه با هوش است. همین که دکتر لکتر چنین صفت‌ها و ویژگی‌های برجسته‌ای دارد، او را ترسناک‌تر کرده است. چرا که پشت ظاهر موجه و مناسبی که از او می‌بینیم، هیولایی ترسناک و بی‌رحم نهفته است که نمی‌توان از چنگال‌اش رها شد. اقتباس از شخصیت هانیبال لکتر اولین بار به سال 1981 در فیلم شکارچی انسان ساخته مایکل‌مان با بازی برایان کاکس صورت گرفت.
اما این آنتونی هاپکینز در فیلم سکوت بره‌ها محصول 1991 و ساخته جاناتان دمی بود که دکتر لکتر را تبدیل به یک نماد بزرگ فرهنگی کرد و شخصیتی جهانی و مشهور از او ساخت. او دوباره در دو دنباله دیگر بر این فیلم به نام‌های هانیبال و اژد‌های سرخ حضور پیدا کرد. گاسپارد اولیه در فیلم هانیبال برمیخیزد بار دیگر در نقش هانیبال ظاهر شد که همراه با فیلم، نقد‌های منفی فراوانی نصیب‌اش شد.
اما دکتر لکتر بار دیگر بر صحنه تلویزیون با بازی مد می‌کلسن جان گرفت و این‌بار مورد توجه و تحسین منتقدین و تماشاگران واقع شد. او پس از شمایلی که هاپکینز از هانیبال لکتر ارائه کرد، کاری بسیار دشوار در پیش رو داشت اما موفق شد دکتر لکتری با مشخصه‌ها و ویژگی‌های مخصوص به خود بسازد و ماهیتی شیطانی‌تر به او بدهد. با این وجود، همچنان آنتونی هاپکینز در سکوت بره‌ها، به یادماندنی‌ترین و رعب‌انگیزترین دکتر لکتر تاریخ است. دلیل اصلی‌اش هم شاید این باشد که با وجود مدت زمان کمتری که دکتر لکتر هاپکینز نسبت به هانیبال تلویزیونی که می‌کلسن ساخته بر پرده سینما دیده می‌شود، اما از عمق شخصیتی بیشتری برخوردار است. در توصیف هانیبال لکتر گفته شده او نگاهی گیرا دارد که هاله‌ای خاکستری روی آن را پوشانده. اما نگاه هاپکینز چنان برنده و نافذ است که مو بر تن مخاطب‌اش سیخ می‌کند. ادای کلمات و آرامشی که در بیان جملات از سوی آنتونی هاپکینز دیده می‌شود، هر چه بیشتر این شخصیت را ترسناک می‌کند و بار روانشناختی بیشتری به او می‌دهد.
در صدایش سرسختی و هوش شنیده می‌شود که همراه با لبخند سرد و ترسناک‌اش می‌تواند همیشه می‌همان کابوس‌هایمان باشد. هاپکینز برای بازی در این نقش برنده جایزه اسکار شد. دکتر هانیبال لکتر از سوی موسسه فیلم آمریکایی، در سال 2003 در رتبه اول برترین شخصیت‌های منفی فیلم‌ها جای گرفت.
نوشته: آرش خیروی
