دایناسورها خونگرم بودند یا خونسرد؟ سرنخ‌ها در بررسی تنفس و استخوان‌هایشان نهفته است
دایناسورها از نظر تکاملی جایی بین خزندگان و پرندگان بودند و یکی از نکات بحث‌برانگیز در مورد آنها، این است که آنها خونگرم بوده‌اند یا خونسرد. یک مطالعه جدید ممکن است با تجزیه و تحلیل نشانگرهای متابولیک در استخوان‌هایشان، پاسخی به دست بدهد.
پس از یک قرن از کشف دایناسورها همچنان دایناسورها را موجوداتی کند می‌دانستند و اعتفاد بر این بود که مانند خزندگان خونسرد هستند.
در دهه ۱۹۶۰ شواهدی به دست آمد مبنی بر اینکه شاید دایناسورهای خونگرم هم وجود داشته‌اند. این کار با مطالعه روی آناتومی ساروپودهای غول پیکر و کشف Deinonychus ، شکارچی چابکی که الهام بخش Velociraptors فیلم پارک ژوراسیک است، شروع شد.
در مطالعه جدید، دانشمندان روش جدیدی را برای مطالعه میزان متابولیسم حیوانات، از جمله حیوانات منقرض شده، به دست آورده‌اند. آنها با بررسی استخوان‌های آنها میزان اکسیژن تنفسی آنها را برآورد می‌کنند.
برای اندازه‌گیری متابولیسم یک جانداز کافی است که پی ببرید چقدر اکسیژن جذب می‌کند و با چه نرخی آن را برای تبدیل منابع انرژی مورد استفاده قرار می‌دهد. حیوانات خونگرم نرخ متابولیسم بالایی دارند و برای همین مقادیر بیشتری اکسیژن تنفس می‌کنند و باید غذای بیشتری بخورند تا دمای بدن خود را بالا نگه دارند. از سوی دیگر، موجودات خونسرد، میزان متابولیسم کمتری دارند، بنابراین کمتر نفس می‌کشند و غذا می‌خورند، اما در عوض برای گرم نگه داشتن خود به گرمای محیط خود متکی هستند.
هنگامی که جانوران نفس می‌کشند، آبشاری از واکنش‌های زیستی ایجاد می‌کند که مواد زائد مولکولی را در استخوان‌های آن باقی می‌گذارد. مقدار این ضایعات مستقیماً با مقدار اکسیژن تنفس شده ارتباط دارد و از روی آن می‌شود خونسرد یا خونگرم بودن جاندار را حدس زد. جالب است که این نشانگرها در طی روند فسیل شدن دایناسورها، از بین نمی‌روند و مخدوش نمی‌شوند.
عکس بالا: تصویر میکروسکوپی از ماتریکس خارج سلولی فسیل آلوزاروس، یکی از دایناسورهایی که برای متابولیسم آن مورد مطالعه قرار گرفته است.
بنابراین برای مطالعه جدید، دانشمندان از تکنیک‌هایی به نام طیف سنجی Raman و FTIR برای بررسی این نشانگرهای مولکولی در استخوان ران ۵۵ گروه از حیوانات استفاده کردند. اینها شامل حیوانات منقرض شده‌ای مانند دایناسورها، پتروسارهای پرنده و پلزیوسارهای دریایی و همچنین پرندگان، پستانداران و خزندگان مدرن می‌شد.
از آنجایی که متابولیسم جانداران زنده به خوبی شناخته شده، این تیم توانست پروفایل‌های مولکولی استخوان‌های آنها را با استخوان‌های حیوانات منقرض شده مقایسه کند و میزان متابولیسم آنها را برآورد کند.
تایج شگفت انگیز بود. بسیاری از گونه ها خونگرم بودند، از جمله پتروسارها، پلزیوسارها، ساروپودها (دایناسورهای گردن دراز مانند براکیوزاروس) و تروپودها (دایناسورهای درنده مانند تی رکس ).
برخی از آنها حتی متابولیسمی بالاتر از پستانداران و نزدیکتر به پرندگان نشان دادند. به نظر می‌رسد که دیگر دایناسورها، مانند استگوزاروس و تریسراتوپس ، نرخ متابولیسم پایین‌تری نسبت به خزندگان خونسرد مدرن داشته‌اند.
تصویر بالا: مقایسه متابولیسم حیوانات مختلف مورد بررسی در این مطالعه -رنگ زرد/نارنجی نشان دهنده خونگرمی و رنگ آبی/سبز نشان دهنده خونسردی است. از چپ: پلسیوساروس، استگوزاروس، دیپلودوکوس، آلوساروس و مرغ مگس خوار مدرن
این تحقیق بینش جدیدی در ما، در مورد فیزیولوژی و حتی رفتار دایناسورها و سایر گونه‌های منقرض شده ایجاد می‌کند.
این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.