تقابل دیالوگ‌ها: فیلم‌های رستگاری در شاوشنک و موج پنجم در مورد امید چه نظری دارند؟
فیلم رستگاری در شاوشنک:
-واقعاً ارزش دو هفته حبس رو داشت؟
اندی دوفرین (تیم رابینز): راحت ترین حبسی بود که تا بحال گذرونده بودم.
آلیس بوید رِدینگ (مورگان فریمن): چیزی به اسم راحتی توی انفرادی معنی نداره. یه هفته ش مثل یه سال میمونه.
– موزارت نمیذاشت زیاد اذیت بشم.
– نکنه میخوای بگی گذاشتن با خودت یه گرامافون هم ببری اون تو؟
– همش اینجا بود و اینجا (اشاره به فضای ذهن) زیبایی موسیقی به همینه همینکه کسی نمیتونه ازت بگیرتش. تا حالا همچین حسی رو درباره موسیقی نداشتید؟
– خب؛ راستش تو جوونیام سازدهنی میزدم، گرچه دیگه گذاشتمش کنار. اینجا دیگه حِسِ زدنش نیست.
– اتفاقا اینجا بیشترین حس رو میده.
-به یه همچین چیزی نیاز داری تا فراموش نکنی؟
-چی رو فراموش نکنم؟
-فراموش نکنی که، توی دنیا، همه چی مثل اینجا از سنگ ساخته نشده. یه چیزی تو وجودت هست که هیشکی نمی تونه ازت بگیردش یا لمسش کنه، چیزی که مال خودته
-درباره چی صحبت می کنی؟
-امید
-امید. بزار یه چیزی رو برات روشن کنم, رفیق امید چیز خیلی خطرناکیه. امید می‌تونه یه آدم رو دیوونه کنه. توی یه همچین جایی به دردت نمی‌خوره. بهتره این چیزی رو که بهت گفتم, فراموش نکنی.
موج پنجم (The 5th Wave)
بیگانه‌ها امیدمون رو، یه نقطه ضعف میدونن، یه توهم. ولی اونا اشتباه می‌کنن.
این امید ماست که باعث میشه زنده بمونیم. باعث میشه خم بشیم ولی استوار بمونیم. این امید ماست که باعث میشه روزی پیروز بشیم. این امید ماست که از ما انسان می‌سازه.
