تکنولوژی UIC زاپیامکس انقلابی در تسکین درد بعد از عمل زانو
رپورتاژ
همزمان با افزایش سن و ورود به دوران میان‌سالی و پیری، مشکلات مفاصل، خود را نشان می‌دهند. مفصل زانو به‌عنوان بزرگترین مفصل بدن مستثنی از این موضوع نیست. بیماری‌هایی مانند آرتروز، بورسیت، پارگی منیسک و آسیب به رباط و تاندون‌ها در کمین مفصل زانو هستند. گاهی این بیماری‌ها از مرحله معمولی گذر کرده و به سطح حاد می‌رسند که فقط با جراحی قابلیت درمان دارند.
زمانی‌که زانو آسیب ساختاری ببیند نیاز به جراحی را ضروری می‌سازد. به‌خصوص اگر درد زانو با سایر روش‌های تسکین درد حل نشده باشد. در بیشتر موارد برای تسکین درد از فیزیوتراپی و زانوبند‌هایی مانند زاپیامکس بهره می‌برند. در صورت انتخاب جراحی به‌عنوان راه درمان زانو درد، متخصص بیهوشی در مدیریت و تسکین درد و همچنین بهبودی پس از جراحی نقش کلیدی دارد. این تسکین درد پس از جراحی برای مشارکت موثر در فیزیوتراپی و توانبخشی حیاتی است. خطا نیست که سطح ارزش مراقبت‌های بعد از جراحی را همسنگ خود جراحی دانست.
زاپیامکس چگونه به زانو درد کمک می‌کند؟
زانوبند زاپیامکس (zapiamax) توانسته است همچون فیزیوتراپی در تسکین درد و کاهش التهاب زانو قبل و بعد از عمل نقشی در خور ایفا کند. این زانوبند برقی با استفاده از تکنولوژی بسیار پیشرفته UIC توانسته نقشی قابل توجه در به تاخیر انداختن جراحی زانو بازی کند. UIC تکنولوژی فوق پیشرفته در دنیای نوین است که سه بخش اولتراسوند، انفرارد و کلاک پالس را پوشش می‌دهد.
زاپیامکس توانسته با فرستادن گرمایی متعادل به عمق بافت‌های زانو باعث افزایش جریان خون شود. این کیفیت جریان خون به معنی اکسیژن‌رسانی بهتر و در نتیجه تسکین درد و بهبود دامنه حرکتی زانو خواهد بود.
نقش زاپیامکس در مراقبت‌های بعد از انواع جراحی زانو
درد ناشی از آرتروز حاد باعث ناتوانی در عملکرد حرکتی زانو می‌شود. این مرحله از آرتریت زانو با روش غیرجراحی قابلیت درمان ندارد و اموری مانند فیزیوتراپی و استفاده از زاپیامکس در تسکین درد و کاهش التهاب کمک‌کننده خواهند بود.
مانند تمام جراحی‌ها، برخی از خطرات و عوارض احتمالی در جراحی‌های مختلف زانو وجود دارد. در واقع قبل از رسیدن به مرحله درمان با جراحی، استفاده از زانوبند زاپیامکس تاثیر شگفت‌انگیزی در تسکین درد، کاهش التهاب و بهبود عملکرد زانو خواهد داشت. زاپیامکس از ورود زانو به مرحله جراحی تا حد زیادی جلوگیری می‌کند و درمان خانگی درد پا از زانو به پایین را ممکن می‌سازد.
رایج‌ترین جراحی‌های زانو عبارتند از:
جراحی پیوند غضروف زانو
بافت غضروف طبیعی و سالم، امکان دارد از قسمت دیگری از زانو یا از بانک بافت گرفته شود تا سوراخی در غضروف مفصلی پُر شود. معمولاً این جراحی برای بیماران جوانی که مناطق کوچکی از آسیب غضروف دارند توصیه می‌شود.
زاپیامکس و تاثیر آن بر جراحی سینوکتومی
پوشش مفصل آسیب دیده در اثر آرتریت روماتوئید برای کاهش درد و تورم برداشته می‌شود. با توجه به این که این نوع جراحی نیاز به دوره نقاهت چند هفته‌ای دارد برای بهبود عملکرد حرکتی زانو و عدم ایجاد اسپاسم عضلانی بهتر است از زاپیامکس برای تسکین درد و کاهش التهاب زانو استفاده شود. زاپیامکس دوره نقاهت این جراحی را هم پایین می‌آورد و فرد زودتر به حرکت معمول خود خواهد رسید.
استئوتومی و نقش تعیین‌کننده زانوبند زاپیامکس
در استئوتومی زانو، استخوان ساق یا ران بریده می‌شود و سپس برای کاهش فشار روی مفصل زانو تغییر شکل پیدا می‌کند. استئوتومی زانو در مراحل اولیه استئوآرتریت است که فقط بر روی یک طرف مفصل زانو آسیب دیده انجام می‌شود. با جابجایی وزن از سمت آسیب دیده مفصل، استئوتومی درد را تسکین داده و عملکرد زانوی آرتروز را به میزان قابل توجهی بهبود می‌بخشد.
بعد از انجام عمل، عمدتا برای افزایش دامنه حرکتی زانو، پزشک فیزیوتراپی و استفاده از زانوبند زاپیامکس را توصیه می‌کند. زاپیامکس با ارائه خدماتی هم سطح فیزیوتراپی، بیمار را بی‌نیاز از رفتن به فیزیوتراپی کرده و علاوه‌بر آن هزینه‌ای به مراتب کمتر از آن را بر دوش بیمار خواهد گذاشت. چون با یک بار تهیه کردن آن به‌صورت مدوام برای تسکین درد و همچنین درمان آرتروز زانو در خانه قابل استفاده بوده و نیاز به هزینه مکرر نیست.
زاپیامکس یک درمان حمایتی در مراقبت‌های بعد از جراحی آرتروسکوپی
جراحی آرتروسکوپی اغلب برای درمان آرتروز زانو استفاده نمی‌شود. در مواردی که آرتروز با پارگی منیسک دژنراتیو همراه باشد جراحی آرتروسکوپی برای درمان پارگی منیسک توصیه خواهد شد. آرتروسکوپی نوعی جراحی است که برای تشخیص و درمان طیف وسیعی از مشکلات زانو استفاده می‌شود. این جراحی متشکل از دو برش کوچک در زانو است که ابزارهای بلند و نازک از طریق این برش‌ها وارد بدن بیمار می‌شوند.
برای جراحی آرتروسکوپی زانو، جراح یک پروب با یک دوربین کوچک به نام آرتروسکوپ را در مفصل زانو قرار می‌دهد. این اسکوپ تصاویر را روی یک مانیتور ویدئویی نمایش می‌دهد تا به جراح کمک کند. ابزارهای جراحی از طریق برش دوم وارد مفصل می‌شوند. برای جلوگیری از التهاب و تسکین درد و همچنین بهبود حرکت زانو عمدتا از روش فیزیوتراپی یا زانوبند زاپیامکس بهره می‌برند.
آکادمی‌جراحان ارتوپد آمریکا موارد زیر را به عنوان رایج‌ترین روش‌های آرتروسکوپی برای زانو توصیف می‌کند:
- برداشتن یا ترمیم منیسک پاره شده – نوعی غضروف در زانو که مفصل را بالشتک و تثبیت می‌کند
- بازسازی پارگی رباط صلیبی قدامی(ACL)، که به تثبیت مفصل زانو کمک می‌کند
- برداشتن بافت سینوویال (همبند) ملتهب
- کوتاه کردن غضروف مفصل آسیب دیده
- برداشتن قطعات سست استخوان یا غضروف
- درمان مشکلات کشکک
- درمان سپسیس زانو (عفونت)
زاپیامکس بهترین گزینه برای مراقبت‌های بعد از جراحی تعویض مفصل زانو
در عمل تعویض زانو، جراح قسمت‌های آسیب دیده مفصل زانو را با قطعات جدید ساخته شده از موادی مانند فلز، سرامیک یا پلاستیک جایگزین می‌کند. پس از جراحی، درد موقت در مفصل جدید دور از ذهن نیست. برای تسکین درد و کاهش التهاب، یک روز بعد از عمل، استفاده از فیزیوتراپی یا زانوبند زاپیامکس شروع خواهد شد. زاپیامکس اثربخشی همانند فیزیوتراپی در اختیار بیمار قرار می‌دهد.
ارجحیت زاپیامکس بر فیزیوتراپی در دردسرهای فیزیوتراپی است. مشکلاتی مانند رفتن نزد فیزیوتراپ، رفت و آمد و وقت گذاشتن زیاد در مطب و فعالیت بدنی ناخواسته پس از جراحی، فرد را به چالش‌های دردناکی می‌کشاند. اما در زانوبند زاپیامکس این موارد حل شده است چراکه با خرید آن در خانه می‌توان به راحتی تاثیرات فیزیوتراپی را دریافت کرد.
زاپیامکس دستگاهی بسیار سبک است که به راحتی با برق شهری کار می‌کند. با ایجاد حرارت در عمق بافت عمل شده در تسکین درد و کاهش التهاب بسیار شگفت‌انگیز عمل می‌کند. تعویض زانو حداقل 15 سال و برخی از آنها 20 سال یا بیشتر عمر می‌کنند. از آنجایی که تعویض زانو برای همیشه دوام نمی‌آورد، سن عامل مهمی در تصمیم‌گیری بین آن و سایر درمان‌های دیگر است.
چگونه درد را در دوران نقاهت مدیریت کنم؟
چندین گزینه برای تسکین درد بعد از جراحی زانو وجود دارد. هر کدام از این گزینه‌ها مزایا و معایبی به همراه دارند. پس باید کم عوارض‌ترین راه برای مراقبت‌های بعد از جراحی را برگزید. معمولاً ترکیبی از گزینه‌ها مانند مصرف داروهای مسکن، استفاده از زانوبند زاپیامکس و فیزیوتراپی با هم بهترین نتیجه را به بیمار می‌دهد.
مصرف داروهای مسکن به خاطر عوارض زیاد محدود هستند. برخی از داروهای مورد بررسی و بحث عبارتند از:
استامینوفن (تیلنول) برای تسکین درد عمل، ضد التهاب‌ها مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم برای تسکین درد و کاهش التهاب، مسدود کردن سیگنال‌های درد بین مغز و زانو با تزریق بلوک‌های عصبی.
مسکن‌ها نقش تسکین موقت دارند و نمی‌توان آنها را بیش از حد مصرف کرد؛ زیرا عوارض زیادی به همراه خواهند داشت. مطمئنا استفاده از زانوبند زاپیامکس و فیزیوتراپی اثربخشی بیشتر و طولانی‌تری دارند و مورد مهم‌تر بدون عوارض بودن این نوع توانبخشی بعد از جراحی است.
