پس از 22 سال، دستکش‌های بیونیک به پیانیست مشهور برزیلی، استاد خوائو کارلوس مارتینز اجازه دادند دوباره بنوازد + فیلم
موسیقی همیشه بخشی از زندگی پیانیست مشهور برزیلی، استاد خوائو کارلوس مارتینز، بوده است. چندین دهه، مارتینز تحسین‌شده‌ترین پیانیست کلاسیک برزیل بود، از دوران کودکی او با موسیقی انس گرفت و بعد تا نوازندگی با ارکستر‌های برتر جهان پیش رفت. او حتی 20 آلبوم از آثار کامل باخ را ضبط کرد که به عنوان بزرگترین سری از ضبط‌های کیبوردی باخ توسط یک هنرمند شناخته می‌شود.
اما او تقریباً در هر مرحله از زندگی‌اش به موانعی به ظاهر غیرقابل عبور برخورد، می‌کرد.
در دهه 1950، تشخیص داده شد که مارتینز مبتلا به دیستونی منطقه‌ای- که به نام yips نیز شناخته می‌شود – شده است. این بیماری یک اختلال عصبی است که باعث اسپاسم عضلات به صورت غیرارادی می‌شود. او در آن زمان فقط 18 سال داشت و درست زمانی که این اعجوبه در آستانه شهرت جهانی بود، این بیماری می‌توانست به زندگی حرفه‌ای او پایان بدهد. با این حال، او توانست این بیماری را تحت کنترل درآورد.
پس از آن،مارتینز در 20 سالگی متحمل یک آسیب ورزشی در حین فوتبال شد که باعث آسیب شدید عصبی بازوی او شد که باعث آتروفی (تحلیل) عضلات انگشتان او شد. اما باز هم این پیانیست مصمم ادامه راه خود بود و تلاش کرد با وجود این آسیب باز هم پیانو بنوازد.
سپس یک شب، زمانی که او برای ضبط به بلغارستان سفر کرده بود، مارتینز مورد سرقت قرار گرفت و مهاجمان با یک جسم فلزی به سرش ضربه شدیدی زدند. این حمله منجر به صدماتی در جمجمه و مغز او شد و علیرغم جراحی‌های متعدد، حرکات دست راستش محدود شد.
مارتینز توضیح می‌دهد: «دست‌هایم را نمی‌شناسختم و نتوانستم پیانو بزنم، انگار جسدی داخل سینه‌ام بود.»
خوشبختانه او توانست به عنوان رهبر ارکستر به نوع دیگری به کار خود ادامه دهد. گاهی اوقات، او سعی می‌کرد به آرامی آهنگ‌های پیانو را فقط با استفاده از شست‌ها و گاهی اوقات انگشت اشاره‌اش بنوازد، اما هیچ چیز مثل قبل نبود.
از اوایل دهه 2000، کار مارتینز به عنوان یک پیانیست کلاسیک به پایان رسیده بود. اوضاع به همین شکل سپری می‌شد تا اینکه یک طراح صنعتی مبتکر به نام Ubiratan Bizarro Costa با اختراعی مبتکرانه به او معرفی شد. اختراعی که می‌توانست حرکت را به انگشتانش بازگرداند و به نوازنده پرشور اجازه دهد یک بار دیگر به کلید‌های مورد علاقه‌اش بازگردد.
در سال ۲۰۱۹، کاستا مجموعه‌ای از دستکش‌های بیونیک را اختراع کرد که با نئوپرن پوشانده شده بود و رشته‌های فیبر کربنی داشت. دستکش‌های ابداعی با برگرداندن انگشتان مارتینز پس از فشار دادن کلید‌ها به سمت بالا کار می‌کنند و حرکت ظریف را به انگشتان او باز می‌گردانند.
کاستا می‌گوید: «من اولین مدل‌های این دستکش را بر اساس عکس‌های دست‌های مارتینز ساختم، اما آنها در آن زمان ایده‌آل نبودند. «در پایان یک کنسرت در حومه سائوپائولو، به استاد معرفی شدم. او به سرعت متوجه شد که این دستکش‌ها عملکرد مناسبی ندارند، اما من را به خانه‌اش دعوت کرد تا پروژه را توسعه دهم.
پس از ماه‌ها آزمایش، سرانجام او دستکش‌هایی ساخت که به مارتینز اجازه می‌داد تا آرام اما مطمئن دوباره بنوازد. یک ویدیوی تکان‌دهنده نشان می‌دهد که چگونه پیانیست اولین بار از دستکش‌های بیونیک استفاده می‌کند.
او در حالی که به آرامی آهنگی را می‌نوازد، اشک از چشمانش سرازیر می‌شود و از اینکه دوباره پای ساز محبوبش نشسته و موسیقی در رگانش جریان یافته، شادمان است.
این نوازنده در آن زمان اظهار داشت: «اینکه بتوانم دوباره از تمام 10 انگشت خود پس از 20 سال استفاده کنم، آن هم در سن 80 سالگی یک معجزه است.»
«ممکن است به سرعت، شرایط و مهارت گذشته را به دست نیاورم. من نمی‌دانم چه نتیجه‌ای خواهم گرفت. من از نو شروع می‌کنم. انگار یک کودک 8 ساله هستم که یاد می‌گیرد.»
اما او مصمم است به راه خود ادامه دهد. و در سال‌هایی که دستکش‌های بیونیک استفاده از دست‌هایش را بازگردانده‌اند، او بی‌وقفه تمرین کرده است. هدف بعدی این نوازنده این است که بتواند مانند گذشته یک کنسرت کامل باخ را اجرا کند. ممکن است یک، دو سال طول بکشد.
او می‌گوید که هرگز تسلیم نمی‌شود.
